333. COLUMBIA SCDG 3555 ΣΚΑΦΙΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ- ΚΟΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ- ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1965

Σκαφίδας Κώστας- Κόρος Γεώργιος- Βασιλόπουλος Ιωάννης COLUMBIA SCDG 3555 Σαν τα παγωμένα χιόνια (Συρτό) - Στερέψανε οι ποταμοί (Τσάμικο) 1965- 45rpm- 7''

Ο Κώστας Σκαφίδας γεννήθηκε στα Μάρμαρα της Φθιώτιδας, και μεγάλωσε στην Αθήνα.

Την καριέρα του την ξεκίνησε από την «ΤΡΙΑΝΑ» του Χειλά, μαγαζί από το οποίο πέρασαν όλοι οι μεγάλοι του Ρεμπέτικου τραγουδιού, αλλά αργότερα μεταπήδησε στο Δημοτικό Τραγούδι, το οποίο άνθιζε εκείνη την εποχή.

Την πρώτη του εμφάνιση την έκανε στον «ΕΛΑΤΟ», μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου 45 στροφών, ο οποίος είχε το επιτραπέζιο τραγούδι «Σιγά Λιάκο μ’ μη βιάζεσαι κάτσε να πάμε αντάμα», το οποίο τον έκανε γνωστό στο Πανελλήνιο. Από τότε βρέθηκε στην κορυφή, πρώτο όνομα στα σχήματα των μεγαλύτερων κέντρων.

Απ’ όπου πέρασε ο Κώστας Σκαφίδας, χάλασε κόσμο, όπως και στο δικό του μαγαζί (αργότερα), το οποίο βρισκόταν στον Σταθμό Λαρίσης, στην οδό Αγίου Παύλου.

Να επισημάνουμε ότι από τότε που έκλεισε το μαγαζί του Σκαφίδα στο σταθμό Λαρίσης, χάλασε και η πιάτσα, και έχασε την αίγλη της η περιοχή των «Δημοτικών» μαγαζιών.

Από το μαγαζί στον σταθμό Λαρίσης, από τον «ΣΚΑΦΙΔΑ», πέρασαν μουσικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί, εφοπλιστές, βουλευτές, υπουργοί, μετανάστες, και κάθε λογής φιλόμουσοι. Μόνιμος θαμώνας, αλλά και λάτρης του Σκαφίδα ήταν και ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης.

Μόνιμοι συνεργάτες του ήταν οι Γιώργος Κόρος, Κώστας Σούκας, Βαγγέλης Κοκκώνης, Βάσω Χατζή, Άννα Τσαχάλου, Μάκης Μπέκος, και άλλοι.

Ο Κώστας Σκαφίδας, εκτός από τα «ανατολίτικα», και τα παραδοσιακά Δημοτικά τραγούδια, έχει ένα μεγάλο ρεπερτόριο που λίγοι το κατέχουν. Πρόκειται για το ρεπερτόριο της «σχολής» των Σκληρού, Ανδριανού, Γούβα, αλλά και άλλων μεγάλων του Δημοτικού τραγουδιού, ρεπερτόριο που τραγουδιέται στα χωριά της Αττικής, στη Σαλαμίνα, την Εύβοια, και σε άλλες περιοχές. Πρόκειται για εκατοντάδες τραγούδια λαϊκά, συρτά, νησιώτικα, που δεν τα τραγουδούν πολλοί, και μάλιστα σωστά όπως ο Σκαφίδας.

Παρακάτω συνέντευξη του Κώστα Σκαφίδα (ολόκληρη θα την βρείτε στις πληροφορίες):

«Πού γεννηθήκατε, κύριε Σκαφίδα;

Γεννήθηκα στο Γαλάτσι από φτωχική οικογένεια, Νίκο. Για να ορθοποδήσω, έκανα τόσο πολλές δουλειές, που πρέπει να γράψω βιβλίο για να τις απαριθμήσω. Από 11 χρονών άρχισα να τραγουδάω τυχαία στο Μαρκόπουλο. Μετά είχα μπλέξει με κάποιους λαϊκούς τραγουδιστές, όπως ήταν ο Σκορδίλης.

Οι γονείς σας, φτωχοί;

Πάμφτωχοι. Ο πατέρας μου ήταν από τη Ρούμελη και η μάνα μου πέθανε όταν ήμουν εγώ έξι χρονών. Ήμασταν τέσσερα αδέρφια.

Στο σχολείο ήσασταν καλός μαθητής;

Σχολείο; Και που πήγα λίγες τάξεις, δώρο άδωρον. Πήγα στο νυχτερινό στον Παρνασσό. Όμως δούλευα σε ένα κουρείο το πρωί και από την κούραση που είχα, όταν πήγαινα το βράδυ σχολείο, κοιμόμουν στα θρανία.

Νιώσατε φτώχεια εκείνα τα χρόνια;

Μόνο φτώχεια; Από πέντε ετών παιδί, ξυπόλητο, πουλούσα τσιγάρα στα στενά της Κυψέλης για να βγάλω ένα χαρτζιλίκι. Γύριζα στο σπίτι και τα πόδια μου έτρεχαν αίματα. Τι να σου πω τώρα. Πολύ άσχημες καταστάσεις. Η δική μου γενιά έφτιαξε την Ελλάδα. Γι’ αυτό θα πρέπει να μας ευγνωμονούν οι νεότερες γενιές. Όταν λοιπόν έφυγα από τις παρέες με τους λαϊκούς τραγουδιστές εκείνης της παλιάς γενιάς, που είχαν μπλέξει με ουσίες κ.λπ., τα παράτησα. Συνέχισα να δουλεύω στο κουρείο και μετά άνοιξα ένα δικό μου μικρό κουρείο. Όμως παράλληλα τραγουδούσα. Έτσι, αυτοδίδακτος. Δεν με έμαθε κανένας. Δηλαδή στην ηλικία των 17 ετών ακουγόταν παντού το… Συγκρότημα Σκαφίδα.

Εκείνη την εποχή ποιοι μεσουρανούσαν;

Ο Δημήτρης Ζάχος. Ο μεγάλος αυτός τραγουδιστής κατάφερε να επαναφέρει το δημοτικό τραγούδι σε όλη την Ελλάδα. Ήταν ο σταρ του δημοτικού τραγουδιού. Προτού βγει ο Ζάχος, ήταν οι παλιότεροι, όπως ο Παπασιδέρης, όμως το δημοτικό είχε αρχίσει να χάνεται. Έτσι, κόλλησα κι εγώ δίπλα στον σταρ Δημήτρη Ζάχο και συνεργαστήκαμε για πολλές δεκαετίες μαζί. Όπου πήγαινε ο Ζάχος έκλειναν οι δρόμοι. Είχε τέτοιο εκτόπισμα. Κάποια στιγμή ένας Κούτρας μού λέει: «Ρε Κώστα, σε ζητάνε στο Κριεκούκι να πας να τραγουδήσεις». Πράγματι, πηγαίνει το Συγκρότημα Σκαφίδας και, μόλις είδα ότι πήρα χρήματα που θα τα έβγαζα από το κουρείο σε δύο μήνες, παράτησα το κουρείο κι έκανα επάγγελμα το τραγούδι.

Μετά με βλέπει ο Βασίλης Χειλάς, που είχε την περιβόητη Τριάνα του Χειλά, και μου κάνει πρόταση. Παιδί εγώ ακόμη, έτρεμα. Τότε φίρμες ήταν η Μαριάννα Χατζοπούλου και η Πόλυ Πάνου. Για να μπεις στην Τριάνα του Χειλά έπρεπε να είσαι τεράστιο όνομα. Αυτό μου έκανε καλό. Γιατί ανέβηκε τόσο πολύ το κασέ μου, που ούτε ο Ζάχος δεν το έπαιρνε εκείνη την εποχή. Όμως κι εγώ είχα τόσο σουξέ, που έρχονταν από όλη την Αττική για να ακούσουν τον Σκαφίδα.

Ποιος συνθέτης σας πίστεψε και σας έδωσε την πρώτη μεγάλη σας επιτυχία;

Ο μεγάλος Κοκοτίνης. Τότε στην Columbia υπήρχαν οι «συμμορίες» και καθένας προσπαθούσε να επιβάλει τους δικούς του καλλιτέχνες. Ο Κοκοτίνης τους λέει: «Εγώ θα φέρω τον Σκαφίδα γιατί τον θέλει ο κόσμος». Κάποιοι έπεσαν να τον φάνε, αλλά επιβλήθηκε και πήγα. Ο πρώτος δίσκος έκανε τεράστια επιτυχία και από τις δύο πλευρές. Έκτοτε κατάφερα να κάνω και κουμάντο στην Columbia. Επέβαλλα τους δικούς μου μουσικούς, γιατί η επιτυχία μου ήταν τεράστια. Θυμάμαι υπήρχαν φορές που δεν είχα τσιγάρο να καπνίσω από τη φτώχεια αλλά, όταν πήγαινα στο Καφενείο των Μουσικών, ήμουν ντυμένος στην πένα. Και όλοι πίστευαν ότι είμαι ο… Ωνάσης. (γέλια)

Με τον Καζαντζίδη υπήρξατε στενοί φίλοι…

Τον λάτρεψα και με λάτρεψε σαν αδερφό. Όταν άνοιξα το δικό μου μαγαζί, πρώτος μπήκε μέσα ο Καζαντζίδης να το δει και μετά εγώ. Κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι. Θυμάμαι μια φράση που μου έλεγε: «Κώστα, στο τραγούδι δεν υπάρχει ούτε πρώτος ούτε τελευταίος. Αυτά είναι γούστα. Άλλος γουστάρει τον Γαβαλά και άλλος εμένα». Εγώ τραγουδάω 68 χρόνια. Δεν ξέρω πώς τραγουδάω και τι τρόπος υπάρχει. Ξέρω όμως να ακούω καλά τα τραγούδια. Αν μου βάλεις κάποιον απέναντί μου, θα σου πω «αυτός τα λέει καλά». Το τραγούδι είναι έμφυτο. Δεν μαθαίνεται. Θυμάμαι τότε που βγήκα εγώ ήταν όλα τα ιερά τέρατα ζωντανά και τραγουδούσαν. Ο Μεϊντανάς τραγουδούσε εδώ και ακουγόταν μέχρι το κέντρο της Αθήνας. Ήταν ο Μήτσος Αραπάκης που δούλεψα μαζί του όσο λίγοι.

Στη σύγχρονη μουσική ιστορία δύο μπορούσαν να κάνουν αμανέδες: Περπινιάδης και Σκαφίδας. Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη τεχνική;

Με τον Περπινιάδη ήμασταν σαν αδέρφια. Δουλέψαμε μαζί μισό αιώνα. Είχαμε δώσει υπόσχεση, αν θα λείπει ο ένας από το μαγαζί, να μην πηγαίνει ούτε ο άλλος. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη τεχνική. Υπάρχει η φλόγα που βγαίνει από την καρδιά και εκδηλώνεται ως φωνή.
Στη χρυσή εποχή που μεσουρανήσατε για ποιον καλλιτέχνη «έσπαγαν» οι πόρτες;
Γέμιζαν όλα τα μαγαζιά και δουλεύαμε εφτά μέρες την εβδομάδα. Εκείνος που γέμιζε στάδια ήταν ο Καζαντζίδης. Δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια σωστή φωνή.»

Στο σημερινό δισκάκι, μαζί με τον Σκαφίδα οι εξαιρετικοί Γιώργος Κόρος και Γιάννης Βασιλόπουλος. Στα πρώτα λαϊκοδημοτικά τα σημερινά τραγούδια με το βιολί του Κόρου να δίνει αυτό το ηχόχρωμα.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).