Καντηλιεράκης (Καντιλιεράκης-Καντηλιέρης)
Σταύρος- Καρμπαδάκης Πέτρος- Ζαμπετουλάκης
Ευάγγελος- Ηλιάκης Μάμας- Καρεφυλάκης Στέφανος CRITI CRT-101 Μην το λυπάσαι το
φιλί (Συρτός) - Ο Βάγγος το καλό παιδί 1969- 45rpm- 7''
«Σταύρος Καντηλιεράκης (Καντηλιέρης- βλέπε και ανάρτηση 169).
Ο βετεράνος και σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης που εδώ και δεκαετίες προσφέρει
απλόχερα στην βιολιστική μουσική παράδοση των Χανίων, γεννήθηκε το 1936 στο
ηρωικό χωριό των Κεραμιών Κυδωνίας, στην Παναγιά. Ο πατέρας του ήταν ο
αείμνηστος ριζίτης, ο Σήφης Καντηλιέρης. Ασφαλώς από εκεί κληρονόμησε κι ο Σταύρος
την καλλιτεχνική αυτή του κλίση. Σε ηλικία 14 ετών, πήρε ένα καλάμι και έφτιαξε
ένα αυτοσχέδιο θιαμπόλι και την ίδια περίοδο περίπου, αγόρασε από ένα χωριανάκι
του το όργανο που ποθούσε, το βιολί.
Κι έμαθε μόνος του, αυτοδίδακτος! Μα σε έξη μήνες περίπου,
κατάφερε να παίξει σιγά σιγά τους πρώτους του σκοπούς. Παράδειγμα προς μίμηση
είχε έναν ξάδελφο του, τον Απόστολο Σκουμπάκη που δυστυχώς έφυγε πολύ νέος από
την ζωή. Πρότυπο του επίσης και ο τρανός Μαύρος! Το πρώτο ολοκληρωμένο του
γλέντι, το έβγαλε σε ηλικία περίπου 18 ετών. Η συνέχεια της μουσικής του
σταδιοδρομίας, σπουδαία. Πολλά τα γλέντια, μεγάλη η φήμη, σπουδαίες οι
συνεργασίες του, μιας κι έπαιξε σχεδόν με όλους τους καλύτερους λαγουτιέρηδες
της εποχής του.
Δισκογραφικά επίσης, σημαντική η παρουσία του όλα αυτά τα
χρόνια, αλλά σημαντική και η συνθετική του προσφορά, μιας και έχει συνθέσει τον
δικό του σκοπό, τον "Συρτό του Καντηλιέρη". Ο Σταύρος
Καντηλιέρης διατελεί εδώ και πολλά χρόνια μέλος του συλλόγου μουσικών του νομού
Χανίων "Ο Χάρχαλης" και επίσης προσφέρει κι από την θέση του
δασκάλου, μιας και πολλά νέα παιδιά μαθαίνουν δίπλα του εδώ και χρόνια τα
μυστικά του βιολιού.
Στο σημερινό δισκάκι με το ¨Μην το λυπάσαι το φιλί¨. Η
ηχογράφηση είναι από το 1968. Είναι μία νέα σύνθεση Χανιώτικου συρτού, του
Σταύρου Καντηλιεράκη και τραγουδάει ο λαγουτιέρης Πέτρος Καρμπαδάκης, παίζοντας
παράλληλα λαούτο.
Ο Σταύρος Καντηλιεράκης νέος τότε βιολάτορας είχε
μεταναστεύσει στην Αθήνα για μια καλύτερη τύχη και συγκεκριμένα δούλευε στις
οικοδομές. Στα Χανιά είχε ξεκινήσει να παίζει σε γλέντια αλλά δεν ασχολήθηκε
αποκλειστικά με το όργανο.
Ο Πέτρος ο Καρμπαδάκης είχε ανέβει από τις αρχές της δεκαετίας του '60 στην Αθήνα και δούλευε επαγγελματικά παίζοντας λαούτο και τραγουδώντας, με τα μεγαλύτερα ονόματα της Κρητικής μουσικής, στα κρητικά μαγαζιά που είχαν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται στο λεκανοπέδιο της Αττικής !! Μου έχει πει μάλιστα μια ενδιαφέρουσα ιστορία με το Στέλιο Καζαντζίδη που τον συνάντησε τυχαία στη Νέα Ιωνία και του μίλησε ο Στέλιος καθώς τον είδε να φοράει την κρητική φορεσιά. Η συνάντηση είχε συνέχεια και ο Πέτρος του πρότεινε να πει κάποια λαϊκά του τραγούδια, αλλά τελικά για λόγους που δεν είναι του παρόντος δεν ευόδωσε ... Μετά από μια 40χρονη δοξασμένη καριέρα σε Αθήνα, εξωτερικό και Κρήτη, ο Πέτρος τώρα μένει στην Κίσσαμο παίζει σε γλέντια και κάνει μαθήματα λαούτου και επίσης σε βιολατόρους και λυράρηδες, δείχνοντας τους σκοπούς και άλλα μυστικά του κάθε οργάνου.
Ο Σταύρος επίσης μου έχει πει μια ωραία ιστορία. Την εποχή που δούλευε στην Αθήνα σε οικοδομές, συγκατοικούσε σε ένα από τα παλιά σπίτια που είχαν κάμαρες με ένα κιθαρίστα του Βαμβακάρη (δε θυμόταν το όνομα) αλλά πολύ καλός μουσικός. Αυτός του είπε μια ιστορία με έναν εταιρειάρχη, νομίζω το Μάτσα :
Του λέει κάποτε ο Μάτσας :- Εμείς κάνουμε τις επιτυχίες, εσείς δεν είσαστε τίποτα !!
Ο Πέτρος ο Καρμπαδάκης είχε ανέβει από τις αρχές της δεκαετίας του '60 στην Αθήνα και δούλευε επαγγελματικά παίζοντας λαούτο και τραγουδώντας, με τα μεγαλύτερα ονόματα της Κρητικής μουσικής, στα κρητικά μαγαζιά που είχαν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται στο λεκανοπέδιο της Αττικής !! Μου έχει πει μάλιστα μια ενδιαφέρουσα ιστορία με το Στέλιο Καζαντζίδη που τον συνάντησε τυχαία στη Νέα Ιωνία και του μίλησε ο Στέλιος καθώς τον είδε να φοράει την κρητική φορεσιά. Η συνάντηση είχε συνέχεια και ο Πέτρος του πρότεινε να πει κάποια λαϊκά του τραγούδια, αλλά τελικά για λόγους που δεν είναι του παρόντος δεν ευόδωσε ... Μετά από μια 40χρονη δοξασμένη καριέρα σε Αθήνα, εξωτερικό και Κρήτη, ο Πέτρος τώρα μένει στην Κίσσαμο παίζει σε γλέντια και κάνει μαθήματα λαούτου και επίσης σε βιολατόρους και λυράρηδες, δείχνοντας τους σκοπούς και άλλα μυστικά του κάθε οργάνου.
Ο Σταύρος επίσης μου έχει πει μια ωραία ιστορία. Την εποχή που δούλευε στην Αθήνα σε οικοδομές, συγκατοικούσε σε ένα από τα παλιά σπίτια που είχαν κάμαρες με ένα κιθαρίστα του Βαμβακάρη (δε θυμόταν το όνομα) αλλά πολύ καλός μουσικός. Αυτός του είπε μια ιστορία με έναν εταιρειάρχη, νομίζω το Μάτσα :
Του λέει κάποτε ο Μάτσας :- Εμείς κάνουμε τις επιτυχίες, εσείς δεν είσαστε τίποτα !!
εννοώντας τους μουσικούς και ως ένα βαθμό χαριτολογώντας. Ο
κιθαρίστας ενοχλήθηκε και του αντέταξε επιχειρήματα. Οπότε ο Μάτσας του δείχνει
μία κούτα με 45ρια και του λέει :
- Ποιο θες να σου κάνω επιτυχία ;; Τράβα ένα δίσκο στην τύχη
!!
Ο κιθαρίστας μπήκε στον πειρασμό και τραβάει ένα δίσκο. Ποιο
ήτανε ;; Το πετραδάκι !! Η συνέχεια γνωστή ...
Στη διήγηση που έγινε το 2006, παρόντος του φίλου Θανάση Κ.
και του λαγουθιέρη Γιώργη Κουρκουνάκη, στο καφενείο του Χάρχαλη.»
«Ο Βαγγέλης Ζαμπετουλάκης (βλέπε και ανάρτηση 267), γιος του
Γεωργίου & της Αθηνάς μοναδικό παιδί της οικογένειας τους, έτυχε
εξαιρετικής παιδείας. Γεννημένος στα Λυριδιανά Κισσάμου το 1937. Τελείωσε την
στοιχειώδη εκπαίδευση στο δημοτικό σχολείο Πλακαλώνων και την Εμπορική Σχολή
στα Χανιά. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημόνων
ΑΣΟΕΕ. Κατά την διάρκεια της παραμονή του στην Αθήνα, το Θέατρο υπήρξε δεύτερο
Σχολείο του. Παρακολούθησε μαθήματα ευρωπαϊκής μουσικής από τον μεγάλο καθηγητή
Μιχαήλ Βλαζάκη Δ/ντή ωδείου Χανίων. Παντρεύτηκε ως ορμηνεύει η φύση τη Δήμητρα
Ε. Ξενικάκη και αποκτήσανε δύο κόρες, την Ιωάννα και την Γεωργία.
Στην δισκογραφική δουλειά εμφανίστηκε το 1968 με τέσσερις
συνθέσεις, δύο Συρτά & δύο τραγούδια σε ρυθμό Καλαματιανό. Ακολούθησαν πάνω
από εκατό συνθέσεις σε όλα τα είδη και τις μορφές παραδοσιακής ελληνική
μουσικής. Έχει γράψει μουσική και στίχους για 30 δίσκους και CD που κυκλοφόρησαν
διάφορες εταιρείες. Ανάμεσα σε αυτά ηχογράφησε ένα CD αφιερωμένο στους πεσόντες
της τότε Γ' Μ.Α.Κ. για το οποίο και έλαβε τον τίτλο του επίτιμου μέλους του
συλλόγου "Κομμάντος '74". Έγραψε τη μουσική για 2 θεατρικά έργα,
«Λοκαντιέρα» (Γκολτονι), «Τα Δέντρα παθαίνουν όρθια» (Αλέξανδρος Κασονέ), και
για δύο ορατόρια, «Επιτάφιος θρήνος» και «Ερωτόκριτος».
Συνεργάστηκε με την Ελβετίδα χορογράφο και καθηγήτρια στο
πανεπιστήμιο της Βασιλείας Άννα Φόστερ. Μετέφρασε και μελοποίησε την Οδύσσεια
του Ομήρου και έχει ηχογραφήσει την μουσική με κορυφαίους μουσικούς.
Υπήρξε ένα από τα πρώτα μέλη της Μαντολινάτας Χανίων η οποία
ιδρύθηκε το 1973 ως Καλλιτεχνικός Σύλλογος Χανίων «Κρητικές Μαδάρες» καθώς
επίσης και της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων.
Το 1989 κάνει την πρώτη εμφάνιση στην ελληνική τηλεόραση
ΕΤ.2. Στην συνέχεια εργάστηκε στα τοπικά κανάλια από όπου παρουσίασε σε σειρές
ντοκιμαντέρ, πάνω από εκατό ώρες προβολής, όλους σχεδόν τους ιστορικούς
θησαυρούς της Κρήτης με έρευνα, κείμενα, μουσική και σκηνοθεσία από τον ίδιο.
Πιο συγκεκριμένα για την τηλεόραση ασχολήθηκε με τα κείμενα, τη μουσική και τη
σκηνοθεσία για 116 ημίωρες εκπομπές σε 5 θεματικές ενότητες : Μοναστήρια της
Κρήτης (34 επεισόδια), Όρος Σινά (21 επεισόδια), Ιερουσαλήμ (22 επεισόδια),
Φορτέτσες και Κάστρα της Κρήτης (17 επεισόδια), Βυζαντινές Εκκλησίες της Κρήτης
(22 επεισόδια) για τα Χανιώτικα κανάλια Κύδων και Νέα Τηλεόραση. Έχει γράψει
ένα ηθογραφικό έργο με τίτλο «Επικήδειοι και άλλα»».
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).







