Κορονιωτάκης (Κορωνιωτάκης) Χρήστος- Κουτσουρέλης Γιώργος- Σαριδάκης Νίκος (Μαύρος)- Κουτσουρέλης Στέλιος HIS MASTER'S VOICE AO 2944 Συρτός Μπαρμπούνι -
Τραγούδι Κρητικό Ριζίτικο (Χίτλερ να μην το καυχηθείς) 1950- 78rpm- 10''
«Ο Χρήστος Κορονιωτάκης γεννήθηκε το 1925 στον Αϊ-Κυρ-Γιάννη Κισσάμου.
Από τις σημαντικές φωνές της μεταπολεμικής Κρήτης. Δισκογραφικά έχει συμμετοχή
σε δυο πλάκες γραμμοφώνου, μια η σημερινή και άλλη μια σε Columbia με τον
¨Αρμενοχωριανό συρτό¨. Απεβίωσε το 1967.» 
«Στην Κρήτη υπήρξαν μεγάλες μουσικές οικογένειες που κράτησαν ψηλά τα
σκήπτρα της μουσικής μας παράδοσης. Οι Κουτσουρέληδες υπήρξαν ας πούμε μουσικοί
«από κούνια». Από πάππου προς πάππου, από γενιά σε γενιά, πλήθος οργάνων πέρασε
από τα χέρια αυτής της οικογένειας. Ο Αντρέας Κουτσουρέλης από το Άρμενο Χωριό
Κισσάμου ήταν ένας παλιός τεχνίτης λαγουτιέρης. Την αγάπη του για την μουσική
την μετέδωσε στα παιδιά του. Ο Γιώργης, ο Μανώλης, ο Στέλιος. 
Ο Γιώργης Κουτσουρέλης γεννήθηκε στην Κίσσαμο Χανίων το 1914 , γιός
του διάσημου λαουτιέρη της Κισσάμου Ανδρέα Κουτσουρέλη και αδερφός πολλών άλλων
μουσικών (έπαιζαν λαούτο , μαντολίνο , βιολί , λύρα , κλαρίνο ) μαντολίνο
ξεκίνησε να μαθαίνει από 4 χρονών και λίγο αργότερα λαούτο. 
Ηχογράφησε το πρώτο
του μουσικό δίσκο στα 16 του χρόνια (1930) και άρχισε να παίζει λαούτο με
πολλούς διάσημους βιολιτζήδες και λυράρηδες . Άρχισε να παίζει λαούτο στο
Ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών (1939) και αργότερα στο Ραδιοφωνικό σταθμό Χανίων με
τα αδέρφια του Μανόλη και Στέλιο.
Μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου , ηχογράφησε το τραγούδι «
Χίτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη (σημερινή πλάκα).
Ο Στέλιος Κουτσουρέλης γεννήθηκε το 1924 στο Καστέλλι Κισσάμου και
εκεί μεγάλωσε με τα ακούσματα του πατέρα του και της παλιάς γενιάς των
καλλιτεχνών της περιοχής. Μαζί με τα αδέρφια του πορεύθηκε στα μουσικά
μονοπάτια της εποχής εκείνης. Η τέχνη βέβαια του Γιώργη ήταν αξεπέραστη, όμως
και ο Στέλιος έπαιζε γλυκά και απλά, είχε ήχους που ταιριάζανε τόσο στον
χαρακτήρα του, όσο και στην μουσική ιδιομορφία των τοπικών μοτίβων.
Από τα
γλέντια στο οικογενειακό καφενεδάκι, στα γλέντια της κρητικής υπαίθρου.
Αγαπούσε όμως και τα γράμματα και για αυτό τον λόγο τελείωσε και το γυμνάσιο. Η
φωνή του ήταν όμορφη και στρωτή. Άλλωστε για τον λόγο αυτό ήταν ο κύριος
τραγουδιστής στους δίσκους του Γιώργη. Αγρίμι, Μπαρμπούνι, Φουρνιανός, Συρτάκι,
Φιλεντέμ, Κρουσταλλοβραχιωνάτη κ.α. Από τα γλέντια στα ραδιοφωνικά στούντιο
μαζί με τα αδέρφια του παρουσίαζαν τις αξέχαστες εκπομπές που πρόβαλλαν την
κρητική μουσική σε όλη την Ελλάδα. Με τον θάνατο όμως του αδερφού τους Μανώλη
το 1958 σταμάτησαν και οι εκπομπές αλλά και η καλλιτεχνικές τους
δραστηριότητες.»
«Ο Νικολής Σαριδάκης γενήθηκε το 1910 στον Σκουτελώνα Κισσάμου του
νομού Χανίων. Από νεαρή ηλικία φάνηκε το ταλέντο του. Τα αδέρφια του έπαιζαν
βιολί, οπότε καταλαβαίνουμε ότι και ο ίδιος έζησε σε τέτοιο περιβάλλον που τον
επηρέασε βαθύτατα. Σε ηλικία 15 ετών ήταν ένας πολύ καλός βιολάτορας. Η κακή
οικονομική κατάσταση της οικογένειας του ήταν εμπόδιο στο να παντρευτεί την Χαρίκλεια
Πρεκατσάκη, κόρη ευκατάστατης οικογένειας. Ο Νικολής Σαριδάκης όμως την έκλεψε.
Πολλοί ρωτούν για το παρατσούκλι του "Μαύρος". Η εξήγηση βέβαια είναι
πολύ απλή. Από μικρός ήταν μελαχροινός και έτσι τον φώναζαν "Μαύρο".
Την δεκαετία του '40 απέκτησε ένα βιολί "Στραντιβάριους", το οποίο
και διεσώθη και φυλάσσεται σήμερα σε τραπεζική θυρίδα από ένα εγγονό του
Μαύρου. Ο Μαύρος ήταν ένας νεωτεριστής εκείνη την εποχή για τα τότε μουσικά
δρώμενα. Προσωπικό και δεξιοτεχνικό παίξιμο, πολλά και περίτεχνα γυρίσματα στις
μελωδίες των συρτών, ένας μεγάλος αναμορφωτής, μια ολόκληρη σχολή. Συνεργάστηκε
με πολλούς λαγουτιέρηδες όπως ο Μιχ.Πολυχρονάκης, οΛεβενταρτέμης και ο
αδικοχαμένος Αντ. Γεραιουδάκης ή Μαρουβάς. Εκεί όμως που "έδεσε"
πραγματικά ο Μαύρος ήταν η ανεπανάληπτη και θρυλική ζυγιά με τον μεγάλο Γιώργη
Κουτσουρέλη, όπου για πολλά χρόνια πρόσφεραν στον κόσμο αγγελικές και υψηλής
τεχνικής μελωδίες και βέβαια αρκετές ηχογραφήσεις.
Μαζί ηχογράφησαν και τον
περίφημο Κολυμπαριανό συρτό, μια σύνθεση του Μαύρου, που σήμερα πλέον είναι ένα
από τα κλασσικότερα κρητικά τραγούδια της μεταπολεμικής εποχής. Ο Νικολής
Σαριδάκης ή Μαύρος έζησε όλα του τα χρόνια στο χωριό του τον Σκουτελώνα,
διακρίθηκε από πολλούς πολιτιστικούς φορείς για την προσφορά του. Έφυγε από τη
ζωή το 1994, αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη κληρονομιά, την "σχολή του
Μαύρου", η οποία αποτελεί σήμερα παράδειγμα προς μίμηση για τους
νεώτερους.»
Από τα πλέον κλασσικά ο ¨Συρτός Μπαρμπούνι¨ στο σημερινό δίσκο. Στο
¨Τραγούδι Κρητικό Ριζίτικο¨ που είναι περισσότερο γνωστό ως ¨Χίτλερ να μην το
καυχηθείς¨ μαζί με τον Κορονιωτάκη τραγουδάει ο Στέλιος Κουτσουρέλης.
Εξαιρετικά και τα δυο. Ο δίσκος κόπηκε με δυο διαφορετικές ετικέτες.
Τα λίγα βιογραφικά στοιχεία για τον Χρήστο Κορονιωτάκη από την
εξαιρετική συλλογή της Panivar
¨Ενθυμήματα¨ , σε συνεργασία με τον ¨Σύλλογο Χάρχαλη¨ (έτσι εξηγείται το εξαιρετική).
Εκτός από τους Κουτσουρέληδες και τα σύντομα βιογραφικά τους (δες παλαιότερες
αναρτήσεις), προστέθηκαν βιογραφικά στοιχεία για τον Μαύρο που μου είχαν
διαφύγει σε παλαιότερες αναρτήσεις.
Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
