Γακιόπουλος Βασίλειος- Μαλλιάρας Βάϊος- Καραπατάκης Ηλίας NINA N-24642 Η Μαυρομάτα (Τσάμικο) - Ο Μέγδοβας (Επιτραπέζιο) 1963- 45rpm- 7''
« Έτος 1959. Το μεγαλόπνοο έργο του φράγματος (Ταυρωπού ή Μέγδοβα), είχε αρχίσει να γεμίζει με νερό το οροπέδιο της Νεβρόπολης. Δεν είχαν περάσει δύο μήνες από τον κατακλυσμό της τεχνητής λίμνης και μια νέα πραγματικότητα δημιουργήθηκε στην περιοχή. Καλλιεργήσιμες εκτάσεις, βοσκοτόπια και δρόμοι πλημμύρισαν με τα νερά των βροχών. Η σύνδεση των χωριών με την Καρδίτσα μέσω του Τσαρδακίου, διακόπηκε. Εκείνο τον καιρό, ένας κάτοικος από το Νεοχώρι, ο Ηρακλής Μητσογιάννης, αγόρασε μια βάρκα και άρχισε τα καθημερινά δρομολόγια Τσαρδάκι-Νεοχώρι, εξυπηρετώντας έτσι τους κατοίκους των γύρω περιοχών. Η ζωή στην περιοχή της Νεβρόπολης είχε μπει σε νέα εποχή. Κανείς δεν φαντάζονταν ότι η δημιουργία της λίμνης, ενός έργου που θα παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, θα ύδρευε και θα άρδευε όλη την πεδιάδα της Καρδίτσας και όχι μόνο, θα έφερνε ένα ατύχημα που όμοιό του δεν είχε δει η περιοχή.
Το ημερολόγιο έδειχνε 5-12-1959, ημέρα Σάββατο. Ήταν παραμονή του Αγίου Νικολάου. Εκείνη τη νύχτα συνέβη κάτι τραγικό που έμεινε στη μνήμη όλου του κόσμου ως το μεγαλύτερο ναυτικό ατύχημα σε γλυκό νερό έως τότε. Είκοσι άνθρωποι, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν εργάτες στα έργα της λίμνης, γεμάτοι πράγματα για τις οικογένειές τους, αποφάσισαν να ξεκινήσουν από την περιοχή «Τσαρδάκι» για να φτάσουν απέναντι, εκεί που βρίσκεται τώρα ο Βοτανικός Κήπος Νεοχωρίου, με σκοπό να περάσουν τη γιορτή του Αγίου Νικολάου στα σπίτια τους. Αυτή η διαδρομή δεν θα έφτανε ποτέ στο τέλος της για κανέναν από τους επιβαίνοντες στη μοιραία βάρκα. Με τη Νεβρόπολη να έχει γεμίσει νερό, ήταν η πλέον γρηγορότερη διαδρομή να φτάσουν στα σπίτια τους. Δρόμοι δεν υπήρχαν. Είχαν αποκοπεί από τα νερά και οι καινούργιοι δεν είχαν ακόμη διαμορφωθεί. Η επικοινωνία μεταξύ της δυτικής και ανατολικής Νεβρόπολης πραγματοποιούνταν με βάρκες. Η κακοκαιρία εκείνη τη μέρα ήταν μεγάλη. Παρά τις προτροπές να μην μπουν στη βάρκα και να διανυκτερεύσουν στο Τσαρδάκι που λειτουργούσε ως καφενείο-παντοπωλείο, εκείνοι δεν άκουσαν. Ξεκίνησαν. Πριν προλάβουν να φτάσουν στα μισά της διαδρομής, η υπερφορτωμένη βάρκα στην οποία επέβαιναν, δεν άντεξε στο δυνατό αέρα και στις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν και ανατράπηκε με αποτέλεσμα και οι είκοσι επιβαίνοντες να πνιγούν. Κανείς δεν ήξερε κολύμπι. Σωσίβια ή άλλα μέτρα ασφαλείας δεν υπήρχαν και τα νερά ήταν παγωμένα. Μόνο ένας προσπάθησε να σωθεί αλλά μάταια. Βρέθηκαν όλοι πνιγμένοι στον πάτο της λίμνης μετά από πολύ καιρό και έρευνες ομάδων δυτών. Τα άσχημα νέα συγκλόνισαν όλη την Ελλάδα και η περιοχή βυθίστηκε στο πένθος. Ο θάνατος τους άφησε πίσω γυναίκες, παιδιά, φίλους, όνειρα…
Το ατύχημα αυτό έμελλε να είναι καθοριστικό στην ιστορική εξέλιξη του χωριού. Παραδόσεις, ήθη και έθιμα έπαψαν να πραγματοποιούνται και το μεταναστευτικό ρεύμα που ήδη είχε ξεκινήσει, επιταχύνθηκε με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί ο πληθυσμός του Νεοχωρίου. Τη δεκαετία του 1980 με πρωτοβουλία του τότε Κοινοτάρχη Νεοχωρίου, Στέφανου Θεολόγη, ανεγέρθηκε μνημείο δίπλα στο Κοιμητήριο στη θέση «Τσέρνος» με τα ονόματα όλων εκείνων που έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους.
Για το ατύχημα αυτό γράφτηκε ένα μοιρολόι από το Βασίλη Γακιόπουλο.»
Βαριά θρηνούνε τα βουνά και οι κάμποι
σκοτεινιάζουν.
Μες στο Νεοχώρι θλίβονται, μάνες αναστενάζουν.
Για το κακό που έγινε, στο Μέγδοβα στη λίμνη.
Που πνίγηκαν είκοσι.
Βιογραφικά στοιχεία για τον Βασίλη Γακιόπουλο από το χωριό Μεσενικόλα λίμνης Πλαστήρα, δεν κατάφερα να βρω. Βιογραφικά στοιχεία για τον Βάϊο Μαλλιάρα θα βρείτε στις αναρτήσεις 39 και 124. Στο βιολί ο Ηλίας Καραπατάκης από Καρδίτσα, αδερφός του Βασίλη Καραπατάκη γνωστού σολίστ του μπουζουκιού. Ο Ηλίας έπαιζε βιολί, και συμμετείχε σε ηχογραφήσεις λαϊκών και δημοτικών τραγουδιών.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
