Σηφογιωργάκης Σπύρος- Μαρκογιαννάκης Ιωάννης
(Μαρκογιάννης)- Μαρκογιαννάκης Ευάγγελος (Μαρκοβαγγέλης) RCA VICTOR 48g 2507 Ηρακλειώτικες κοντυλιές - Αναστενάζω και πονώ
(Χανιώτικος συρτός) 1964- 45rpm- 7''
Η όλη δισκογραφική επιτυχία
του Σπύρου Σηφογιωργάκη (βλέπε αναρτήσεις 17,54,78 και 104) αποτελείται από
δεκάδες μικρών (περίπου 70) και μεγάλων δίσκων.
Επιπλέον, έχει τιμηθεί επανειλημμένα
από διάφορους φορείς της χώρας μας και του εξωτερικού για τη μεγάλη προσφορά
του στη μουσική παράδοση της Κρήτης.
O Σπύρος Σηφογιωργάκης, είναι
γεγονός, ουδέποτε χρησιμοποίησε τη λύρα ως πάρεργο, αλλά πάντοτε ως κύριο και
βιοποριστικό του επάγγελμα, στο οποίο τον στήριξε η πληθωρική αγάπη και
αφοσίωση τού κόσμου. 
Διατηρούσε Σχολή παραδοσιακής λύρας
στον «Πολιτιστικό Σύλλογο Tυμπακίου» και στις Mοίρες . Χρόνια
δάσκαλος της κρητικής λύρας (από το 1970) είχε διδάξει πολλά νέα παιδιά, με ένα
πλήρες κρητικό «ρεπερτόριο», που θα αποτελέσουν, ασφαλώς, τους μελλοντικούς
συνεχιστές της αυθεντικής και γνήσιας κρητικής μας μουσικής παράδοσης.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των
τραγουδιών τού Σπύρου Σηφογιωργάκη είναι
η απλοϊκή ομορφιά. H φωνή
του γλυκιά, μπάσα και μελωδική πατά γερά και σταθερά πάνω στη νότα και έχει
χαρακτηριστική άνεση, απλότητα, χάρη, μεγαλοπρέπεια και λεβεντιά.
Χρησιμοποιούσε λίγες
μεν και απλές νότες με πλούσιο ήχο, και δυνατό αποτέλεσμα, που
οφείλεται, ακριβώς, στην πηγαία ικανότητα, το αστείρευτο του ταλέντο και την
ατέλειωτη αγάπη του στην κρητική παράδοση, χαρακτηριστικό γνώρισμα των μεγάλων δημιουργών της τέχνης. 
Ο ίδιος πίστευε ότι αυτή η απλότητα είναι κάτι που πρέπει να υπάρχει
σε όλους τους δημιουργούς του σήμερα, γιατί μέσα από την πολυπλοκότητα
της σύνθεσης, πιθανόν να απουσιάσει το
χρώμα και η ταυτότητα. Ακόμη πίστευε ότι προσθέτοντας όργανα άσχετα προς
τη γνήσια κρητική μουσική παράδοση, καταστρέφεται η γνησιότητα και η ταυτότητα
της κρητικής λαϊκής μουσικής έκφρασης.
Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης υπήρξε ένας αληθινά μεγάλος ριμαδόρος και πρωτομάστορας
της κρητικής μουσικής τέχνης . Ευαίσθητος και ρομαντικός ένιωθε
πάντα μέσα του βαθιά αγάπη για το χωριό του και τις παιδιάστικες αναμνήσεις του
στο πατρογονικό του σπίτι. Αισθανόταν ατέλειωτη ευγνωμοσύνη προς τους
συγχωριανούς του, Aγαλλιανούς και Kεραμιανούς, που πρώτοι αυτοί,
είναι αλήθεια, του παραστάθηκαν και τον βοήθησαν στο δύσκολο ξεκίνημα της
καριέρας του. Τότε που όπως έλεγε και ο ίδιος, «οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο
ζεστοί και όμορφοι απ’ ότι σήμερα και όλα πολύ πιο απλά και ανθρώπινα…».
Μαζί του στο σημερινό δισκάκι οι
Μαρκογιάννηδες. Ο Μαρκογιάννης και στις δυο πλευρές του δίσκου και ο
Μαρκοβαγγέλης στη μία. Εξαιρετικό το παίξιμο και των δύο λαούτων.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
