Σταματογιαννάκης
Γεράσιμος- Σιροκάκης Δημοσθένης (Δήμος) MUSIC BOX MB 333 Ο καφετζής - Ασκηθιανός συρτός 1962- 45rpm- 7''
«Ο Γεράσιμος Σταματογιαννάκης (βλέπε αναρτήσεις 19, 205
και 336) γεννημένος στ' Ακούμια του Αϊ Βασίλη τον Αύγουστο του 1931. Γονείς του
ο Σπύρος Σταματογιαννάκης η Ευγενία Μαρινάκη. Τα πρώτα του ακούσματα ήταν οι
δίσκοι των μεγάλων της εποχής εκείνης Καρεκλά, Φουσταλιέρη, Λαγού κ.ά. τους
οποίους άκουγε στο γραμμόφωνο του χωριανού του Χαρίτου Μαρινάκη-πατέρα του
δημάρχου. Την πρώτη του λύρα την κέρδισε βόσκοντας τα βόδια του χωριανού του,
του Γιώργη Κουμαντάκη που του την έφτιαξε από ξύλο αχλαδιάς.
Από μικρός ο Γεράσιμος έδειχνε την κλίση του στη
μουσική κι αυτό το διαπίστωσαν με ευχαρίστηση συγγενείς του ο Νίκος
Παπουτσιδάκης και ο Στεφανής Στεφανάκης, που είχαν δημιουργήσει μια
οικογενειακή παράδοση στη μουσική. Κι άρχισαν να τον μαθαίνουν τις πρώτες κοντυλιές.
Έβλεπε κι άκουγε και δε χόρταινε και με τις πέντε του
αισθήσεις μαζί με τους μπαρμπάδες του, το Νίκο τον Παπουτσιδάκη και το Στεφανή
το Μαρινάκη, να εκφράζουν με τη λύρα και το δοξάρι τον πόνο και τη λίγη χαρά
του ανθρώπου, μέχρι τα άλλα χρόνια τα πιο μεγάλα που ο Γεράσιμος ήταν ο
αγαπημένος λυράρης στα πανηγύρια, τους αρραβώνες, τους γάμους και τις βαφτίσεις
στον Αϊ Βασίλη με τον αξεπέραστο Μαρκογιάννη στο λαούτο.
Ο Θανάσης Σκορδαλός είναι από τους πρώτους που
αναγνωρίζει το ταλέντο του και τον παρακινεί να φύγει από το χωριό του και να
κατέβει στο Ρέθυμνο, όπου θα είχε μεγαλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες.
«Τότε ήταν άλλα χρόνια -λέει στους φίλους του- θαρρείς
πως υπήρχαν μαγνητόφωνα και δάσκαλοι για να βοηθούν το λυρατζή; Τίποτα δεν
υπήρχε. Μόνο το μεράκι. Δεν περιμέναμε να ζήσουμε από τη λύρα και το λαούτο.
Παίζαμε για να ομορφαίνομε τις χαρές των ανθρώπων. Γι’ αυτό και όταν πιάναμε τα
όργανα δεν τ’ αφήναμε. Παίζαμε δύο και τρία βράδια συνέχεια χωρίς να
κουραστούμε. Μας συνέπαιρνε αυτή η αθάνατη μαγεία της Κρητικής μουσικής. Και
τώρα ακόμα εμένα αυτό μ’ αρέσει. Έχω κυκλοφορήσει 30 δίσκους μικρούς και
μεγάλους. Μα εγώ θέλω να μ’ ακούει ο κόσμος να παίζω και να με βλέπει. Να βλέπω
κι εγώ τον κόσμο που γλεντάει με τη λύρα μου…»
Έξι δεκαετίες λοιπόν κι ο Γεράσιμος δεν άφησε το
δοξάρι από τα χέρια του, παρά όταν το 1986 ένα πρόβλημα υγείας του στέρησε για
τρία χρόνια το παίξιμο της λύρας. "Μα είχα τη δύναμη και το ξεπέρασα και
ξανάπιασα ένα βράδυ το δοξάρι στ' Ακούμια για το μεράκι και τους φίλους πάλι,
όπως κι όταν ξεκίνησα, Κι ένοιωθα και τότε σαν να 'ταν η πρώτη φορά...".
Ο Γεράσιμος Σταματογιαννάκης δεν στέρησε από τους
ομογενείς το υπέροχο άκουσμα της λύρας του. Ταξίδεψε κι αυτός στο Σικάγο, Νέα
Υόρκη, Τορόντο, Μόντρεαλ, Χαβάη, Γερμανία χαρίζοντας ανεπανάληπτες βραδιές
κεφιού στους Κρήτες της διασποράς
Η ζωή του Γεράσιμου ήταν η επαφή με τους φίλους του.
Μακριά από τη λύρα του δεν ένοιωθε ότι ζούσε. Η δισκογραφική επιτυχία δεν τον
συγκινούσε. Ήθελε να είναι κοντά στον κόσμο να αισθάνεται τον παλμό του κεφιού
στο ακροατήριο του.
Ο Γεράσιμος Σταματογιαννάκης απεβίωσε το 2016.»
Στο σημερινό δισκάκι, μαζί με τον Σταματογιαννάκη, ο Δημοσθένης Σιροκάκης στο λαούτο και στα φωνητικά στον ¨Καφετζή¨. ¨Διάλεξε τις πλάκες που μιλούν για χωρισμό…¨ προτρέπει πιθανότατα τον Σταματογιαννάκη που ήταν καφετζής. Στον ¨Ασκηθιανό συρτό¨ που πιθανότατα είναι Ασκυφιανός, όμορφα παιξίματα και από τους δυο οργανοπαίκτες. Εδώ στο τραγούδι ο Σταματογιαννάκης.
Ο Σιροκάκης εκτός από τον Σταματογιαννάκη έχει συνεργαστεί με τον Γιάννη Σκαλίδη και τον Γιώργο Αυγενάκη. Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω βιογραφικά στοιχεία.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
