LP0. ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠ΄ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - FIDELITY 0304 PL 1967

Πανούτσος Χρήστος- Δόμνα Σαμίου- Ψίγγας Δ.- Ξυλούρης Νίκος- Ζυγοβίνας Χρήστος- Παπαθανασίου Λάμπρος- Βασιλαράκης Ηλίας- Τζούμας Πέτρος- Παπαστεφάνου Αμαλία- Αηδονίδης Χρόνης- Χίντζος Μ. και Ζ.- Μπαϊρακτάρη Κοταλακίδου Ελένη- Συμεωνίδης Αλέκος- Βερώνης Αντ. ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠ΄ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - FIDELITY 0304 PL 1967- 33rpm- 12''

 

¨Ο Νίκος τρέχει από πανηγύρι σε πανηγύρι δίνοντας ανάσες ζωής με τη λύρα και το τραγούδι του. Οι ξένες μουσικές έχουν κυριαρχήσει εκείνο τον καιρό κι ο Νίκος αγωνίζεται να δώσει ζωή στη κρητική μουσική, στους σκοπούς, στους χορούς, στα ριζίτικα. «Τα ριζίτικα τραγούδια… είναι της τάβλας, του δρόμου, της χαράς, της λύπης, τα τραγουδούσε ο κρητικός λαός στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς κι έχουνε και αλληγορική σημασία. Δηλαδή το «αγρίμια κι αγριμάκια μου» δεν λέει για τα αγρίμια και τα ελάφια, λέει για τους αντάρτες που ζούσαν τότε στα σπηλιαράκια του βουνού, στους γκρεμνούς και πολεμούσαν για τη λευτεριά. «Ο Πλούσιος Γιώργης» λέει το τραγούδι… και οι πλούσιοι τότε βγαίνανε στο βουνό, αυτά!» λέει σε κάποια συνέντευξη του ο ίδιος ο Νίκος.

Πάνω στους ρυθμούς της κρητικής μουσικής χτίζει το τραγούδι του. Ακούγοντας προσεχτικά το Ψαρονίκο ανακαλύπτουμε τις επιδράσεις από τη βυζαντινή μουσική και τις προεκτάσεις των αρχαίων πυρρίχιων ρυθμών της Κρήτης αλλά και τις καινοτομίες του. Λιτός κι απέριττος με μοναδική πλούσια χρήση του δοξαριού και της καθαρής, κρυστάλλινης νότας. Η κρητική μουσική βρίσκει τον εκπρόσωπο της με την πλατιά έννοια. Σεμνός και δουλεύοντας σκληρά με μια απίστευτη εσωτερική δύναμη συγκλονίζει. Δίνει περιεχόμενο στη μουσική και στο γλέντι με τα χαρακτηριστικά της Κρήτης και των μεγάλων ιδανικών της περήφανης ράτσας. Στα συρτά, στις κοντυλιές, στους πυρρίχιους ρυθμούς, η λύρα και το λαούτο φτάνουν στο απόγειο τους. Μαζί τους ξαναέρχονται στο φως κι άλλα ξεχασμένα όργανα. Η Κρητική μουσική γίνεται η λαϊκή έκφραση των κρητικών όπου κι αν ζουν. Ο Νίκος τραγουδά τις αλήθειες του με υγεία και λεβεντιά. Αλήθειες που έχουν τις ρίζες τους στα μεγάλα ιδανικά. Τα σημάδια και τα μηνύματα μπολιάζονται ακόμη και με τους ανυποψίαστους ανθρώπους. Οι ρυθμοί προκαλούν με τη δύναμη και το φως και μαγεύουν με τη μελωδία και το τραγούδι του Νίκου.¨

Το πρώτο LP στις ¨Πέρδικες…¨ και σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης για τον Νίκο Ξυλούρη, το κείμενο σύνδεσμος για τα πρώτα ριζίτικα του στην FIDELITY. Εδώ το επώνυμο του παρουσιάζεται (μπορεί και επίτηδες λόγω δικαιωμάτων), ¨Ξηλούρης¨ με ¨η¨. Σε άλλες συλλογές της FIDELITY δεν εμφανίζεται καθόλου το όνομα του ή εμφανίζεται με ¨η¨. Το ίδιο και στα δυο σαρανταπεντάρια. Συνολικά τέσσερα ριζίτικα έκοψε ο Ψαρονίκος στην FIDELITY πριν το LP στην COLUMBIA με τον Μαρκόπουλο.

Βιογραφικά στοιχεία για τους καλλιτέχνες θα βάζουμε μόνο στα μικρά δισκάκια (7¨ και 10¨).

Από τα πρώτα LP το σημερινό με τα ¨αυτάκια¨ του εξώφυλλου έξω (για όσους ξέρουν).

Στο σύνδεσμο στο youtube παρακάτω ο δίσκος ολόκληρος ενώ στο φάκελο που θα κατεβάσετε έχουν χωριστεί τα κομμάτια.

Για την εξαιρετική δουλειά στα εξώφυλλα να ευχαριστήσω τον φίλο Ιδομενέα από το Ρέθυμνο, κατάφερε να σβήσει μέχρι και το δακτυλίδι (για όσους ξέρουν-παρακάτω), ο μάγος του photoshop.   

Πληροφορίες, φωτογραφίες και τα ηχητικά αρχεία….(εδώ)

 

 

100. RCA 47g 2157 ΞΥΛΟΥΡΗΣ ΝΙΚΟΣ (ΨΑΡΟΝΙΚΟΣ) - ΞΥΛΟΥΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1961

Ξυλούρης Νίκος (Ψαρονίκος- Αρχάγγελος της Κρήτης)- Ξυλούρης Ιωάννης (Ψαρογιάννης) RCA 47g 2157 Επισκοπικές κοντυλιές - Νέος Βενεραθιανός συρτός 1961- 45rpm- 7''

‘Μεσημέρι και ο ήλιος έκαιγε τη πέτρα. Παραμονή του πανηγυριού και ο Νίκος έβαλε μπροστά το μοτοσακό. Απόθεσε τη λύρα μπροστά του και πίσω κάθισε ο Γιάννης με το λαούτο στο χέρι. Διέσχισαν τη Πλατιά Στράτα και πέρασαν τη Χανιώπορτα. Προχώρησαν στην Εξηνταδύο Μαρτύρων και βγήκαν στα περίχωρα του Ηρακλείου. Ο Νίκος είχε «τα μάτια του τέσσερα» κι ο Γιάννης μιλούσε για τους μερακλήδες του χωριού. Το γλέντι θα κρατούσε δυο με τρις μέρες. Μπήκαν στους χωματόδρομους για το χωριό και ο μοτοσακός μούγκριζε σε κάθε στροφή και στις πασπάλες του δρόμου φαλτσάριζε. Ο Νίκος ήταν απασχολημένος με την οδήγηση και μόλις έφερνε το μοτοσακό στα ίσια του αναφωνούσε ενθουσιασμένος. Διέσχιζαν τους τόπους με τα αμπέλια, με τα αγίνωτα σταφύλια και τις ελιές. Στο βάθος τα βουνά κάρφωναν με τα κορφές τους τον ουρανό.

Στα δασωμένα πλάγια τα χωριά έλαμπαν ασβεστωμένα στο ήλιο. Τα στρώματα της σκόνης έκαναν όλο και πιο δύσκολη την οδήγηση μα η λαχτάρα του γλεντιού, τους γέμιζε κέφι και όρεξη. Ο ανηφορικός δρόμος με τις πασπάλες και τους τράφους δυσκόλευε το μηχανάκι. Πίσω τους φαινόταν το Ηράκλειο με τη θάλασσα να απλώνεται γαλάζια. Μικρό φαινόταν από μακριά! Ο ένας έπαιζε το σκοπουλάκι με το στόμα και ο άλλος συνόδευε και που και που πετούσαν κάποια μαντινάδα και σκούσαν στα γέλια. Έτσι πήγαιναν και πήραν αεράτα τη στροφή με τις πασπάλες. Ο μοτοσακός φάλτσαρε και ο Νίκος προσπάθησε να κρατήσει το τιμόνι. Δυστυχώς και παρ’ ελπίδα το τιμόνι στράβωσε και το πέσιμο ήταν άγαρμπο και απότομο. Ο Νίκος μέσα στις σκόνες σηκώθηκε και φώναξε:
-Γιάννη, Γιάννη!!!
Πλησίασε τον αδερφό του που είχε πέσει πάνω στις πέτρες του τράφου. Μίλησαν, στάθηκε στα πόδια του ο μικρός αδερφός αλλά με δυσκολία περπατούσε. Το κοστούμι είχε ξεσκιστεί και τα αίματα είχαν ανεκατωθεί με τη σκόνη του δρόμου.
-Νίκο, Νίκο… το λαούτο! Το λαούτο!

Το λαούτο είχε χτυπηθεί άσχημα κι ο Γιάννης δεν κοιτούσε που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, μόνο είχε την έγνοια του οργάνου. Ο Νίκος βλέποντας τον αδερφό του στα αίματα και στις σκόνες μουρμούρισε:
Το λαούτο ξαναγίνεται, εσένα να δούμε τι έχεις!
Για καλή τους τύχη περνούσε ένα φορτηγό, που σταμάτησε σαν είδε τους κατασκονισμένους νέους. Γύρισαν στο Ηράκλειο κι η πρώτη δουλειά ήταν αν πάνε στο νοσοκομείο. Αφού γιατροπόρεψαν οι ντόκτορες το Γιάννη, επέστρεψαν σπίτι.
-Μείνε εσύ Γιάννη σπίτι κι εγώ πάω να βρω συνάδελφο, να με βοηθήσει να βγάλομε το γλέντι των ανθρώπω στο χωριό.
Έτσι κι έγινε. Ο λαβωμένος αδερφός έμεινε σπίτι κι ο Νίκος πήρε τη λύρα του και με κάποιο φίλο λαουτιέρη πήγαν στο χωριό και γλέντησαν τους χωριανούς, μετά τον εσπερινό αλλά και τη μέρα της γιορτής του Αγίου. Τρεις μέρες γλεντούσε τον κόσμο. Χαρά του να γλεντά τους βασανισμένους ανθρώπους που αναζητούσαν αναπνοές στα δίσεχτα εκείνα χρόνια της φτώχειας, των ξενιτεμών και της σκληρής ζωής. Ο Νίκος έπαιζε και τραγουδούσε ασταμάτητα. Οι κρητικοί προσπαθούσαν να συνέλθουν από το πόλεμο, τα ανόσια έργα των ναζιστών και τα μετεμφυλιακά χρόνια. Πέτρινα χρόνια. Ο Νίκος τρέχει από πανηγύρι σε πανηγύρι δίνοντας ανάσες ζωής με τη λύρα και το τραγούδι του. Οι ξένες μουσικές έχουν κυριαρχήσει εκείνο τον καιρό κι ο Νίκος αγωνίζεται να δώσει ζωή στη κρητική μουσική, στους σκοπούς, στους χορούς, στα ριζίτικα…..’

Όφου και κατοστάρισα. Με όλη του την αγάπη, από τον Νίκο όπως λέει και το αυτόγραφο και με πολύ αγάπη από τις ‘Πέρδικες’, ένα δισκάκι από τα πρώτα του Ψαρονίκου. Σκέφτηκα για τις εκατό δημοσιεύσεις, για δώρο να ξεκινήσουμε και τα LP, από την επόμενη. Θα δούμε γιατί έπιασε η ζέστη, μας τραβάνε οι παραλίες και μας καλεί και η Μεγαλόνησος.
Το όμορφο κείμενο παραπάνω θα το βρείτε στις πληροφορίες ολόκληρο.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο ….(εδώ)

99. PAN-VOX PAN 6431 ΜΕΛΑΜΠΙΩΤΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ- ΣΚΑΡΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ 1972

Μελαμπιώτης Εμμανουήλ- Σκαράκης Ευάγγελος PAN-VOX PAN 6431 Τρελό κοπέλι - Γενάρη Μάρτη μ' αγαπάς 1972- 45rpm- 7''

Ο Μανώλης Μελαμπιώτης γεννήθηκε στο χωριό Αστυράκι Μαλεβιζίου. Ο πατέρας του, μυλωνάς στο επάγγελμα, του' φτιαξε την πρώτη του σκαλιστή λύρα. Το γραμμόφωνο του καφενείου του χωριού του του' δωσε τα πρώτα μουσικά ακούσματα, και η μουσική και τα τραγούδια του Κώστα Μουντάκη τον επηρέασαν τόσο ώστε να γίνει κι ο ίδιος λυράρης.

Επαγγελματίας αυτοδίδακτος από 16 χρόνων στο Ηράκλειο, παίζει σε γλέντια, γάμους και πανηγύρια. Στη συνέχεια για μια τριετία στα Κρητικά κέντρα της Αθήνας όπου το 71'-72' συνεργάζεται και με τον Κώστα Μουντάκη, κατόπιν στην Αμερική όπου έμεινε 18 χρόνια, γυρνώντας όλες τις πολιτείες εξασκώντας αποκλειστικά και μόνο το επάγγελμα του λυράρη. Από το 1991 είναι μόνιμα εγκατεστημένος στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Ο Μανώλης Μελαμπιώτης, ο Κρητικός λυράρης του ξενιτεμένου. Είναι η φωνή της Κρήτης στην ξενιτειά. Η σεμνότητα και η αγάπη του για την Κρητική Παράδοση, τη μουσική και το χορό από τα παιδικά του χρόνια τον τράβηξαν στην λύρα. Μαζί με μια απλή προσωπικότητα και καταδεκτικός, χαρίζει ακούραστα στους ξενιτεμένους Κρητικούς μια μυρωδιά από τον Ψηλορείτη, μια λεβεντιά και χάρη πρωτόγνωρη. Όταν θωρείς τον Μανώλη με τη λύρα του γίνεται ένα με τη Κρήτη. Θαρρείς και γίνεσαι και συ ένα μαζί του.

Για τον Βαγγέλη Σκαράκη πληροφορίες δεν υπάρχουν διαδικτυακά. Πιθανότατα εικονίζεται σε κάποια από τις φωτογραφίες του Μανώλη Μελαμπιώτη. 

Το δισκάκι είναι και μονοφωνικό και στερεοφωνικό. Εδώ είναι να απορείς με τον ηχολήπτη. Τον φαντάζομαι να πατάει το κουμπί του stereo (σε τακτά διαστήματα) στην κονσόλα και να πιστεύει στην καινοτόμα προσπάθεια του. Τα τραγούδια υπάρχουν και στον πρώτο lp δίσκο του Μελαμπιώτη στις 33 στροφές.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο ….(εδώ)

 

 

 

98. LYRA LE 2025 ΛΙΑΠΑΚΗΣ ΑΡΧΟΝΤΗΣ- ΦΟΥΚΑΚΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ 1964

 Λιαπάκης Αρχοντής- Φουκάκης Λευτέρης LYRA LE 2025 Πεντοζάλι Ηρακλειώτικο - Εγώ' μαι που γεννήθηκα (Συρτό Χανιώτικο) - Μαλεβιζιώτικος χορός - Κρήτη μου ξακουσμένη (Καλαματιανό) 1964- 45rpm- 7''

 

 

Για τον Αρχοντή Λιαπάκη δεν υπάρχει κανένα βιογραφικό στοιχειό.

Ξεκίνησε να δισκογραφεί αρχές της δεκαετίας του '50 και έχει συνεργαστεί με τους: Μίνω Κοτσαμπασάκη, Ελένη και Σταύρο Πετζετάκη, Λευτέρη Φουκάκη, Μανώλη Χαριτάκη, Νίκο Πατενταλάκη, Ε. Κουτάλα, Αντώνη Παυλάκη, Κ. Τσακαλάκη, Αλέξη Κοκαράκη και Κώστα Καμάρη. Επίσης είχε δισκοπωλείο στο Ηράκλειο.

Πολύ καλός ο Λιαπάκης, έχει δίσκους στις 78 στροφές, αρκετά 45-άρια και αρκετά LP στο ενεργητικό του.

 

Ο Λευτέρης Φουκάκης (στην φωτογραφία παραπάνω με τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη) κατάγεται από τον Πανασό. Ξεκίνησε την καριέρα του όταν απολύθηκε από τον στρατό με τον Μανώλη Ταβερναράκη ή Ρούλιο.

Συνεργάστηκε επίσης με Σκορδαλό Θανάση, Ροδάμανθο Ανδρουλάκη, Γεράσιμο Σταματογιαννάκη, Κλάδο, Κανάκη Κουκλινό, Μανώλη Κασιώτη κ.ά.

Δισκογραφικά ξεκίνησε με τον Λιαπάκη.

Τέσσερα κομμάτια σήμερα, σε ένα EP (extended play) από την LYRA με ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα ελληνικού δίσκου 45 στροφών. Τα κομμάτια έχουν κυκλοφορήσει και σε δύο ξεχωριστά

45-άρια και θα αναρτηθούν μελλοντικά.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο ….(εδώ)

 

97. LYRA LS 1271 ΣΠΙΝΟΥΛΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ- ΜΠΕΖΕΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ- ΑΛΑΜΑΝΟΣ ΠΕΤΡΟΣ 1967

Σπίνουλας Αθανάσιος- Μπεζερής Γιώργος- Αλαμάνος Πέτρος LYRA LS 1271 Συρτός Αγυργιώτικος (Κερκυραϊκός) - Η πέρδικα (Συρτός Κερκυραϊκός) 1967- 45rpm- 7''

Ο Θανάσης Σπίνουλας είναι ο αυτοδίδακτος Κερκυραίος μουσικός που έχει χαράξει τη μουσική παράδοση της Κέρκυρας. Η αγάπη του για τη μουσική, το βιολί και το μουσικό του αυτί, τον έκαναν έναν από τους πιο περιζήτητους βιολιτζήδες στα πανηγύρια και στους γάμους της νεότερης εποχής στην Κέρκυρα.

Γεννήθηκε στον Κάτω Γαρούνα στις 18 Μαρτίου του 1930 και το 1964 αναχώρησε για τη Γερμανία. Οι νέοι Κερκυραίοι πιθανόν να μην τον έχουν ακουστά αλλά σίγουρα τον γνωρίζουν μέσα από το τραγούδι του τη "Ρούγα" της Κέρκυρας. Οι Κερκυραίοι μεγαλύτερης ηλικίας αναμφισβήτητα, τον γνωρίζουν και έχουν χορέψει σίγουρα σε ένα πανηγύρι του νησιού υπό τους ήχους του Σπίνουλα.

Από το 1950 ξεκίνησε δειλά-δειλά να συμμετέχει με το βιολί του σε εκδηλώσεις που χωριού.

Από το 1977 και μετά που επέστρεψε στην Ελλάδα έγινε περιζήτητος από τους πολιτιστικούς συλλόγους και τις κοινότητες καθώς ο χαρακτηριστικός του ήχος, το νευρικό παίξιμο και η φωνή του είχαν ήδη αγγίξει τις καρδιές των Κερκυραίων.

Πριν το 1970 είχε κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο, 45 στροφών, με δύο τραγούδια σταθμούς της μουσικής μας παράδοσης, τη "Ρούγα" και τον "Γαστουριώτικο" (θα αναρτηθεί στο μέλλον). Μεγάλο δίσκο έβγαλε έναν το 1977 και έναν άλλο με τραγούδια βασισμένα σε φόρμες παραδοσιακών τραγουδιών. Ο Θανάσης Σπίνουλας ήθελε να διευρύνει τις γνώσεις του και για αυτό πήγε σε σχολή των Ιωαννίνων όπου έμαθε και έφερε στο νησί όλα τα ευρωπαϊκά, αργεντίνικα ταγκό και διάφορα άλλα είδη εμπλουτίζοντας τις υπάρχουσες γνώσεις του στο βιολί.

Το 2016, η Χορωδία Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων και Συνταξιούχων Ομίλιου ΟΤΕ Κέρκυρας, του απένειμε στο Δημοτικό Θέατρο, βραβείο για την προσφορά του στο Κερκυραϊκό Παραδοσιακό Τραγούδι.

Στην κιθάρα είναι ο Γιώργος Μπεζερής και στο ακορντεόν ο Πέτρος Αλαμάνος. Δυστυχώς βιογραφικά στοιχεία δεν βρήκα. Πιθανότατα εικονίζονται στην φωτογραφία παραπάνω (και στο φάκελο που θα κατεβάσετε).

Στο σημερινό δισκάκι τιμάμε τον Θανάση Σπίνουλα που και αυτός με τη σειρά του τιμά την ¨Πέρδικα¨. Πιάσαμε το Ιόνιο και συνεχίζουμε.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο ….(εδώ)

 

 

96. PANIVAR PA-127 ΣΠΑΝΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ- ΣΠΑΝΟΥ ΘΑΛΕΙΑ- ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ- ΙΩΑΝΝΟΥ (ΚΑΛΜΑΝΗ) ΜΑΡΙΑ 1969

Σπανός Αντώνιος- Σπανού Θάλεια- Κονιτοπούλου Ειρήνη- Ιωάννου (Καλμάνη) Μαρία  PANIVAR PA-127  Έφυγες μεσ΄ την ξενιτειά (Συρτός) - Μπρατσέρα κινδυνεύει κοντά στην Ικαριά (Μπάλος) 1969- 45rpm- 7''

 

 

Αντώνης Σπανός. Οργανοπαίκτης της τσαμπούνας και της φλογέρας, με καταγωγή από τους Φούρνους Ικαρίας. Παντρεύτηκε την τραγουδίστρια νησιώτικων τραγουδιών Θάλεια Κονδύλα και μαζί της δημιούργησαν μουσικό συγκρότημα που πραγματοποίησε εμφανίσεις σε πανηγύρια στους Φούρνους, την Ικαρία και τη Σάμο.

Το ζευγάρι συνόδεψε τη Δόμνα Σαμίου σε συναυλίες της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μαζί της ηχογράφησαν τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε δίσκους 45 στροφών. Επίσης, ηχογράφησαν τραγούδια που μεταδόθηκαν στη ραδιοφωνική της εκπομπή «Από παντού της Ελληνικής γης». 

Η τραγουδίστρια της παραδοσιακής νησιώτικης μουσικής Θάλεια Σπανού γεννήθηκε στους Φούρνους Κορσεών στην Ικαρία το 1925. Το πατρικό της είναι Κονδύλα και ήταν κόρη του Μανώλη Κονδύλα.
Παντρεύτηκε τον συντοπίτη της, οργανοπαίχτη Αντώνη Σπανό (τσαμπούνα και φλογέρα) και μαζί του δημιούργησαν μουσικό συγκρότημα που πραγματοποίησε εμφανίσεις σε πανηγύρια στους Φούρνους, την Ικαρία και τη Σάμο. Πρωτοεμφανίσθηκαν στη δισκογραφία το 1954. Η Θάλεια συμμετείχε στο "Σύλλογο προς διάδοση της εθνικής μουσικής" του Σίμωνα Καρρά, ενώ έλαβε μέρος σε πολλές μαγνητοσκοπήσεις δημοτικών τραγουδιών που προβλήθηκαν από την κρατική τηλεόραση. Εκεί, γνωρίστηκε με τη Δόμνα Σαμίου. Αργότερα, η Θάλεια και ο Αντώνης Σπανός συνόδεψαν τη Δόμνα Σαμίου σε συναυλίες της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Μαζί της ηχογράφησαν τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε δίσκους 45 στροφών και αργότερα σε cd. Επίσης, ηχογράφησαν τραγούδια που μεταδόθηκαν στη ραδιοφωνική της εκπομπή «Από παντού της Ελληνικής γης». Την δεκαετία του ’80, η Δόμνα Σαμίου κατέγραψε τη Θαλειώ, όπως την αποκαλούσε, σε παιδικά τραγούδια των Φούρνων. Η Θάλεια και ο Αντώνης Σπανό εμφανίζονται σε δυο ταινίες του Παντελή Βούλγαρη ("Το Προξενιό της Άννας", "Πέτρινα Χρόνια"). Η Θάλεια πέθανε στις 1 Απριλίου 1993 στο Αιγάλεω.

 

H Βρατσέρα ή Μπρατσέρα, από το ιταλικό Bracciera ή brazzera ήταν τύπος μικρού ιστιοφόρου πλοίου με δύο ιστούς (κατάρτια), τον πρωραίο με κλίση προς την πλώρη και τον μέγα με κλίση προς τη πρύμνη, με δύο τριγωνικά ιστία και δύο φλόκους στον πρόβολο (μπομπρέσο). Επίσης ο μέγας ιστός έφερε στο πάνω μέρος μικτό τετράγωνο ιστίο (δολωνίσκο ή κοινώς γαπιόνι).

Ο τύπος αυτού του ιστιοφόρου ήταν πολύ διαδεδομένος στην Αδριατική και στο Αιγαίο Πέλαγος ως επιβατηγό και αλιευτικό που παρέμεινε σε χρήση (με βενζινοκινητήρα) μέχρι την δεκαετία του 1950. Οι συνήθεις διαστάσεις του τύπου αυτού ήταν μήκους 49 πόδια, πλάτους 19 και βάθους κυτών 3 πόδια. Το κατάστρωμα είχε έντονη πλευρική κλίση (βερέμι). Το πηδάλιο φέρονταν εξωτερικά από την πρύμνη και χειριζόταν (μανουβράρονταν) με "οίακα" , όπως στις λέμβους.

Παλαιότερα χρησιμοποιήθηκε και ως πολεμικό πλοίο. Το όνομα θεωρείται ακόμη και ως παραφθορά του ονόματος της αρχαίας Βραττίας. 

 

Το ζεύγος Σπανού στο σημερινό δισκάκι, με την συνοδεία της Κονιτοπούλου Ειρήνης (όπου νησιώτικα και ένας Κονιτόπουλος). Επίσης και στις δυο πλευρές η Ιωάννου (Καλμάνη ή το πιο πιθανό Καλλιμάνη) Μαρία για την οποία δυστυχώς δεν βρήκα βιογραφικά στοιχεία παρότι εμφανίζεται σε αρκετούς νησιώτικους δίσκους (κυρίως συλλογές). Φοβερός μπάλος τόσο στιχουργικά όσο και μελωδικά η ¨Μπρατσέρα¨ που κινδυνεύει.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο ….(εδώ)