337. PARLOPHONE GDSP 2980 ΒΛΑΧΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ- ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 1965

Βλαχαγγέλης Δημοσθένης- Φιλίππου Κώστας (Κάρρας- Καρακώστας) PARLOPHONE GDSP 2980 Εμένα να με κλάψετε (Τσάμικος) - Παναγιωτίτσα λυγερή (Καλαματιανός) 1965- 45rpm- 7''

Ο Δημοσθένης Βλαχαγγέλης (βλέπε και ανάρτηση 196) γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου του 1916 στο Γαρδίκι Τρικάλων Θεσσαλίας. Από μικρός έμαθε την τέχνη του πατέρα του Κώστα Βλαχαγγέλη (Καλατζής) που ήταν άφταστος τραγουδιστής και λαουτιέρης σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες οργανοπαιχτών και τραγουδιστών της εποχής του, αλλά και συνθέτης πολλών δημοτικών τραγουδιών. Είχε πολλές προτάσεις για να βγάλει δίσκους όμως δε δέχτηκε ποτέ: «Εγώ γραμμόφωνο δε γίνομαι, όποιος θέλει να με ακούσει να έρθει στο μαγαζί.» έλεγε.

Ο Δημοσθένης Βλαχαγγέλης συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους λαϊκούς καλλιτέχνες του δημοτικού τραγουδιού, όπως τον Μαλλιάρα, τον Καρακώστα, τον Σαλέα, τον Βασιλάρη και τον Σούκα. Αλλά και με τους σπουδαίους συμπατριώτες του Μπανιάκα , Βούκια , Τόγελο και Σγούρο. Σύμφωνα με μαρτυρίες υπηρέτησε στρατιώτης μαζί με τον Βασίλη Τσιτσάνη στη Λάρισα .

Έβγαλε τρεις (3) μεγάλους δίσκους (33 στροφών), περισσότερους από 30 μικρούς δίσκους (45 στροφών) και συμμετέχει σε δεκάδες δίσκους και cd από συλλογές και αφιερώματα για το δημοτικό τραγούδι με τις μεγαλύτερες εταιρίες δίσκων. Εμφανιζότανε σε γλέντια, πανηγύρια, γάμους και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο έχουν κάνει πολλές εκπομπές και αφιερώματα για το Δημοσθένη Βλαχαγγέλη.

Ήταν πάνω απ’ όλα οικογενειάρχης. Παντρεύτηκε τη γυναίκα του Ευαγγελία, (Βάγγιω όπως την έλεγε) και απέκτησε μαζί της 5 παιδιά. Την Μαρία, τον Κώστα, τον Νίκο, τον Θεόδωρο, και τον Γρηγόρη. Παραπάνω και από παιδιά του θεωρούσε και το γαμπρό του Νεοκλή, αλλά και τις νύφες του Βάσω και Σούλα. Απέκτησε τρία εγγόνια, τον Νίκο, τον Γιώργο και την Ευαγγελία(Λίλη).

Δεν υπάρχει άνθρωπος, που δε θα νοιώσει την καρδιά του να σκιρτάει από τη λεβεντιά του τσάμικου, όπως το τραγουδάει ο Δημοσθένης Βλαχαγγέλης. Η φωνή του γλυκιά, καθάρια, κρυστάλλινη, μοιάζει σα μακρινός μουσικός απόηχος που ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τον τόνο του τραγουδιού (τσάμικο, συρτό, καλαματιανό, καγκέλι, επιτραπέζιο).Τα χέρια του αέρινα,απαλά άγγιζαν τις χορδές του λαούτου κι άκουγες γλυκόηχες μελωδίες, που σε μεταφέρουν σε άλλους κόσμους μακρινούς. Απέδιδε τα τραγούδια με το δικό τους χρώμα και με το άρωμά τους, σαν τα αγριολούλουδα, που φυτρώνουν στις πλαγιές της Καρδίτσας. Δεν είναι τυχαίο, που όλοι τον φώναζαν «δάσκαλο» του δημοτικού τραγουδιού. Έφυγε από κοντά μας στις 7 Νοεμβρίου του 1999.

Ο Κώστας Φιλίππου ή Κάρρας ή Καρακώστας (από το Κάρρας και το μικρό του όνομα το Κώστας), γεννήθηκε στο Μουζάκι Καδίτσας το 1920 και πέθανε στα Τρίκαλα το 1996.

Υπήρξε μαθητής του Νίκου Καρακώστα (σε κάποιο τραγούδι μάλιστα που παίζει του φωνάζει η Ρόζα Εσκενάζυ "γεια σου Κώστα Κάρρα, τσιράκι του Καρακώστα").

Ο Κώστας Φιλίππου ως Κώστας Κάρρας συνόδεψε την Ρόζα στις περιοδείες της σε Αμερική και Κων/πολη.

Στους δίσκους  αναγράφεται σκέτα ως Καρακώστας και αυτό ήταν κόλπο των εταιρειών για να πουλήσουν αφού ο Νίκος Καρακώστας έκανε ήδη από το 1934 τεράστια επιτυχία και "πούλαγε" πάρα πολλούς δίσκους.

Όντας μαθητής του Νίκου Καρακώστα ο Κώστας Φιλίππου παίζει ακριβώς όπως ο δάσκαλός του και είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσεις.

Ο Φιλίππου έγραψε και αρκετά δικά του τραγούδια(ή πέρασε το όνομά του-κάποιο από τα τρία) υπογράφοντας τα άλλοτε ως Κώστας Φιλίππου άλλοτε ως Κώστας Κάρρας και άλλοτε ως Καρακώστας.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).