Παπασιδέρης
Γιώργος (Παπαϊσιδώρου-Κουλουριώτης)- Ανεστόπουλος Γιώργος HIS MASTER'S VOICE 7PG 2932 Πουλιά μου διαβατάρικα (Τσάμικο) - Ενύχτωσε και βράδυασε
(Τραπεζίου) 1961 (Ηχογράφηση 1946)- 45rpm- 7''
«Ο Γιώργος Παπασιδέρης ήταν τραγουδιστής της δημοτικής μας μουσικής.
Γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1902 στην Κούλουρη της Σαλαμίνας και γι’αυτό
έφερε και το παρωνύμιο Κουλουριώτης.
Τραγούδησε ρεμπέτικα, αμανέδες αλλά κυρίως δημοτικά. Ήταν ακούραστος,
με τεράστιες φωνητικές δυνατότητες και τραγουδούσε σε δύσκολους, υψηλούς
τόνους. Όπως διηγούνται οι παλαιότεροι πολλές φορές, μετά από τριήμερα γλέντια,
με ελάχιστη διακοπή 2-3 ωρών ανάμεσα στα 24ωρα, ζητούσε άλλη ορχήστρα
ξεκούραστη για να συνεχίσει, γιατί οι μουσικοί της πρώτης είχαν πάθει
υπερκόπωση.
Ο πρώτος του δίσκος ηχογραφήθηκε το 1928 από την Κολούμπια και στη
συνέχεια, μέχρι το 1972 ηχογράφησε περίπου 1850 τραγούδια που αποτελούν έναν
θησαυρό της δημοτικής μας παράδοσης. 
Από τα πιο γνωστά δημοτικά τραγούδια του
είναι τα: «Σε Ωραίο περιβόλι», «Σαράντα παλικάρια», «Πουλάκι ξένο», « Ένας
Αητός», «Ο Αμάραντος», «Νάσαν τα νιάτα δυό φορές», «Πουλιά μου διαβατάρικα»,
«Παπάκι», «Κάτω στου Βάλτου τα χωριά», «Πέθαν’ ο Βλάχος», «Ενύχτωσε και
βράδιασε», «ο Γερο Νοταράς» καθώς επίσης και αρκετά δημοτικά στα αρβανίτικα.
Την περίοδο του Ελληνοιταλικού πολέμου, τραγουδούσε στο κέντρο
“Έλατος” στην Ομόνοια και συνέβαλε και αυτός στην εμψύχωση του Ελληνικού
στρατού, τραγουδώντας και ηχογραφώντας τα τραγούδια “ Στης Κλεισούρας τα
Βουνά”, “Μέρα και νύχτα με το ντουφέκι”, “Με δόξα να γυρίσετε”, “Νάμουν πουλί
να πέταγα ψηλά στην Αλβανία”, “Και σεις βουνά της Κορυτσάς”, κτλ.
Στην κατοχή έγραψε και τραγούδησε αντιστασιακά και τραγούδια που
σατίριζαν τον Μουσολίνι( «Μας φέρθηκες μπαμπέσικα», «Το κόλπο σου δεν έπιασε»,
κτλ)και για το λόγο αυτό, οι Ιταλοί, ένα βράδυ μετά το πρόγραμμά του στο κέντρο
τον ξυλοκόπησαν άγρια.
Πέθανε στη Σαλαμίνα στις 8 Οκτωβρίου του 1977. Λίγο πριν πεθάνει
έγραψε το τραγούδι «Σαν αποθάνω θάψτε με, στης εκκλησιάς την πόρτα, να με
πατούν οι έμορφες αυτές οι μαυρομάτες, να με πατεί και μια ξανθιά μιας χήρας
θυγατέρα, να 'ρχεται στο μνήμα μου». Στη συνέχεια παρακάλεσε τον νεκροθάφτη να
τον θάψει μπροστά στην πόρτα της εκκλησίας, όπου βρίσκεται ο τάφος του.
Ο Γιώργος Ανεστόπουλος γεννήθηκε στην Αρκίτσα Φθιώτιδας το 1904. Ήταν
ο πρώτος κλαριντζής της περιοχής. Πριν παίξει κλαρίνο έπαιζε φλογέρα.
Αυτοδίδακτος στο κλαρίνο. Λίγα πράγματα έμαθε από άλλους. Στα δεκαπέντε του
χρόνια είχε αρχίσει να μαθαίνει την τέχνη του. Άρχισε από τους γάμους και τα
πανηγύρια και γρήγορα έγινε γνωστός και σε άλλα διαμερίσματα της χώρας.
Συνόδευσε εκατοντάδες ερμηνευτές και ερμηνεύτριες δημοτικών τραγουδιών. Όλοι
τους τον προτιμούσαν γιατί προσαρμοζόταν εύκολα στη φωνή του ερμηνευτή. Ήταν
συνεπής στη δουλειά του. Αναμφίβολα μαζί με τον Νίκο Καρακώστα ήταν στην πρώτη
γραμμή της παλιάς γενιάς. Είχε εντελώς δικό του τρόπο παιξίματος. Διασκέδασε
για πολλές δεκαετίες τους φίλους του δημοτικού τραγουδιού με το γλυκό παίξιμό
του. Πέθανε το 1979.»
Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία για τους Παπασιδέρη και Ανεστόπουλο,
σε παλαιότερες αναρτήσεις.
Από τα πλέον κλασικά τραγούδια του Παπασιδέρη, τα δυο σημερινά.
Ηχογραφήθηκαν το 1946 και κυκλοφόρησαν σε γραμμοφωνικούς δίσκους με καφέ και
άσπρες ετικέτες. Αργότερα επανακυκλοφόρησαν το 1961 σε 45άρια (σημερινή
ανάρτηση). Φυσικά μπήκαν και σε συλλογές σε LP.
Άντε και καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και πολύ μουσική.
Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
