Μουζουράκης Γιώργος-
Μανουδάκης Βασίλειος- Καράς Σίμων- Μουζουράκη (Λίτινα) Ζαφειρία (Ρούλα) LYRA LS 1153
Ποτές θα κάμει ξεστεριά (Ριζίτικο) - Αμαριώτικος συρτός (Κρητικός) 1966- 45rpm- 7''
Ο Γιώργης Μουζουράκης γεννήθηκε το 1904 στην Παντάνασσα Αμαρίου και πέθανε
σε ηλικία 97 ετών το 2001. Ο Γιώργης Μουζουράκης παρά την μεγάλη του ηλικία,
είχε διαύγεια πνεύματος μέχρι το τέλος της ζωής του και διατηρούσε στη μνήμη
του ένα πλούτο γνώσεων, των παραδόσεων της Κρήτης, χορευτικών και
τραγουδιστικών κυρίως, τις οποίες ήθελε πάντα να μεταδίδει, απλόχερα. 
Παρά τον
πρόωρο χαμό της κόρης του Ζαφειρίας Μουζουράκη ή Ρούλας Λίτινα (που τραγουδάει στον Αμαριώτικο συρτό), δεν το
έβαλε κάτω, γιατί είχε μέσα του δυνατή καλλιτεχνική φλόγα, που του έδινε ζωή
και προσπαθούσε να τη μεταδώσει στους νεώτερους. Ο Γιώργης Μουζουράκης, γνώρισε
σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής του όπως, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στον
οποίο έπαιξε λύρα και ο Βενιζέλος τραγούδησε συγκινημένος. Το 1942 παντρεύτηκε
από έρωτα, την Ελένη Μακρή, από τα Σελλιά Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου.
Δισκογράφησε εκτός από τον Μανουδάκη Βασίλη και τον Σίμων Καρά με τον Σταύρο
Μαυροδημητράκη και την Ζαφειρία ένα LP δίσκο.
Η Ζαφειρία Μουζουράκη ήταν
λαογράφος και είχε εκπομπή στην κρατική τηλεόραση.
Στο λαούτο ο Βασίλης Μανουδάκης από το Μάλεμε Κυδωνίας, ο οποίος
συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της εποχής όπως ο Κώστας Μουντάκης, ο Κωστής
Παπαδάκης (Ναύτης), ο Γιάννης Σκαλιδάκης (Σκαλίδης), ο Παναγιώτης Βολάνης, ο
Γαλαθιανός, η Δέσποινα Σκαλίδη, ο Γιώργης Μουζουράκης, ο Αρτέμης Καλαϊτζάκης, ο
Μιχάλης Τσαγκαράκης, ο Μανώλης Τσαγκαράκης κ.α. Επίσης διετέλεσε τακτικό μέλος
της ορχήστρας του Θεάτρου "Δώρα Στράτου" στην Αθήνα.
Ο Σίμων Καράς (1903-1999) υπήρξε μουσικολόγος και ερευνητής της
ελληνικής μουσικής παράδοσης και κληρονομιάς. Πολλοί θεωρούν ότι χάρη στην
πολύχρονη και επίπονη ερευνητική του προσπάθεια διασώθηκε ένα μεγάλο κομμάτι
της παραδοσιακής μουσικής, την οποία κατέγραψε σε όλο το φάσμα της ελληνικής
επικράτειας.
Γεννήθηκε το 1903 στο χωριό Λέπρεον (Στροβίτσι η παλαιότερη ονομασία)
του νομού Ηλείας. Από πολύ νεαρή ηλικία ξεκίνησε η μύηση του στη μουσική, από
τον πατέρα του που έπαιζε ταμπουρά, και τον ιερέα του χωριού, ο
οποίος του έμαθε και τα πρώτα γράμματα και τον ενθάρρυνε να συνεχίσει τις
μουσικές σπουδές του.
Ήρθε στην Αθήνα το 1921, έχοντας εισαχθεί στη Νομική Σχολή την οποία
τελείωσε χωρίς να πάρει το πτυχίο. Ο ίδιος ξεκίνησε τις προσωπικές του μουσικές
σπουδές και έρευνες εκτός του χώρου των οργανωμένων
ωδείων. Μελέτησε τα θεωρητικά έργα των Αρχαίων Ελλήνων, των
βυζαντινών και μεταβυζαντινών συγγραφέων, αναζήτησε, αποκρυπτογράφησε και
ερμήνευσε παλιά μουσικά χειρόγραφα βιβλιοθηκών, όπως του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως,
του Αγίου Όρους, της Εθνικής Βιβλιοθήκης κ.ά. Έτσι κατάφερε και εξελίχθηκε σε
έναν μοναδικό αυτοδίδακτο μουσικοδιδάσκαλο.
Από το 1931 μέχρι το 1934, ο Καράς ήταν ψάλτης στο εκκλησάκι του
Προφήτη Ελισσαίου στο Μοναστηράκι της Αθήνας. Το 1929 είχε ιδρύσει τον «Σύλλογο
προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής», στον οποίο ανέπτυξε μέχρι το τέλος της
ζωής του μία πολύπλευρη και σημαντική δραστηριότητα στην ψαλτική τέχνη και στο
δημοτικό τραγούδι, με σχολή έξι ετών και εντελώς δωρεάν φοίτηση, εκκλησιαστική
χορωδία και μεικτή χορωδία εθνικών τραγουδιών, και τέλος, χορευτική ομάδα.
Οι χορωδίες του συλλόγου είχαν πολλές εμφανίσεις στην εκπομπή
«Ελληνικοί Αντίλαλοι», την οποία παρουσίαζε ο ίδιος ο Σίμων Καράς με θέμα πάντα
την παραδοσιακή μουσική από όλη την Ελλάδα, από τη χρονιά ίδρυσης του Ε.Ι.Ρ. το
1937 μέχρι το 1972. Εξέδωσε εκατοντάδες βιβλία και δίσκους κυρίως από το 1972
και μετά.
Είχε πραγματοποιήσει σε όλη την Ελλάδα καταγραφή των δημοτικών
τραγουδιών με κασετόφωνο, τα οποία κυκλοφόρησαν σε δίσκους καθώς επίσης των
Ακολουθιών και Ύμνων της Εκκλησίας. Πέθανε το 1999 σε ηλικία ενενήντα
έξι ετών.
Το έργο και το αρχείο του Σίμωνα Καρά διαχειρίζεται σήμερα το Κέντρο Έρευνας και Προβολής της
Εθνικής Μουσικής – Μουσικό, Λαογραφικό και Φιλολογικό Αρχείο Σίμωνος και Αγγελικής Καρά
(ΚΕΠΕΜ), το οποίο ιδρύθηκε
από την σύζυγο του Σίμωνα Καρά, Αγγελική το 2009.
Στην ανάρτηση 37, με δισκάκι του Κώστα Παπαδάκη ή Ναύτη, γίνεται η
παρακάτω αναφορά στο βιογραφικό του: «Την δεκαετία του '50 ξεσπά η περίφημη
απαγόρευση του βιολιού στην κρητική μουσική από τα τότε μέσα μαζικής ενημέρωσης
και ο Ναύτης βάζει μπρος το στήθος του, υπερασπίζοντας την ιστορικότητα του
οργάνου αυτού, αλλά και τους συναδέλφους του βιολιστές. Η ιστορία θα κρατήσει
πάρα πολλά χρόνια και ο Ναύτης θα γίνει το κόκκινο πανί για τον Σίμων Καρά και
την παρέα του, που με σκοταδιστικές μεθόδους θα αποκλείσουν τους νομούς
Χανίων-Λασιθίου και τα μουσικά ιδιώματα αυτών από την δισκογραφία, το ραδιόφωνο
και τις δημόσιες εμφανίσεις.»
Αυτό ήταν ένα από τα λάθη, που αργότερα το παραδέχτηκε, ο Σίμων Καράς. Να αποκλείσει, δηλαδή από την
Κρητική μουσική παράδοση το βιολί, που είχε την παράδοση του, σε Χανιά και
Λασίθι.
Στο σημερινό δισκάκι το παίξιμο του Μουζουράκη και του Μανουδάκη,
είναι υποδειγματικό, ακόμα και στο ¨ριζίτικο¨. Το σκαναρισμένο ζεύγος ετικετών, από τον Ιδομενέα, για άλλη μια φορά.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
