Ο Φωτόπουλος κάνει τον μπουζουξή και ο Σταυρίδης τον δάσκαλο και συνθέτη κλασικής μουσικής. Ο μπουζουξής (Φωτόπουλος) ¨κλέβει¨ τον μοναδικό μαθητή του Σταυρίδη, τον Σωτήρη Μουστάκα που παίζει βιολί αλλά τον χρειάζεται για να παίξει μπαγλαμά (ένα μικρό απόσπασμα).
Για μπω και στο θέμα, ο Φωτόπουλος ζητάει συνεργασία με τον Σταυρίδη για να γράψουν το τραγούδι ¨Γαρουφαλλιά¨ (το οποίο τραγουδάει σε μουσική Λοΐζου η Κλειώ Δενάρδου).
Για να πείσουν το Σταυρίδη να γράψει την μουσική τον ¨πικάρουν¨ ο Φωτόπουλος και ο Γκιωνάκης και του λένε «Μπορείς μαέστρο να γράψεις μουσική για μπουζούκια, δεν μπορείς, μπορείς;».
Κάπως έτσι φαντάζομαι έγινε με τον Σκορδαλό και Μαρκογιάννη. Τους φωνάζει ο Πέτρος Νικολάου της Nina Record Company και τους λέει: «Το επόμενο δισκάκι θέλουμε να είναι με νησιώτικα και να αναδείξουμε την Νάχη, αλλά μας λείπει ο Ανδρέας Πόγγης στο βιολί (βλέπε ανάρτηση 200). Μπορείτε να παίξετε μια ¨Δωδεκανησιακή σούστα¨, …μάλλον δεν μπορείτε».
Το αποτέλεσμα το ακούτε στην πρώτη πλευρά του δίσκου. Φήμες λένε ότι μετά από αυτή την εκτέλεση δωδεκανησιακής σούστας κανένας δεν επιχείρησε ξανά, να παίξει σούστα στα Δωδεκάνησα (φήμες είναι λέμε). Μάλιστα δεν γράφουνε τα ονόματα Θανάσης και Ιωάννης στο δισκάκι μη τυχών και τους βρούνε. Ο ηχολήπτης πάλι, από το σοκ τελειώνει τη σούστα με echo.
Η Ζωή Νάχη (Γρυπάρη το πραγματικό επώνυμο), γεννήθηκε τέλη της δεκαετίας του '30. Είναι στιχουργός και τραγουδίστρια και η πρώτη γυναίκα του Μανώλη Χιώτη.
Η Νάχη υπήρξε μια κομβική προσωπικότητα στη ζωή του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, καθώς είναι η μοναδική από τις τρεις συζύγους (Ζωή Νάχη, Μαίρη Λίντα, Μπέμπα Κυριακίδου) με την οποία απέκτησε παιδιά ο κορυφαίος σολίστας του μπουζουκιού: τον Διαμαντή και τη Μαρία.
Ως στιχουργός έγραψε τραγούδια που έχουν ερμηνεύσει οι Βοσκόπουλος, Τερζής, Σφακιανάκης, Γαρμπή, Ρέμος, Παπαρίζου, Οικονομόπουλος, Κοκκίνου! Ποιος άλλωστε δεν έχει τραγουδήσει το «Ποιο κορμί σε ταξιδεύει» του Ρέμου, το «Υπάρχει λόγος» της Παπαρίζου, το «Έρωτα θέλει η ζωή» της Βανδή, το «Στης ζωής μου, τις στράτες» του Βοσκόπουλου ή το «Φωτιά στις νύχτες» του Τερζή;
«Τα μόνα ευτυχισμένα χρόνια που θυμάμαι στη ζωή μου, που ήταν γεμάτα έρωτα και αγάπη, ήταν αυτά με τον Μανώλη μου, που μου έδωσε τα πάντα. Ακόμα και τα παιδιά που ήθελε να φέρει στη ζωή με εμένα τα απέκτησε. Δούλεψα μαζί με τον Μανώλη Χιώτη, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Μητσάκη, τον Γιώργο Ζαμπέτα και πολλούς άλλους για να μπορέσω να μεγαλώσω τα παιδιά μου» έλεγε σε αυτή τη συγκλονιστική κατάθεση ψυχής.
Ωστόσο, όπως εκμυστηρευόταν, το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής της ήταν αυτό με τον Μανώλη Χιώτη. «Η γνωριμία μας έγινε σε ένα θέατρο στον Πειραιά, όπου δούλευα ως παιδί-θαύμα με τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Γιώργο Οικονομίδη. Σε μια τιμητική βραδιά, λοιπόν, για τον Χατζηχρήστο γνώρισα τον Μανώλη. Και εκείνος τρελάθηκε που με είδε, όπως είπε τότε στον φίλο του Χατζηχρήστο και από τότε έγινε η σκιά μου. Ήρθε να με ζητήσει από τους γονείς μου, δεν με έδωσαν και με απήγαγε σε ηλικία 14 ετών. Από εκεί με πήγε στο σπίτι του Μητσάκη, για να χάσουν τα ίχνη μου, μέχρι να βγουν οι άδειες του γάμου. Μάλιστα, μου έβαλε και καμιά 15αριά χρόνια παραπάνω για να είναι νόμιμος ο γάμος και παντρευτήκαμε. Και θα σ’ το πω με μεγάλο εγωισμό: Ο Μανώλης μόνο εμένα αγάπησε και μόνο εκείνον θα αγαπώ μέχρι να πάω κοντά του»!
Ο Μανώλης Χιώτης πάντα με αγαπούσε και υπολόγιζε σε εμένα και τη
στήριξή μου. Θυμάμαι με πήρε τηλέφωνο από την Αμερική μόλις έμεινε μόνος και
μου ζήτησε να πάω εκεί και να γυρίσουμε μαζί πίσω. Δεν το δέχτηκα. Του
απάντησα: «Γύρνα εδώ και τα βρίσκουμε. Στην Αμερική δεν έρχομαι».
Μπορεί να μην ήμασταν συνέχεια μαζί, αλλά πορευόμασταν μαζί. Διότι έπρεπε να
λύνουμε τα θέματα των παιδιών μας. Οπότε δεν χωρίσαμε ποτέ. Ήμασταν και θα
είμαστε πάντα οικογένεια.
Στο σημερινό δισκάκι, η Νάχη με τους ¨Σφουγγαράδες¨ στο τραγούδι (στη
δεύτερη πλευρά), συνοδεία ορχήστρας Παπαϊωάννου και στίχους-σύνθεση Ελευθέριου
Τσαγκάρη.
Ο Λευτέρης Τσαγκάρης (Ψυχούλας) γεννήθηκε το 1920. Ασχολήθηκε με το
λαϊκό/ρεμπέτικο τραγούδι από αγάπη! Στην Αθηνά, στα χρονιά της κατοχής, ήταν
ήδη πολύ καλός μπουζουξής, με φίλους όλους τους μεγάλους όπως: Κηρομίτη, Γενίτσαρη,
Λαύκα, Μπίνη, Στράτο Παγιουμτζή, Χιώτη, "Μπέμπη", Ανέστο
"Γύφτο", Σταμούλη "Μπιρ Αλαχ", Τατασόπουλο,
Παπαϊωάννου, Μητσάκη κ.α. Δούλεψε σε σχεδόν όλα τα γνωστά λαϊκά κέντρα / μπουζουξίδικα!
Στις αρχές της δεκαετία του '50 θα συνεργαστεί για πολλά χρόνια με τον
"Τιτανομέγιστο" Βασίλη Τσιτσάνη!
Γύρω στο 1959 πηγαίνει και αυτός στην Αμερική με τους άλλους ρεμπέτες - φίλους, τον μεγάλο Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Νίκο Καλλέργη, Ηλία Ποτοσίδη. Εκεί θα βρει και τον φίλο του Ανέστο Αθανασίου "Γύφτο" (όπου είχε πάει νωρίτερα το 1957).
Θα δουλέψει με Τατασόπουλο, Πόλυ Πάνου, Σταύρο Τζουανάκο αλλά και άλλους εξαίρετους ομογενής μουσικούς την Αμερικής. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο blog Μπουζούκι και Μπουζουξήδες.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
