Καραβίτης Αλέκος- Σαμαράς
Νικήτας HIS MASTER'S VOICE AO 283
Συρτός Αποκορωνιώτικος - Συρτός Σφακιανός 1928- 78rpm- 10''
«O Aλέκος Kαραβίτης (βλέπε και αναρτήσεις 43, 112, 281, 316
και 356) γεννήθηκε το 1904 στο γραφικό και ορεινό χωριό Aκτούντα Aγίου
Bασιλείου του νομού Ρεθύμνου. Ήταν το τρίτο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας
(οκτώ αδέρφια) και ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση ασχολήθηκε από πολύ
μικρός με τη μουσική. Ο πατέρας του Ευστράτιος Καραβίτης έπαιζε και αυτός λύρα.
Δική του λύρα απέκτησε σε ηλικία 15 χρονών. 
"Ο Αλέκος, πρωτόμαθε λύρα στις ψηλές και απόκρημνες
βουνοκορφές του χωριού μας. Από παιδί είχε μεγάλο πάθος και μεράκι γι αυτό το
όργανο", έλεγε με καμάρι ο μεγαλύτερος αδελφός του.
Ο Kαραβίτης έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1921.
Υπηρετεί τη θητεία του, σαν εθελοντής στη Χωροφυλακή μέχρι το 1925. Τον επόμενο
χρόνο εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα, με μοναδικά εφόδια τη λύρα και το όνομά
του που ήταν ήδη γνωστό στο κοινό της Κρήτης. Αργότερα, εξελίχθηκε σε
πρωτομάστορα της κρητικής μουσικής ενώ έγινε και καλλιτεχνικός διευθυντής της
Δώρας Στράτου. Εκτός από μουσικός υπήρξε και ιδιοκτήτης του πρώτου Κρητικού
καφενείου στην Αθήνα. Λυράρης με ορεινά ακούσματα έκανε γνωστή την λύρα και
στην Αθήνα και συσπείρωσε τους Κρήτες των Αθηνών με την λύρα του στο καφενεδάκι
που διατηρούσε εκεί από το 1927.
Στη δισκογραφία ο Αλέκος εμφανίζεται για πρώτη φορά ένα
χρόνο μετά και ηχογραφεί τα τραγούδια: “Aγιοβασιλειώτικος συρτός” και την
περίφημη “Pεθυμνιώτικη σούστα” που έγιναν επιτυχίες την εποχή εκείνη. Στη
συνέχεια μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1940 ο Αλέκος Kαραβίτης ηχογραφεί
αρκετούς δίσκους με χορούς και τραγούδια απ’ όλη την γκάμα της Κρητικής
μουσικής, αλλά και νησιώτικα, με συνεργάτες του στο λαούτο και στο τραγούδι τον
Mπαξεβάνη, τον Nίκο Tζουγάνο (Mαστρόκαλο) και το Σταύρο Mαυροδημητράκη.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο από την επαγγελματική σταδιοδρομία
του Αλέκου Kαραβίτη είναι το γεγονός ότι αν και σε ηλικία 40 χρονών είχε
αποκατασταθεί επαγγελματικά και δεν είχε πια οικονομικό πρόβλημα (είχε πάρει
την αποκλειστική διανομή πάγου σε όλη την Αττική από τον κουμπάρο του Αντώνη
ΦIΞ. Μεγάλη δουλειά για την εποχή εκείνη…), δεν διανοήθηκε ούτε μια στιγμή να
παρατήσει τη λύρα του.
Ο Αλέκος Kαραβίτης απέκτησε από το γάμο του 3 παιδιά ένα γιο
και δυο κόρες, οι οποίες μάλιστα σε ορισμένες ηχογραφήσεις τον συνόδεψαν στο
τραγούδι. Ήταν από τους λίγους Κρητικούς καλλιτέχνες που πέθανε ευκατάστατος
(εξ αιτίας των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του) και είχε κάνει πολλές
δωρεές, ανάμεσα στις οποίες και ένα σημαντικό ακίνητο στο Πανεπιστήμιο της
Κρήτης.
Έφυγε για πάντα το 1975 σε ηλικία 71 ετών.»
Από τις πρώτες ηχογραφήσεις του Καραβίτη ο σημερινός δίσκος.
Στα φωνητικά ο ¨τενόρος¨ Νικήτας Σαμαράς αφού ο Καραβίτης συνοδεύει με τη λύρα,
σύμφωνα πάντα με τις ετικέτες. Βιογραφικά στοιχεία για τον Σαμαρά δεν υπάρχουν.
Αξιοπρόσεχτα είναι τα ονόματα που προσφωνούνται στο τέλος των τραγουδιών (όπως έκαναν
αρκετοί εκείνα τα χρόνια). Ο Καραβίτης είναι 24 χρόνων (23 πρωτάρχισε τις ηχογραφήσεις)
και φυσικά δεν είναι το πρώτο όνομα. Ας μην ξεχνάμε ότι μετά (1933) συνεργάστηκε
με Μαριάνο και Κουτσουρέλη και πάλι σαν "μαθητευόμενος".
Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
