Σταματογιαννάκης Γεράσιμος-
Μαρκογιαννάκης Ιωάννης (Μαρκογιάννης) MUSIC BOX MB 791 Αποκορωνιώτικος συρτός - Νέος Μαλεβιζιώτικος χορός 1968-
45rpm- 7''
Ο Γεράσιμος Σταματογιαννάκης (βλέπε αναρτήσεις 19 και 205) γεννημένος
στ' Ακούμια του Αϊ Βασίλη τον Αύγουστο του 1931, έβλεπε κι άκουγε και δε
χόρταινε και με τις πέντε του αισθήσεις μαζί με τους μπαρμπάδες του, το Νίκο
τον Παπουτσιδάκη και το Στεφανή το Μαρινάκη, να εκφράζουν με τη λύρα και το
δοξάρι τον πόνο και τη λίγη χαρά του ανθρώπου, μέχρι τα άλλα χρόνια τα πιο
μεγάλα που ο Γεράσιμος ήταν ο αγαπημένος λυράρης στα πανηγύρια, τους αρραβώνες,
τους γάμους και τις βαφτίσεις στον Αϊ Βασίλη με τον αξεπέραστο Μαρκογιάννη στο
λαούτο, και τ' άλλα χρόνια ακόμα που με το Μανιά ταξίδεψαν στη μακρινή πολύβουη
και την εξωτική Χαβάη, και με το Γιώργη το Χατζηδάκη συνέχισαν τις μεγάλες
χοροεσπερίδες, ο Γεράσιμος του 1990 είναι ίδιος ο Γεράσιμος του 1945 και του
1960. 
«Τότε ήταν άλλα χρόνια
-λέει στους φίλους του- θαρρείς πως
υπήρχαν μαγνητόφωνα και δάσκαλοι για να βοηθούν το λυρατζή; Τίποτα δεν υπήρχε.
Μόνο το μεράκι. Δεν περιμέναμε να ζήσουμε από τη λύρα και το λαούτο. Παίζαμε
για να ομορφαίνομε τις χαρές των ανθρώπων. Γι’ αυτό και όταν πιάναμε τα όργανα
δεν τ’ αφήναμε. Παίζαμε δύο και τρία βράδια συνέχεια χωρίς να κουραστούμε. Μας
συνέπαιρνε αυτή η αθάνατη μαγεία της Κρητικής μουσικής. Και τώρα ακόμα εμένα
αυτό μ’ αρέσει. Έχω κυκλοφορήσει 30 δίσκους μικρούς και μεγάλους. Μα εγώ θέλω
να μ’ ακούει ο κόσμος να παίζω και να με βλέπει. Να βλέπω κι εγώ τον κόσμο που
γλεντάει με τη λύρα μου…»
Έχω κυκλοφορήσει 30 δίσκους μικρούς και μεγάλους. Μα εγώ θέλω να μ'
ακούει ο κόσμος να παίζω και να με βλέπει. Να βλέπω κι εγώ τον κόσμο που
γλεντάει με τη λύρα μου...". Έξι δεκαετίες λοιπόν κι ο Γεράσιμος δεν άφησε
το δοξάρι από τα χέρια του, παρά όταν το 1986 ένα πρόβλημα υγείας του στέρησε
για τρία χρόνια το παίξιμο της λύρας. "Μα είχα τη δύναμη και το ξεπέρασα
και ξανάπιασα ένα βράδυ το δοξάρι στ' Ακούμια για το μεράκι και τους φίλους
πάλι, όπως κι όταν ξεκίνησα, Κι ένοιωθα και τότε σαν να 'ταν η πρώτη
φορά...".
Έτσι απλά , για το μεράκι και τους φίλους, ο Γεράσιμος τους
συνεπαίρνει κάθε φορά τους φίλους του στους υπέροχους σκοπούς και στις όμορφες
μαντινάδες που θα τραγουδήσει ο ίδιος. Από εκείνες τις μεγάλες του επιτυχίες
διαλέγει ο ίδιος δυο - τις πιο αγαπημένες του- αφιερωμένες "σ' αυτούς που
θα διαβάσουν ότι γράψεις...".
Για την καλλιτεχνική του πορεία και τους νέους μουσικούς έλεγε:
«Έχω κιόλας συμπληρώσει μισό
αιώνα γόνιμης, πιστεύω, καλλιτεχνικής προσφοράς στην Κρητική μουσική παράδοση.
Μισό αιώνα γλέντησα και διασκέδασα την Κρήτη, με χιλιάδες ώρες
γνήσιου πανηγυριού και αυθόρμητου γλεντιού όπου πρωταγωνιστούσε όχι η δική μου
παρουσία, αλλά η παρουσία της λύρας. Έζησα και βίωσα ομορφιά και μαγεία με
ατέλειωτα νυχτοξημερώματα σε χωριά και γειτονιές της Κρήτης, κάτι που είναι όχι
μόνο δύσκολο και σπάνιο, αλλά εντελώς απίθανο να το ζήσει κανείς σήμερα. Ήταν
εντελώς διαφορετικές εποχές τότε, εντελώς!
Γι αυτό κιόλας δεν κατηγορώ τα
σημερινά παιδιά, τους σημερινούς καλλιτέχνες, σχετικά με όλα όσα ακούγονται. Ο
καθένας δίνει ότι ακριβώς ταιριάζει στον δικό του προσωπικό χρόνο. Τα παιδιά
δίνουν πίσω την ξερή, σημερινή εποχή που ζούμε. Αν και είμαι σίγουρος ότι
υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται με την λύρα κι έχουν γνήσια καλλιτεχνική στόφα
και θα δείτε ότι κάποια μέρα θα πάνε μπροστά. Είμαι σίγουρος».
Στο σημερινό δισκάκι στο λαούτο ο Μαρκογιάννης.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
