167. ODEON DSOG 3348 ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ- ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ/ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ- ΚΟΥΚΟΥΛΑΡΗΣ ΣΤΑΘΗΣ 1967

Κονιτόπουλος Κώστας- Κονιτοπούλου/Πρωτονοταρίου Κυριακή (Κούλα)- Κουκουλάρης Στάθης ODEON DSOG 3348 Ψαράδες γεια σας (Συρτομπάλλος) - Η προσφυγοπούλα (Καλαματιανός) 1967- 45rpm- 7''

Βλέποντας τις ετικέτες του σημερινού δίσκου, υπέθεσα ότι η υπόθεση ανεύρεσης βιογραφικών στοιχείων ήταν οικογενειακή και αφορούσε τους Κονιτόπουλους.

Ο Κώστας Κονιτόπουλος στο τραγούδι, αδερφός του Γιώργου, του Βαγγέλη, της Ειρήνης, της Αγγελικής και ξάδερφος της Κυριακής (Κούλας) Πρωτονοταρίου/Κονιτοπούλου. Γεννήθηκε στη Νάξο το 1941. Ήταν το τρίτο, από τα πέντε παιδιά της οικογένειας Κονιτοπούλου, γιος του γνωστού Ναξιώτη βιολιτζή Μιχάλη Κονιτόπουλου και της Μαρίας Φυρογένη. Έρχεται στην Αθήνα το 1956 .

Το 1967, γυρίζει τα πρώτα δισκάκια 45 στροφών στην Minos, με τον αδελφό του, Γιώργο, ενώ συνεργάστηκε και με άλλες εταιρίες της εποχής. Το 1977, κυκλοφορεί, ο δίσκος "Αξέχαστες νησιώτικες επιτυχίες" και πολύ αργότερα η κασέτα με τίτλο "Σήμερα είναι η γιορτή σου" . Τραγούδησε σε γνωστά μαγαζιά, όπως στην "Άνεση" στο Γαλάτσι, στα "Παλιά Δειλινά" της οδού Κέας, στο "Καστέλο" στην Καυταντζόγλου, στο οικογενειακό κέντρο "Μουράγιο" στα κάτω Πατήσια, στο "Χρυσό Βαρέλι, στο παλιό "Καν-Καν". 

Μαζί του στο τραγούδι, η ξαδέρφη του Κούλα, γεννημένη το 1932. Όλοι οι εμπλεκόμενοι με καταγωγή την Κινίδαρο Νάξου.

Σύνθεση και στίχους στη μια πλευρά ο Γιώργος Κονιτόπουλος, ενώ στίχους στη δεύτερη πλευρά ο Βοντογιώργης Γιώργος. Τα ψιλά γράμματα λένε συνοδεία νησιώτικου συγκροτήματος. Στο βιολί δεν είναι ο Γιώργος Κονιτόπουλος γιατί ηχογραφούσε για άλλη δισκογραφική εταιρεία, αλλά ο επίσης δεξιοτέχνης του βιολιού ο Στάθης Κουκουλάρης, πληροφορία που μου έδωσε ο Κλεάνθης Ατσαλάκης (λάτρης του Γιώργου Κονιτόπουλου). Να τον ευχαριστήσω, επίσης για τα βιογραφικά στοιχεία και το φωτογραφικό υλικό του Κώστα Κονιτόπουλου.    

Ο Κουκουλάρης Στάθης γεννήθηκε το 1945 στον Κινίδαρο Νάξου. Παίζει βιολί και τραγουδά δημοτικά και νησιώτικα. Είναι πατέρας του Βαγγέλη Κουκουλάρη και της τραγουδίστριας νησιώτικων Νίκης Κουκουλάρη.

Ξεκίνησε βιολί στα δεκατρία και. αργότερα φοίτησε στο Ωδείο Αθηνών. Στο διάστημα 1968-1976 ήταν εγκατεστημένος στην Αυστραλία.

Συνεργάστηκε κυρίως με νησιώτες τραγουδιστές και το 1995 ηχογράφησε τρεις προσωπικούς δίσκους: Ιστορία της Ελληνικής Μουσικής: βιολί, Από τη Μικρασία στο Αιγαίο και Το νησί μου θα θυμάμαι.

Έχει συμμετάσχει στις ηχογραφήσεις περίπου τεσσάρων χιλιάδων τραγουδιών.

«Η ζωή μου δεν θα έλεγα ότι ήταν κάτι το σπουδαίο. Απλά έπαιξα κοντά σε σπουδαίους» μας λέει ο βιολιστής, που άρχισε την πορεία του από τον Κινίδαρο της Νάξου για να καταλήξει σήμερα να θεωρείται κορυφαίος στο είδος του. «Την εποχή που ξεκίνησα μεγάλη και τρανή ήταν η οικογένεια των Κονιτοπουλέων. Από πολύ μικρός άκουγα βιολί και τρελαινόμουν. Πρότυπό μου είχα τον Μιχάλη Κονιτόπουλο (πατέρας των παραπάνω), τον σπουδαιότερο βιολιτζή που έχει βγάλει η ελληνική παράδοση» συνεχίζει συγκινημένος, φέρνοντας πάλι στον νου του τα πρώτα του βήματα.

«Τον πρώτο μου δίσκο τον έβγαλα όταν ήμουν 13 ετών. Το 1960 πρωτομπήκα στη δισκογραφική εταιρία Columbia. Με πήγε ο Γιώργος Κονιτόπουλος, αδερφός της Ειρήνης, του Βαγγέλη και της Αγγελικής (τον Κώστα δεν τον αναφέρει). Μετά πάτησα στα πόδια μου κι έγινα το όνομα που έγινα με πολύ μεγάλο κόπο» αναφέρει ο καλλιτέχνης, που έχει δουλέψει με τη Ρόζα Εσκενάζυ, τη Σοφία Κολλητήρη, την Τασία Βέρρα, τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο, τον Στέλιο Καζαντζίδη, τη Γιώτα Λύδια, την Πόλυ Πάνου, την Άννα Σαρρή Καραμπεσίνη και τόσους άλλους.

Στο ωδείο όπου πήγαινε όταν ήταν έφηβος υπήρχε ένας όρος: να παίζουν οι μαθητές μόνο κλασικό βιολί. Ωστόσο, οι δικές του ρίζες ήταν βαθιά χωμένες στην παράδοση. «Εγώ έπαιρνα το βιολί και έπαιζα παραδοσιακά τραγούδια όπου έβρισκα. Νομίζω ότι το είχα στο αίμα μου» μας λέει χαμογελώντας, ενώ στο βλέμμα του δεν φαίνεται η ολική τύφλωση.

Τον ρωτάμε με δυσκολία πώς έχασε το φως του, αλλά ο ίδιος δεν φαίνεται να δυσκολεύεται να μιλήσει γι’ αυτό. «Από μικρός είχα πρόβλημα με την όρασή μου. Αν και προσπάθησαν οι γονείς μου να βρουν λύση, αυτό δεν γινόταν, γιατί υπήρχε ατροφία οπτικού νεύρου. Έτσι, όσο μεγάλωνα τόσο χανόταν η όρασή μου, μέχρι που έμεινα τελείως τυφλός».

Πόσο δύσκολο είναι, όμως, να παίζει ένα τόσο ιδιαίτερο μουσικό όργανο χωρίς να βλέπει; «Δεν είναι δύσκολο. Ωστόσο, πρέπει να το έχεις μέσα σου για να παίξεις βιολί. Σκεφτείτε πως όταν διδάσκω μαθήματα βιολιού, αν κάποιο παιδί διαπιστώνω ότι δεν είναι κατάλληλο για να παίξει, του το λέω ευθέως. Δεν μου αρέσει να κοροϊδεύω κανέναν, μια και γνωρίζω αρκετά καλά ποιος μπορεί να παίξει και ποιος όχι» σημειώνει.

Ο Στάθης Κουκουλάρης δεν έπαιξε ποτέ βιολί στο πλευρό κάποιου έντεχνου τραγουδιστή. «Δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ των λαϊκών-παραδοσιακών τραγουδιστών με τους έντεχνους. Οι λαϊκοί-παραδοσιακοί είναι σκάλες ανώτεροι. Και σε ψυχή και σε φωνή» τονίζει ο καλλιτέχνης, που έχει συμβιβαστεί με το γεγονός ότι είναι τυφλός.

 

 Κονιτόπουλος Γ.- Βοντογιώργης Γ.

«Ακούω τα χειροκροτήματα του κόσμου και είναι σαν να βλέπω το πλήθος. Δεν με ενοχλεί καθόλου που δεν βλέπω. Η ζωή ευτύχησε να μου δώσει μια εκπληκτική σύζυγο, με την οποία είμαστε παντρεμένοι πολλά χρόνια, ενώ απέκτησα δύο υπέροχα παιδιά, που ακολούθησαν το επάγγελμα στο τραγούδι και το βιολί. Δεν με πειράζει που δεν βλέπω. Η ζωή με δικαίωσε στο πέρασμα του χρόνου» λέει.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).