Ο Κανάκης Κουκλινός (βλέπε και ανάρτηση 76) γεννήθηκε στη Γρηγοριά Πυργιωτίσης Ηρακλείου. Γιός του μεγάλου λυράρη Κανάκη Κουκλινού (που έπαιζε παρέα με το Γαλιανό) και που δυστυχώς τον σκότωσαν οι Γερμανοί στα Σκούρβουλα. Άφησε εφτά μηνών έγκυο την Ασπασία τη γυναίκα του και γεννήθηκε ο Κανάκης που πήρε και το όνομα του πατέρα του.
Με τη λύρα του πατέρα του έμαθε να παίζει ο Κανάκης από μικρό παιδί. Ήταν μια βιολόλυρα την οποία έχει ακόμα και σήμερα και παίζει με αυτήν. Από την εποχή του Νίκου Ξυλούρη παίζανε στα λιγοστά κέντρα του Ηρακλείου εκείνη την εποχή.
Ο πρώτος του δίσκος σαρανταπέντε στροφών ήταν ένα υπέροχο συρτό με τίτλο στη ψεύτική σου ομορφιά, αργότερα ακολούθησαν κ’ άλλοι μικροί δίσκοι (έξι προσωπικοί) με διάφορες συνθέσεις του. Σε πολλά γλέντια έπαιξε με το Μανούσο Παπατσαρά που ήταν στα πρώτα του βήματα και με τον πρώτο ξάδερφό του Αντώνη Κουκλινό και με τον άλλο ξάδερφο από τις Καμάρες Μανώλη Χατζάκη με το παρατσούκλι ‘’Χιώτης’’ και τον ‘’Μπουρνέλη’’ Γιώργη Θεοδωράκη. Επίσης με τη λύρα του συνόδεψε το μεγάλο Γιώργο Κουμιώτη στη δισκογραφία του.
Για αρκετά χρόνια ήταν στο εξωτερικό Βέλγιο, Γερμανία, διασκεδάζοντας τους Κρητικούς και όχι μόνο. Το 1979 κυκλοφόρησε τον πρώτο μεγάλο του δίσκο με τον Μίνω Κοτζαμπασάκη και τον Νίκο Πατενταλάκη με τον τίτλο ‘’’Τα κανόνια του Κανάκη’’ που περιέχει μέσα ένα πεντοζάλη με το μοναδικό ασκομαντουρίστικο παίξιμο του Κανάκη.
Ο Αντώνης Αποστολάκης γεννήθηκε το 1951 στα Άνω Μούλια. Γονείς του ήταν ο Δήμητρης Αποστολάκης από τα Άνω Μούλια και η Ελένη Ματαλλιωτάκη από τη Μεγάλη Βρύση. Η οικογένεια έζησε στα Μούλια με κύρια απασχόληση των μελών της τη γεωργία. Ο πατέρας Δημήτρης έπαιζε και λύρα. Από εκείνον πρώτα και από τους γυρολόγους εμπόρους που βάνανε στη διαπασών τα 45άρια δισκάκια για να ξεσηκώνουν τον κόσμο να τρέχει να αγοράζει ό,τι πουλούσαν πρωτάκουσε μουσική αυτός και ο αδερφός του Μιχάλης. Φυσικά και στα γλέντια γύρω από την περιοχή των Μουλίων. Ό,τι αρπούσε το αυτί τους προσπαθούσαν μετά να το μεταφέρουν ο Μιχάλης στη λύρα και ο Αντώνης σ’ ένα μαντολινάκι.
Σε ηλικία 14 χρόνων, κάπου στα 1965, άρχισε να τζαγκουρνά ένα μαντολινάκι, που αγόρασαν με τον Μιχάλη αξίας 100 δραχμών. Όταν έφευγαν στρατιώτες νέοι του χωριού έκαναν καντάδα. Έπαιρναν το Μιχάλη λυράρη και ακολουθούσε ο Αντώνης με το μαντολίνο κρατώντας του πάσο. Έτσι μυήθηκε στη συνοδεία της λύρας. Μετά από λίγο καιρό αγόρασε λαούτο. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως μουσικός στα Τρίκαλα, στο Σιδηρόκαστρο και στα Χανιά. Είχε επαφή με τα πνευστά όργανα της στρατιωτικής μπάντας ιδίως δε με τη σάλπιγγα και τα πιάτα που του άρεσαν περισσότερο.
Απολύθηκε το 1973 και αμέσως άρχισε επαγγελματική συνεργασία με καλλιτέχνες της εποχής εκείνης, ενώ εξακολούθησε να παίζει με τον αδερφό του το Μιχάλη σε γλέντια και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις στην ευρύτερη περιοχή των Μουλίων. Το πρώτο γλέντι είναι μαζί με τον Φραγκιουδάκη Γιώργο. Στη συνέχεια συνεργάζεται με τους: Ζερβό Γιώργο, Παπαδάκη Γιώργο και Χαράλαμπο Γαργανουράκη. Αργότερα στο κέντρο «Ριζίτικα» που λειτουργούσε στη Θέρισο Ηρακλείου γνωρίστηκε με το Θανάση Σκορδαλό. Με εκείνον τον γίγαντα της κρητικής μουσικής έκφρασης και κορυφαίο δημιουργό συμπορεύτηκαν 25 ολόκληρα χρόνια στην Κρήτη, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο γάμος με την εκλεκτή της καρδιάς του, την έξοχη Πόπη, θυγατέρα του Νίκου και της Μαρίας Αναγνωστάκη από τα Άνω Μούλια, έγινε το 1978 και ο γιος τους Δημήτρης γεννήθηκε το Μάη του 1980.
Με τον Σκορδαλό πήγαν μαζί στην Αυστραλία το 1980 -1981 για 3 μήνες. Παραστάσεις και συμμετοχές σε γλέντια κάθε βράδυ ακατάπαυστα. Στην Αμερική το ΄84 για 2 μήνες με πολύ βεβαρημένο πρόγραμμα. Και πάλι στην Αμερική το ΄86 για τις γιορτές του αγάλματος της ελευθερίας (100 χρόνια). Επελέγησαν από την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη Υπουργό Πολιτισμού τότε, ο Θ. Σκορδαλός και οι Χαλκιάδες από την Ελλάδα για να εκπροσωπήσουν την Δημοτική μουσική μας παράδοση. Βρέθηκαν μαζί με καταξιωμένους μουσικούς απ’ όλο τον κόσμο. Κάποιος Νάθενας στην Ν. Υόρκη είχε φτιάξει ωραίες στολές με κρητικόπουλα τα οποία έκλεψαν κυριολεκτικά συναιρούντος και του δασκάλου την παράσταση. Ο Αντώνης Αποστολάκης είχε τις ενστάσεις του: «Πως θα ανέβουμε Δάσκαλε οι δυο μας επάνω στο πάλκο ενώ οι άλλοι έχουν ορχήστρες πολυμελείς;» και ο Σκορδαλός απάντησε: «θα δεις παιδί μου Αντώνη! Εμείς θα «κλέψουμε» την παράσταση!». Τόση εμπιστοσύνη, αλλά και σιγουριά γι’ αυτό που υπηρετούσε είχε ο Δάσκαλος.
Στη συνέχεια πήγαν στη Γαλλία το ΄92 και το ΄93 σε ένα διεθνές
φεστιβάλ μουσικής όπου κι εκεί έλαβαν μέρος μεγάλοι και διάσημοι μουσικοί απ’
όλο το κόσμο. Μετά το φεστιβάλ παρέμειναν στην Γαλλία μια εβδομάδα και γύρισαν
ολόκληρη σχεδόν την Γαλλία παρουσιάζοντας την Κρητική μουσική. Μετέβησαν για
τους ίδιους λόγους στην Ελβετία.
Στην Αθήνα δεν υπήρξε κέντρο στο οποίο να μην έπαιξε. Στο Ηράκλειο περισσότερο
στην Αρετούσα χειμώνα – καλοκαίρι με Πολυχρονάκη Αλέκο και Φραγκιαδάκη Μιχάλη.
Στην Αθήνα στον «Ζορμπά» με τον Δεληδάκη Νίκο. Γλέντια διαρκώς λίγη ανάπαυλα.
Τέλος και πάλι στην Αυστραλία με τον Δάσκαλο προσκεκλημένοι από 3 συλλόγους.
Να ευχαριστήσω για αρκετές από τις πληροφορίες, για τον Αντώνη Αποστολάκη τον Κλεάνθη Ατσαλάκη.
Σε Γερμανική εταιρία το σημερινό δισκάκι. Δυο πολύ όμορφα τραγούδια από τον Κουκλινό και τον Αποστολάκη. Χρονολογικά πρέπει να είναι περίπου μετά το 1973 αλλά δυστυχώς δεν έχω περισσότερα στοιχεία (στούντιο και ημερομηνία εγγραφής- χρονολογία κυκλοφορίας).
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
