476. MUSIC BOX MB 333 ΣΤΑΜΑΤΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ- ΣΙΡΟΚΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ 1962

Σταματογιαννάκης Γεράσιμος- Σιροκάκης Δημοσθένης (Δήμος) MUSIC BOX MB 333 Ο καφετζής - Ασκηθιανός συρτός 1962- 45rpm- 7''

«Ο Γεράσιμος Σταματογιαννάκης (βλέπε αναρτήσεις 19, 205 και 336) γεννημένος στ' Ακούμια του Αϊ Βασίλη τον Αύγουστο του 1931. Γονείς του ο Σπύρος Σταματογιαννάκης η Ευγενία Μαρινάκη. Τα πρώτα του ακούσματα ήταν οι δίσκοι των μεγάλων της εποχής εκείνης Καρεκλά, Φουσταλιέρη, Λαγού κ.ά. τους οποίους άκουγε στο γραμμόφωνο του χωριανού του Χαρίτου Μαρινάκη-πατέρα του δημάρχου. Την πρώτη του λύρα την κέρδισε βόσκοντας τα βόδια του χωριανού του, του Γιώργη Κουμαντάκη που του την έφτιαξε από ξύλο αχλαδιάς.

Από μικρός ο Γεράσιμος έδειχνε την κλίση του στη μουσική κι αυτό το διαπίστωσαν με ευχαρίστηση συγγενείς του ο Νίκος Παπουτσιδάκης και ο Στεφανής Στεφανάκης, που είχαν δημιουργήσει μια οικογενειακή παράδοση στη μουσική. Κι άρχισαν να τον μαθαίνουν τις πρώτες κοντυλιές.

Έβλεπε κι άκουγε και δε χόρταινε και με τις πέντε του αισθήσεις μαζί με τους μπαρμπάδες του, το Νίκο τον Παπουτσιδάκη και το Στεφανή το Μαρινάκη, να εκφράζουν με τη λύρα και το δοξάρι τον πόνο και τη λίγη χαρά του ανθρώπου, μέχρι τα άλλα χρόνια τα πιο μεγάλα που ο Γεράσιμος ήταν ο αγαπημένος λυράρης στα πανηγύρια, τους αρραβώνες, τους γάμους και τις βαφτίσεις στον Αϊ Βασίλη με τον αξεπέραστο Μαρκογιάννη στο λαούτο.

Ο Θανάσης Σκορδαλός είναι από τους πρώτους που αναγνωρίζει το ταλέντο του και τον παρακινεί να φύγει από το χωριό του και να κατέβει στο Ρέθυμνο, όπου θα είχε μεγαλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες.

Ο Γεράσιμος τον άκουσε. Ήρθε στο Ρέθυμνο κι άνοιξε ένα μικρό καφενείο στη Εθνικής Αντιστάσεως που έγινε σύντομα στέκι. Ήταν χαριτωμένος άνθρωπος και είχε το χάρισμα να κερδίζει τους ανθρώπους με τον χαρακτήρα του. Ήταν αξιαγάπητος. Εκεί στο καφενεδάκι γίνονταν και τα γλέντια που άφησαν εποχή. Το 1957 κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο (78″) «Στον ψεύτη κόσμο οι ομορφιές» με μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν δεκάδες δίσκοι με πολλές συνεργασίες.

«Τότε ήταν άλλα χρόνια -λέει στους φίλους του- θαρρείς πως υπήρχαν μαγνητόφωνα και δάσκαλοι για να βοηθούν το λυρατζή; Τίποτα δεν υπήρχε. Μόνο το μεράκι. Δεν περιμέναμε να ζήσουμε από τη λύρα και το λαούτο. Παίζαμε για να ομορφαίνομε τις χαρές των ανθρώπων. Γι’ αυτό και όταν πιάναμε τα όργανα δεν τ’ αφήναμε. Παίζαμε δύο και τρία βράδια συνέχεια χωρίς να κουραστούμε. Μας συνέπαιρνε αυτή η αθάνατη μαγεία της Κρητικής μουσικής. Και τώρα ακόμα εμένα αυτό μ’ αρέσει. Έχω κυκλοφορήσει 30 δίσκους μικρούς και μεγάλους. Μα εγώ θέλω να μ’ ακούει ο κόσμος να παίζω και να με βλέπει. Να βλέπω κι εγώ τον κόσμο που γλεντάει με τη λύρα μου…»

Έξι δεκαετίες λοιπόν κι ο Γεράσιμος δεν άφησε το δοξάρι από τα χέρια του, παρά όταν το 1986 ένα πρόβλημα υγείας του στέρησε για τρία χρόνια το παίξιμο της λύρας. "Μα είχα τη δύναμη και το ξεπέρασα και ξανάπιασα ένα βράδυ το δοξάρι στ' Ακούμια για το μεράκι και τους φίλους πάλι, όπως κι όταν ξεκίνησα, Κι ένοιωθα και τότε σαν να 'ταν η πρώτη φορά...".

Ο Γεράσιμος Σταματογιαννάκης δεν στέρησε από τους ομογενείς το υπέροχο άκουσμα της λύρας του. Ταξίδεψε κι αυτός στο Σικάγο, Νέα Υόρκη, Τορόντο, Μόντρεαλ, Χαβάη, Γερμανία χαρίζοντας ανεπανάληπτες βραδιές κεφιού στους Κρήτες της διασποράς

Η ζωή του Γεράσιμου ήταν η επαφή με τους φίλους του. Μακριά από τη λύρα του δεν ένοιωθε ότι ζούσε. Η δισκογραφική επιτυχία δεν τον συγκινούσε. Ήθελε να είναι κοντά στον κόσμο να αισθάνεται τον παλμό του κεφιού στο ακροατήριο του.

Ο Γεράσιμος Σταματογιαννάκης απεβίωσε το 2016.»

Στο σημερινό δισκάκι, μαζί με τον Σταματογιαννάκη, ο Δημοσθένης Σιροκάκης στο λαούτο και στα φωνητικά στον ¨Καφετζή¨. ¨Διάλεξε τις πλάκες που μιλούν για χωρισμό…¨ προτρέπει πιθανότατα τον Σταματογιαννάκη που ήταν καφετζής. Στον ¨Ασκηθιανό συρτό¨ που πιθανότατα είναι Ασκυφιανός, όμορφα παιξίματα και από τους δυο οργανοπαίκτες. Εδώ στο τραγούδι ο Σταματογιαννάκης.

Ο Σιροκάκης εκτός από τον Σταματογιαννάκη έχει συνεργαστεί με τον Γιάννη Σκαλίδη και τον Γιώργο Αυγενάκη. Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω βιογραφικά στοιχεία.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).

 

475. PARLOPHONE GDSP 2601 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ- ΜΠΑΤΖΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 1961

Αλεξανδροπούλου Αθανασία- Μπατζής Βασίλης PARLOPHONE GDSP 2601 Θα πιάσω φίλο τον αετό (Τσάμικο) - Λουλούδι τι μαράθηκες (Καγκέλι) 1961- 45rpm- 7''

«Η Αλεξανδροπούλου Αθανασία (βλέπε ανάρτηση 182 και 384), γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου, στο Πεύκο Καλαβρύτων Αχαΐας το 1932. Από μικρή λάτρευε την μουσική, τραγουδούσε και χόρευε. Έμεινε ορφανή από πατέρα σε ηλικία 12 χρονών, αφού τον πατέρα της Θεόδωρο Αλεξανδρόπουλο (Κάκο), που βρέθηκε στα Καλάβρυτα το Δεκέμβριο του 1943, τον σκότωσαν οι Ναζιστές Γερμανοί μαζί με όλους τους Καλαβρυτινούς.  Έτσι η φτώχεια την ανάγκασε να φύγει από το χωριό και να αναζητήσει την τύχη της στην Αθήνα.

Ο Θεός την προίκισε με μια εξαιρετική φωνή και στα 18 της, σε ένα λεωφορείο την άκουσε  η γνωστή κριτικός ραδιοφώνου της εποχής Ηλέκτρα. Έπειτα την έστειλε να την ακούσουν στον Κρατικό Ραδιοφωνικό Σταθμό, όπου διευθυντής ήταν ο Σίμων Καράς. Τραγούδησε με την ορχήστρα της Γεωργίας Μηττάκη και οι παρόντες, καλλιτέχνες δημοτικής μουσικής, παραδέχτηκαν το πηγαίο ταλέντο της στην καλλιφωνία και την προώθησαν.

Δισκογράφησε για την Columbia, Parlophone, Odeon και Minos. Συνεργάστηκε με τους: Βασίλη Μπατζή, Βασίλη Σκαλιώτη, Γιάννη Κουπά, Γιώργο Φλώρο, τον Κλαπαδώρα, τον Γούμενο, τον Χαλιγιάννη, τον Αραπάκη, Παναγιώτη Τζόγκα, Ηλία Παπαγεωργίου, Χρήστο Φαναρίτη και πολλούς άλλους εξαίρετους μουσικούς.

Δούλεψε για 13 χρόνια, στο περίφημο κέντρο δημοτικής μουσικής «ΕΛΑΤΟΣ» στην Ομόνοια της Αθήνας. Πόσοι και πόσοι συμπατριώτες μας, οι πρώτοι που έφυγαν από τα χωριά μας και άνοιξαν το δρόμο για μας τους νεότερους να εγκαταλείψουμε το χωριό, δεν διασκέδασαν ακούγοντας τη γλυκιά φωνή της περίφημης, εκείνα τα χρόνια, Αθανασίας, μετά από την κούραση της ημέρας, που τους θύμιζε τις ραχούλες στο χωριό τους;

Η Αθανασία Αλεξανδροπούλου, τραγούδησε επίσης σε χορούς και πανηγύρια σε όλη την Ελλάδα. Στις 05 Μαρτίου 2011 έφυγε από τη ζωή.»

«Ο Βασίλης Μπατζής (βλέπε και αναρτήσεις 120, 144, 268 και 384) γεννήθηκε στο Εκκλησοχώρι Ιωαννίνων το 1923 και πέθανε 14 Μαρτίου του 1993. Ήταν γιος του Περικλή (Κλη) Μπατζή.

Συνεργάστηκε πολλά χρόνια στο κέντρο "Έλατος" με τον Νίκο Καρακώστα και πήρε πολλά απ αυτόν, ώστε το παίξιμό του να μοιάζει πολύ με του Καρακώστα. Ακέραιος και παραδοσιακός μουσικός, ήταν ίσως ο τελειότερος μετά την "παλιά φρουρά".

Έπαιζε εξίσου καλά το Ηπειρώτικο, το Μωραΐτικο, ακόμα και τα καμπίσια με ξεχωριστό δικό του τρόπο, δημιουργώντας τη δική του "σχολή" το Μπατζίδικο παίξιμο.

Σύμφωνα με τη Δέσποινα Μαζαράκη («Το λαϊκό κλαρίνο», Εκδόσεις «Κέδρος», σελ. 25-26), η «σκλήθρα» (σόι) των Μπατζαίων είναι η πιο αντιπροσωπευτική οικογένεια μουσικών της ηπειρώτικης περιοχής του Πωγωνίου, με παράδοση που χάνεται στον χρόνο. Γι’ αυτό και τα χορευτικά πωγωνίσια κομμάτια λέγονται και «μπατζήτικα».

Ο γενάρχης τους Θανάσης Μπατζής έπαιζε φλογέρα «πριν βγουν τα κλαρίνα».

Ο μοναχογιός του Λάμπρος Μπατζής (που γεννήθηκε το 1830) έπαιζε βιολί.

Οι 3 γιοι του Λάμπρου ήταν κι αυτοί μουσικοί: ο Χρήστος (Κίτσος) Μπατζής (1857-1942) έπαιζε λαούτο, ο Νικόλας Μπατζής (1863-1940) έπαιζε κλαρίνο (ήταν ο πρώτος που έπαιξε κλαρίνο σε όλα τα χωριά της περιοχής` είχε κλαρίνο «σι μπεμόλ», αλλά έπαιζε και τζουρά) και ο Βασίλης Μπατζής (1864-1932) έπαιζε βιολί.

Ο μοναχογιός του Χρήστου, Λάμπρος Μπατζής (γ. το 1913) έγινε βιολάτορας, κάνοντας βιολάτορα και τον γιο του Χρήστο Μπατζή (γ. το 1932).

Από τους 4 γιούς του Νικόλα, ο Περικλής (Κλης) Μπατζής (1887-1947), ο Κων/νος (Ντίνος) Μπατζής (1889-μετά το 1960) και ο Λάμπρος Μπατζής (γ. το 1901) έγιναν γνωστοί κλαριντζήδες, ενώ ο Γιώργος Μπατζής (γ. το 1899) έπαιζε ντέφι.

Από τους 2 γιους του Βασίλη, ο Χριστόφορος (Φόρος) Μπατζής έγινε βιολάτορας, ενώ ο Μιχάλης Μπατζής ήταν δεξιοτέχνης στο ντέφι.

Στη συνέχεια, οι 2 γιοι του Περικλή (Κλή), Νίκος Μπατζής (1910-1938) και Βασίλης Μπατζής (γ. το 1923) έγιναν φημισμένοι κλαριντζήδες, όπως άλλωστε και οι 2 γιοι του Ντίνου (που σκοτώθηκαν στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο) ο Μήτσος Μπατζής (1911-1940) και ο Αλέκος (Λέκος) Μπατζής (1926-1940).»

Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).

 

 

474. ODEON GA 1156 ΓΕΡΟΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ 1926

Γεροθεοδώρου (Γεροθόδωρος- Αηδονόλαλος) Σεραφείμ ODEON GA 1156 Η Έξοδος του Μεσολογγίου - Γεροράλης 1926- 78rpm- 10''

«Ο Σεραφείμ Γεροθεοδώρου γεννήθηκε στη Ρίγανη του Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας το 1898 (για άλλους 1888). Οι γονείς του Θεόδωρος και Βασιλική είχαν άλλα τέσσερα παιδιά: τον Ανδρέα, τον Γεράσιμο, τη Σπυριδούλα και την Αθανασία.

Η οικογένειά του καταγόταν από το Πωγώνι Ηπείρου και αρχικά είχε εγκατασταθεί στη Μαχαιρά, όπου ένας από την οικογένεια έγινε σώγαμπρος του Καραπανίδη. Μετά από μερικά χρόνια η υπόλοιπη οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Ρίγανη.

Ο πατέρας του Σεραφείμ  είχε πολύ ωραία φωνή και ήταν ψάλτης. Είχε ονομαστεί από τον Δεσπότη Αναγνώστης, ενώ διετέλεσε και για αρκετά χρόνια δάσκαλος. Επειδή ήταν γλεντζές και έπινε πολύ κρασί τον ονόμασαν και Καραμπέρη.

Τα παιδικά χρόνια του Σεραφείμ δεν ήταν εύκολα, καθώς η οικογένεια του δεν ήταν ιδιαίτερα πλούσια. Όμως κατάφερε να φοιτήσει στην ονομαστή τότε Παλαμαϊκή Σχολή Μεσολογγίου και στη συνέχεια στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1916-1921), ενώ παράλληλα σπούδαζε και βυζαντινή μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Από τα σχολικά χρόνια είχε πολύ ωραία και  χαρακτηριστική φωνή και για αυτό του απέδωσαν το παρατσούκλι  ”Αηδονόλαλος’’. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για την ακουστική γοητεία που ασκούσε η μελωδική φωνή του αναφέρεται στο αυτοβιογραφικό που άφησε ο ποιητής Θωμάς Λαλαπάνος.

Στις 30-6-1924 ο Σεραφείμ παντρεύτηκε την Παναγιώτα Μυτιληναίου. Απέκτησε μαζί της τέσσερα παιδιά: τον Ελευθέριο, τον Δημήτρη, την Αθηνά και την Ευγενία. Η χαρακτηριστική φωνή του δεν άργησε να του φέρει και τις πρώτες  ηχογραφήσεις σε πλάκες των 78 στροφών, έτσι το 1926 ηχογράφησε τα πρώτα τραγούδια και εκκλησιαστικούς ύμνους στην ODEON Γερμανίας.

Το πλούσιο δισκογραφικό του έργο του σταμάτησε όταν τον εγκατέλειψε η γυναίκα που έφυγε για τη Γερμανία (1938), έτσι, επιφορτισμένος με την ανατροφή των τεσσάρων παιδιών έφυγε από την Αθήνα και αναγκάστηκε να μετακινείτε σε διάφορα μέρη της Ελλάδος ψέλνοντας σε διάφορες εκκλησίες και τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια σε πανηγύρια και γάμους. Αρχικά πήγε στο Αίγιο ως ψάλτης στην εκκλησία της Παναγίας Τρυπητής. Κατόπιν επέστρεψε στην Αθήνα ως ψάλτης στον Άγιο Λουκά Πατησίων και ύστερα στον Άγιο Κωνσταντίνο της Ομόνοιας. Στα δύσκολα χρόνια του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Ρίγανη και έψελνε σε διάφορες εκκλησίες της περιοχής. Άρεσε τόσο πολύ στους Κατοχιανούς που τον διόρισαν μόνιμο ψάλτη. Ύστερα από τρία χρόνια όμως έφυγε από την Κατοχή, αφού διορίστηκε μόνιμος ψάλτης στον Άγιο Δημήτριο Αγρινίου. Όταν τελείωσε ο πόλεμος έφυγε πάλι για την Αθήνα και έψελνε σε διάφορες εκκλησίες.

Έζησε και έψελνε σε αρκετά μέρη όπως στη Ματαράγκα επί πολλά χρόνια, στο Αίγιο, στην Αμφιλοχία, , στο Αγρίνιο, στον Αστακό και στα Γιάννενα όπου έγινε και καθηγητής βυζαντινής μουσικής στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, γύρω στο 1950. Στον εμφύλιο τον έπιασαν οι αντάρτες, επειδή είχε βγάλει τραγούδια για τους βασιλιάδες, τον θεώρησαν άνθρωπο του κατεστημένου και τον πήγαιναν για εκτέλεση. Εκεί τους άρχισε το τραγούδι και τόσο τους άρεσε που τον άφησαν ελεύθερο.

Κορυφαίος λοιπόν, τραγουδιστής και ψάλτης της Ρούμελης πρωτοπόρος της δημοτικής μουσικής παράδοσης. Ανήκει στην πρώτη γενιά τραγουδιστών των ελληνικών ηχογραφήσεων και βρίσκεται στη δισκογραφία της δεκαετίας 1925-1935. Τη περίοδο εκείνη, για να τραγουδήσει κάποιος σε δίσκο έπρεπε να έχει πράγματι εξαιρετικές φωνητικές δυνατότητες. Ο Γεροθεοδώρου κατείχε πρωτεύουσα θέση, με ιδιαίτερη επίδοση στο δύσκολο είδος των «κλέφτικων» τραγουδιών. Δυστυχώς από τις αρχές του 1932, που αρχίζει να λειτουργεί το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής δίσκων στην Ελλάδα, οι μεγάλες αυτές φωνές αρχίζουν να παραγκωνίζονται. Διάφοροι «συνθέτες» με πιο «εύπεπτα» τραγούδια, καθώς και τραγουδιστές «εμπορικοί», χωρίς να είναι απαιτητικοί στο τι θα τραγουδήσουν, αρχίζουν να παίρνουν τη θέση των παλαιοτέρων.

Συνολικά έχει ηχογραφήσει 49 δίσκους των 78 στροφών με παραδοσιακά τραγούδια εκκλησιαστικούς ύμνους, καθώς και τραγούδια που συνέθετε ο ίδιος. Οι δισκογραφικές εταιρείες με τις οποίες είχε συνεργαστεί  ήταν η ‘HIS MASTER VOICE ΕΛΛΑΔΟΣ’  η ‘ODEON ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΟΣ’ η ‘COLUMBIA ΕΛΛΑΔΟΣ’ η ‘POLYDOR ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ’ και η ‘PARLOPHONE EΛΛΑΔΟΣ’. ‘Έχοντας  μια πλούσια δισκογραφική δουλειά από το 1926 έως το 1935 ως ερμηνευτής και ως συνθέτης γίνετε μέλος της ΑΕΠΙ στις 5 Δεκεμβρίου του 1934. Επίσης όλο αυτό το διάστημα δίδασκε βυζαντινή μουσική σε νέους μουσικούς.

Ο Σεραφείμ Γεροθεοδώρου απεβίωσε, συνεπεία εγκεφαλικού επεισοδίου, σε ηλικία 60 ετών την 30η Μαρτίου 1958.»

«Η ηρωική Έξοδος της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου είναι η Έξοδος για την Ελευθερία ή τον Θάνατο, καθώς και κάποιοι συγγραφείς την ονομάζουν ως το «Ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου». Αυτή η ηρωϊκή Έξοδος που πραγματοποίησαν οι Έλληνες οι πολιορκημένοι στρατιώτες και οι άμαχοι του ηρωϊκού Μεσολογγίου, έγινε, τότε, όταν οι δυνατότητες συνέχισης της άμυνας απέναντι στα τουρκικά και αιγυπτιακά στρατεύματα είχαν εντελώς χαθεί, Η εξάντληση των τροφίμων και κάθε είδους διατροφής, δεν θα μπορούσε να επιτρέψει άλλο την καθυστέρηση. Το ιστορικό αυτό ηρωϊκό γεγονός έλαβε χώρα τη νύχτα μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου του έτους 1826.

Αρχικά η πόλη επαναστάτησε στις 20 Μαΐου του 1821. Η σημασία της γεωστρατηγικής της θέσης έγινε σύντομα αντιληπτή απ’ τη τοπική ηγεσία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Αφού πραγματοποιήθηκε η Συνέλευση της Δυτικής Ελλάδας, στη συνέχεια έγινε και η έδρα της διοίκησης της Δυτικής Ελλάδας, που έφερε την καθοριστική ονομασία: Οργανισμός της Δυτικής Χέρσου Ελλάδας.

Το έτος 1822 η πόλη πολιορκήθηκε για πρώτη φορά από τον Κιουταχή. Τα στρατεύματά του δεν κατάφεραν τίποτα σημαντικό. Παρότι είχε ήδη νικήσει τους Έλληνες στο Πέτα. Καθώς επίσης και ο Ομέρ Βρυώνης, που ενώ είχε ολοκληρώσει την υποταγή του ηρωϊκού Σουλίου, εδώ τα βρήκε σκούρα. Οι Τούρκοι προσπάθησαν δύο μήνες συνεχώς και τελικά έλυσαν την πολιορκία, έχοντας υποστεί σοβαρές απώλειες. Όμως, την επομένη χρονιά, το τουρκικό στράτευμα με επικεφαλής τον Μουσταή πασά κινήθηκε για το Μεσολόγγι. Αλλά αφού στο δρόμο πολιόρκησε το όμορο Αιτωλικό, εδώ οι Τούρκοι μετά απ’ την εδώ αποτυχία για το Αιτωλικό, πλέον θα εγκαταλείψουν και το σχέδιο της επίθεσης για το κοντινό Μεσολόγγι και θα αποχωρήσουν.

Το έτος 1825 ο Κιουταχής θα συγκεντρώσει μεγάλο στρατό στη Λάρισα για να πολιορκήσει το Μεσολόγγι. Τέλος Απριλίου του 1825 θα στρατοπεδεύσει στη περιοχή και θα ξεκινήσει η πολιορκία του Μεσολογγίου. Οι επιθέσεις που έκανε ο Κιουταχής εναντίον του Μεσολογγίου τελικά απέτυχαν. Η προσπάθειά του να αποκλείσει τον ανεφοδιασμό της πόλης τόσο από στεριά, όσο και από θάλασσα, δεν είχε την τύχη που περίμενε. Οι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου, συμφώνησαν με τον γενναίο Καραϊσκάκη, ο οποίος τότε έκανε σπουδαίο πόλεμο φθοράς στα νώτα του στρατεύματος του Κιουταχή. Μάλιστα με τον κλεφτοπόλεμο τον ανάγκασε να περάσει σε θέση άμυνας, τον Οκτώβριο του έτους 1825.

Ο Σουλτάνος αφού πληροφορήθηκε ότι η πολιορκία του Μεσολογγίου θα γινόταν αρκετά χρονοβόρα. Τότε, μάλιστα που οι Ευρωπαίοι είχαν αρχίσει να κάνουν λόγο για Ελληνικό Ζήτημα και με βάση του ότι το Φιλελληνικό Κίνημα των λαών τους γινόταν ισχυρό, κι άρχισαν να αναγνωρίζουν την ύπαρξη του ελληνικού ζητήματος. Ο Σουλτάνος γνώριζε ότι το Μεσολόγγι ήταν γεωστρατηγικό και θέλησε να ενισχύσει τον αποκλεισμό της πόλης του Μεσολογγίου με αρκετές δυνάμεις και με τον Αιγύπτιο Ιμπραήμ, παρά το ότι οι δύο τους απ’ την αρχική τους συμφωνία δεν είχαν κάνει λόγο για Μεσολόγγι και κυρίευσή του.

Αρχές του μηνός Οκτωβρίου του έτους 1825 κατέπλευσαν στην Αλεξάνδρεια οι ναυτικές μοίρες όλων των Οθωμανών συμμάχων. Μια συνολική δύναμη περίπου 145 πλοίων, την συναποτελούσαν αλγερινά, τριπολίτικα, τούρκικα, αιγυπτιακά πολεμικά πλοία, καθώς υπήρχαν και άλλα με διάφορες ευρωπαϊκές σημαίες. Συγκεντρώθηκαν και 8000 Άραβες πεζοί και 1200 ιππείς. Περίπου 800 άτακτοι Τούρκοι, τότε γυμνάζονταν με την επίβλεψη των Γάλλων στρατηγών. Τρόφιμα, πολεμοφόδια είχαν φτάσει και από τα Γαλλικά λιμάνια. Ο Ιμπραήμ ήταν ενθουσιασμένος με το στράτευμα και σκόπευε στην καθυπόταξη ολόκληρης της Πελοποννήσου και στην άλωση της πόλης του Μεσολογγίου.

Με το νέο αυτό ποικίλο στράτευμα η πολιορκία των Τούρκων έγινε σφοδρότερη. Μέχρι τον Φεβρουάριο του έτους 1826 οι Τούρκοι δεν είχαν καταφέρει τίποτα. Ο στόλος του Ανδρέα Μιαούλη κατάφερνε να εφοδιάζει τη πόλη του Μεσολογγίου και η άμυνα των γενναίων πολιορκημένων έμενε ακλόνητη και ισχυρή.

Το Μάρτιο οι Τούρκοι θα καταλάβουν κάποιες στρατηγικές νησίδες της λιμνοθάλασσας, όπως είναι ο Ντολμάς και το Βασιλάδι. Η νησίδα Κλείσοβα μετά από μάχες έμεινε τελικά στα χέρια των Ελλήνων. Τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, είχαν πάρα πολύ μεγάλες απώλειες. Όμως ο ανεφοδιασμός της πόλης είχε γίνει αρκετά δύσκολος για τους Έλληνες και οι αμυνόμενοι βρέθηκαν σε δεινή θέση. Η πείνα άρχισε να θερίζει. Το συμβούλιο των Οπλαρχηγών και των Προκρίτων της πόλης του Μεσολογγίου θα πάρει την γενναία απόφαση για την Έξοδο. Για την Ελευθερία ή το Θάνατο.

Η έξοδος ορίστηκε να γίνει τη νύκτα του Σαββάτου του Λαζάρου, προς τα ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων. Ήταν 10ης προς 11ης Απριλίου έτους 1826. Αλλά ως συνήθως, ο Ελληνικός λαός ενώ έχει Ήρωες και γενναίους έχει και Εφιάλτες. Το σχέδιο της εξόδου πιθανόν προδόθηκε. Το πιθανότερο από αυτόμολο ξένο. Οι τουρκο-αιγύπτιοι βρέθηκαν ενημερωμένοι και έγινε σφοδρή επίθεση. Ακολούθησε η σφαγή.

Χιλιάδες Έλληνες εκεί θα σφαγιαστούν και άλλοι θα αιχμαλωτιστούν. Μόνο 1500 θα καταφέρουν να σωθούν. Αξιόπιστη είναι και η καταγραφή της εξόδου του Τζόρτζ Φίνλεϊ, που υπολογίζει σε 4000 τους θανατωθέντες, σε 3000 τους αιχμαλώτους, και περίπου 2000 που διασώθηκαν. Σώθηκαν αρκετοί Φιλέλληνες όπως ο Ιταλός Ιακομούτσι, που είχε καταφέρει να οργανώσει την άμυνα κατά της οθωμανικής επίθεσης της νήσου Βασιλάδι. Επίσης, χάρη στο Κασομούλη, γνωρίζουμε τη εσωτερική ιστορία της πολιορκίας.

Οι δραματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η Έξοδος, έγιναν γνωστές στο κόσμο της Δύσης και προκάλεσαν έντονη συγκίνηση στην Ευρωπαϊκή λαϊκή κοινή γνώμη. Ο καγκελάριος της Αυστρίας ο Μέτερνιχ, παρότι είχε περίεργο ρόλο, εντούτοις αρνήθηκε να συμφωνήσει να στείλουν στρατεύματα της «Ιεράς Συμμαχίας», κατά της Ελληνικής Επανάστασης.

Οι Επαναστάσεις και η Αντίσταση στον Οθωμανό κατακτητή θα φέρουν την πολυπόθητη Ανάσταση του Γένους. Τίποτα δεν έγινε με μιας, αλλά με αρκετές θυσίες και με πολύ πολύ αίμα, για τα ιερά, τα ποθητά και τα δίκαια των Ελλήνων.»

Εξαιρετικός ο Γεροθοδωρος στην σημερινή πλάκα γραμμοφώνου με αναφορά στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Κρίμα που δεν γνωρίζουμε και τους οργανοπαίκτες.

Να ευχαριστήσω τον Βασίλη Χατζηαντωνίου για την πρώτη φωτογραφία του Γεροθόδωρου.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).

 

473. OLYMPIC OEX 5004 ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΣ- ΑΣΚΟΞΥΛΑΚΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ- ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1966

Σηφογιωργάκης Σπύρος- Σηφογιωργάκη (Ασκοξυλάκη) Χρυσούλα- Μαρκογιαννάκης Ιωάννης (Μαρκογιάννης) OLYMPIC OEX 5004 Ερωτόκριτος Νο4 (Πλευρά Α1) - Ερωτόκριτος Νο4 (Πλευρά Β1) 1966- 45rpm- 7''

«O Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου αποτελεί ένα από τα κορυφαία έργα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Πρόκειται για ένα έμμετρο μυθιστόρημα που εκτείνεται σε 10.012 δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους. Γράφτηκε στη Σητεία και στο Ηράκλειο γύρω στο 1600 μ.Χ., στην ακμή της Κρητικής Αναγέννησης, η οποία δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τις αναγεννησιακές σχολές της Δύσης. Αφηγείται τον μεγάλο έρωτα του Ερωτόκριτου, ενός νέου που είχε όλες τις χάρες, αλλά δεν ήταν βασιλόπουλο, και της βασιλοπούλας Αρετούσας. Η υπόθεση έχει πολλά κοινά με το έργο Paris et Vienne του Γάλλου Pierre de la Cypède, το οποίο εκδόθηκε το 1487, αλλά το κρητικό αριστούργημα είναι ασύγκριτα υπέρτερο λογοτεχνικά και νοηματικά. Η υπόθεσή του οργανώνεται σε πέντε ενότητες. Έρωτας, παλικαριά, δοκιμασία, πόλεμος, λύτρωση.

Η ιστορία τοποθετείται σε μια μυθική Αθήνα όπου ζουν ο βασιλιάς Ηράκλης και η βασίλισσα Αρτέμη με τη μοναχοκόρη τους την Αρετούσα, μια ασύγκριτη στη χάρη και στην ομορφιά κοπέλα. Ο νεαρός Ερωτόκριτος, γιος του συμβούλου του βασιλιά, του Πεζόστρατου, ερωτεύεται την πριγκίπισσα και εκμυστηρεύεται τον έρωτά του στον φίλο του Πολύδωρο. Ο φίλος του προσπαθεί να μεταβάλει τη γνώμη και τα συναισθήματα του Ερωτόκριτου, τον συντροφεύει όμως στο νυχτερινό τραγούδι κάτω από το παράθυρο της Αρετούσας και του συμπαραστέκεται όταν ο βασιλιάς στέλνει δέκα ανθρώπους να πιάσουν τον άγνωστο τραγουδιστή (Στο σημερινό δισκάκι ο Σηφογιωργάκης κάνει αναφορα σε αυτό το κομάτι του μυθιστορήματος) .

Η Αρετούσα αρχίζει να ερωτεύεται τον άγνωστο νέο, ο Ερωτόκριτος όμως πείθεται να ταξιδέψει στην Έγριπο (Εύβοια), προκειμένου να ξεχάσει τα συναισθήματά του. Κατά την απουσία του ο πατέρας του αρρωσταίνει και η νεαρή πριγκίπισσα, όταν τον επισκέπτεται μαζί με τη μητέρα της, ανακαλύπτει στο δωμάτιο του Ερωτόκριτου τα τραγούδια και τη ζωγραφιά της. Μετά την επιστροφή του ο Ερωτόκριτος καταλαβαίνει ότι η Αρετούσα έχει μπει στην κάμαρά του και έχει ανακαλύψει την ταυτότητά του. Τέλος στην ανησυχία του δίνει η διαπίστωση ότι η Αρετούσα φαίνεται να ανταποκρίνεται στην αγάπη του……»

Το σημερινό δισκάκι αποτελεί μέρος από 7 45άρια (στο σύνολο) που κόπηκαν το 1966 για την RCA Victor (το σημερινό με κωδικό δίσκου EPAg7023). Αργότερα επανακυκλοφόρησαν το 1969 από τις ίδιες μήτρες από την Olympic Records. Τα ίδια τραγούδια περιλαμβάνονται και σε LP δίσκους στην RCA και Olympic και αργότερα (δεκαετία 80) στην Fidelity Special. Ο Σηφογιώργης είχε ξεκινήσει από το 1963 να δουλεύει πάνω στον Ερωτόκριτο. Φυσικά στα φωνητικά της Αρετούσας η γυναίκα του Χρυσούλα Ασκοξυλάκη. Στο λαούτο ο Μαρκογιάννης και όχι ο Μαράκης όπως αναγράφει στο οπισθόφυλλο του δίσκου.

Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).

 

 

472. CASTRO CAS 101 ΚΑΜΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ- ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 1973

Καμάρης Δημήτρης- Τσαγκαράκης Δημήτρης (Τσαγκαροδημήτρης) CASTRO CAS 101 Κόψε τσι Θε μου τα φτερά (Συρτός) - Αναστορούμαι τα παλιά (Κοντιλιές) 1973- 45rpm- 7''

«Ο Δημήτρης Καμάρης (βλέπε και ανάρτηση 137) γεννήθηκε το Φλεβάρη του 1943, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Αδερφός του ο Κώστας Καμάρης (πέντε στο σύνολο αδέρφια) που παίζει λαούτο. 

Δισκογραφικά έχει πέντε 45άρια (στην castro,  rythmophone, music-box και δύο στην panivar), τρία LP (δύο προσωπικούς δίσκους και ένα με τον Λάμπρο Χαριτάκη), περίπου δεκαπέντε κασέτες και δυο cd.

Έχει συνεργαστεί δισκογραφικά με τους: Τσαγκαράκη Δημήτρη, Ξυλούρη Γιάννη, Παπατσαρά Μανούσο, Φασουλά Ζαχάρη, Καμάρη Κώστα, Χαριτάκη Λάμπρο και με τον Κοτσαμπασάκη Μίνω. Επίσης έχει συνεργαστεί σε γλέντια και εκδηλώσεις με τον Μαρκογιάννη, Νίκο Μανιά, τον Κακλή, τον Νίκο Καδιανό και τον Φουκάκη.»

«Ο Δημήτρης Τσαγκαράκης ήταν ένας πολύ καλός λαουτιέρης που έπαιξε με πολλούς μουσικούς στο διάστημα 1955-1975. Επαιξε και ηχογράφησε με τους:Καλομοίρη,  Μουντόκωστα, Ψαρονίκο, Μιχάλη Τζαγκαράκη, Δημήτρη Καμάρη, Κοκολογιάννη, Μελεσσανάκη Ζαχαρία, Γιώργο Σταυρουλάκη (Αντισκαριανό), Γιάννη Κακουλάκη και τον λυράρη Μιχάλη Κρασαδάκη. Ήταν αδελφός του Μιχάλη Τζαγκαράκη (Τσαγκαρομιχάλη).

Ο Δημήτρης Τσαγκαράκης είχε δισκοπωλείο στο Ηράκλειο. Επίσης είχε την εταιρεία Castro στην οποία κυκλοφόρησε αρκετές κασέτες κατά τη δεκαετία του 70, μεταξύ των οποίων μία του Σκορδαλού και μία εκπληκτική του Γαργανουράκη.»

¨Κόψε τσι Θε μου τα φτερά, σπάσε τσι το τιμόνι,

γιατί θαρρεί πως βρίσκεται αυτή στον κόσμο μόνη¨

Αρκετά όμορφα παιξίματα από Καμάρη- Τσαγκαροδημήτρη στο σημερινό πρώτο δισκάκι της δισκογραφικής Castro. Η Castro έκοψε τρία 45άρια με το ένα από αυτά να έχει δυο διαφορετικές ετικέτες.

Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο ….(εδώ).