451. CRITI GR-103 ΣΑΡΡΗΜΑΝΩΛΗΣ ΝΙΚΟΣ- ΚΩΣΤΟΥΡΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ- ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ 1970

Σαρρημανώλης (Σαριμανώλης- Σαρημανώλης) Νίκος- Κωστουράκης Αντώνιος- Γιαννακόπουλος Νίκος  CRITI GR-103 Είχα πληγές και γειάνανε - Η σκουριασμένη κλειδαριά 1970- 45rpm- 7''

«Ο Νίκος Σαρημανώλης (βλέπε και ανάρτηση 422) γεννήθηκε το 1919 στη Μικρά Ασία και ήρθε στα Χανιά σε ηλικία τριών χρονών. Έμαθε μπουζούκι μέσα στη δεκαετία 1930. Παράλληλα άνοιξε κουρείο (το 1937) μαζί με τον Ασσυλόγιστο στον πλάτανο βόρεια της Αγοράς. Έπαιξε σε όλα τα μαγαζιά της πόλης, στης Μαρίνας, στου Λαμπαθέ, Λούκουλο, Τρύφωνα κ.α. Μέχρι και το 1980 το κουρείο ήταν ένα μικρό ωδείο. Έκανε μαθήματα σε πολλούς Χανιώτες, μεταξύ άλλων, Στέλιο Σούλιαρη, Κωστή Μπερτάκη, Ηρακλή Μαυράκη, Μανώλη Φλεμετάκη, Ρούσσο Λειβαδιτάκη κ.α. Όταν βγήκαν τα κασετόφωνα έφτιαχνε κασέτες με μαθήματα.

Το 1970 ο Βαγγέλης Ζαμπετουλάκης, εμπειρ. τοπογράφος και συνθέτης δημιούργησε τη δισκογραφική εταιρεία Criti όπου μεταξύ άλλων ηχογράφησε το Σαρρημανώλη σε δύο τραγούδια (σημερινό δισκάκι). Στην πρώτη πλευρά το ¨Είχα πληγές και γειάνανε¨ όπου συμμετέχει ο μπουζουξής Νίκος Γιαννακόπουλος, που έχει φύγει από τη ζωή.

Στη δεύτερη ένας παλιός σταφιδιανός (ταμπαχανιώτικο ή μανέ) τον Καρότσα, με τίτλο "Η σκουριασμένη κλειδαριά". Κιθάρα παίζει ο δάσκαλος μουσικής Αντώνης Κωστουράκης, δραστήριος μέχρι και σήμερα ως διευθυντής χορωδίας.

Ο Σαρρημανώλης ακούγεται επίσης στις ηχογραφήσεις ριζίτικων του Μιχάλη Βλαζάκη με πρωτοτραγουδιστή τον Γεωργ.Γρυλλάκη  και μικρή χορωδία, όπου παίζει στις εισαγωγές, ταξίμια και χανιώτικο συρτό.

Ο Σαρημανώλης ένας από τους τελευταίους ρεμπέτες μπουζουκτσήδες των Χανίων, απεβίωσε το 1995.

Σε παλαιότερη συνέντευξη του ο Σαρρημανώλης θυμάται: «Τα ταμπαχανιώτικα παίζονταν πάρα πολύ στην πόλη των Χανίων απ’ όλους σχεδόν τους παλιούς που έπαιζαν στα Χανιά και στα πέριξ, δηλ. Ταμπακαριά, Κάτω Σούδα, στα Νεροκούρου, στα Τσικαλαριά, στη Χαλέπα, στη Νέα Χώρα κλπ, ανεξαρτήτως οργάνου και περισσότερο με μπουλγαρί βέβαια. Παιζόντουσαν στα καφενεία, στις ταβέρνες και σε τεκέδες, που ειδικά στην κατοχή ήταν πάρα πολλοί γιατί οι Γερμανοί αφήνανε ελεύθερα να φουμέρνουνε και πήγαιναν μαυραγορίτες, μερακλήδες, λαθρέμποροι, αγαπητικοί. Εκεί παίζανε με διάφορα όργανα, αλλά κυρίως με μπουζούκια, μπαγλαμάδες και λιγότερο με μπουλγαριά». Θυμάται παλιούς όπως τον Βερναδάκη τον Κώστα, τον Πρωτογερή, τον Κοτζαμάνη, τον Βλάχο, τον Κουρκουμελή, που έπαιζαν μπουλγαρί, και άλλους επίσης τον Αντώνη Παπαμαρκάκη ή Τσεσμέ, τον Δαχτυλά τον Αλέκο, τον Χατζηγιώργη, που έπαιζαν σαντούρι, και με τους οποίους συνεργάστηκε σε μαγαζί της εποχής. Οι περισσότεροι που έπαιζαν σαντούρι, λέει, ήταν μαθητές του Λουκά του Μπέρτου.

Ταμπαχανιώτικα έπαιζαν και ο Κουφιανός και ο πατέρας του Ναύτη. Μας λέει επίσης ότι το 1936 ήρθε στα Χανιά η ξακουστή «Τετράς του Πειραιά», (ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Γεώργιος Μπάτης και ο Αρτέμης Δελιάς) και έπαιξαν στη Σπλάντζια. Από τότε επηρεάστηκε τόσο πολύ και αποφάσισε να πάρει δικό του μπουζούκι, ενώ πριν έπαιζε με όργανα άλλων, του Μαστοράκη, του Κασιώτη. Λέει ακόμα ότι πριν έρθει ο Μάρκος στα Χανιά γλεντούσαν και έπαιζαν ως επί το πλείστον ταμπαχανιώτικα. Μετά βγήκαν πολλοί που έπαιζαν μπουζούκι.
«Υπήρχε κάποιος που είχε καφενείο στα σκαλάκια της Αγοράς, ο Πρωτογερής, και έπαιζε μπουλγαρί και θυμάμαι που έρχονταν Ρεθυμνιώτες πλούσιοι, τους έπαιζε και γλεντούσαν μέρες ατέλειωτες. Υπήρχε του Μούνταβρη το καφενείο που ήταν και τεκές.

Υπήρχε ένας από το Βαμβακόπουλο που έπαιζε με ούτι τα ταμπαχανιώτικα, που τον έλεγαν Πρόδρομο. Υπήρχε μετέπειτα μια κομπανία Εβραίων, ο ένας έπαιζε κιθάρα, ο άλλος μαντολίνο και ο άλλος βιολί και έπαιζαν πολλά πράγματα αλλά έπαιζαν και ταμπαχανιώτικα.

Την ίδια εποχή περίπου βγήκαμε και εμείς, δηλαδή εγώ, ο Ναύτης, οι Σαπουνήδες, ο Χαρίδημος ο Κουρκουμελής, ο Βασιλοδημήτρης, το φτωχάκι ο Γιώργης και άλλοι, αλλά επειδή εμείς παίζαμε και ρεμπέτικε και κρητικά και ταμπαχανιώτικα, παίζαμε με μπουζούκι τρίχορδο. Υπήρχαν δύο καφενεία-τεκέδες στη Σπλάντζια, του Μπάρμπα Μανώλη του Στρογγυλού και του Μούνταβρη, και του Τρικούπη στα Λενταριανά. Μαγαζιά ήτανε του Λαμπαθέ που παίζαμε με τον Ναύτη στου Μπόλαρη, της Μαρίνας στο λιμάνι, του Τρύφωνα στη Νέα Χώρα. Από μένα βγήκε ο Κατινάρης, ο Βασιλοδημήτρης και άλλοι πολλοί. Το φτωχάκι ο Γιώργης έπαιζε κρητικά στο μπουζούκι, το επίθετο του δεν το θυμάμαι.» Αναφέρει επίσης τον Κουτσουρέλη τον Γιώργη, τον Φουσταλιέρη, κάποιον Περικλή από τα Περβόλια Χανίων, τον Ροζάκη, τον Τζιμάκη και άλλους.».»

Τα στοιχεία για τους σημερινούς σκοπούς από σχολιασμό του Γιώργη Βαβουλέ.

Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).