Ο Σπύρος Παπανδρέου από το Καρτέρι Θεσπρωτίας, στο σημερινό δισκάκι. Λιγοστά τα βιογραφικά στοιχεία. Δισκογραφικά έχει έξι 45άρια και δυο LP στο ενεργητικό του όλα ηχογραφημένα τη δεκαετία του 60 καθότι μετέπειτα μετανάστεψε στη Γερμανία. Στη Γερμανία συμμετείχε σε πολλά γλέντια Ηπειρωτών.
Συνεργάστηκε με τον Φίλιππο Ρούντα και τον Βασίλη Σκαλιώτη.
Από τις αξιόλογες φωνές της μουσικής της Ηπείρου, που νομίζω αν δεν μετανάστευε θα είχε διαφορετική πορεία.
Γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1920 στα Δολιανά Πωγωνίου των Ιωαννίνων.
Άρχισε να ασχολείται με το κλαρίνο από πολύ μικρός και σε πολύ μικρό διάστημα ξεδιπλώθηκε το άφθαστο ταλέντο του. Σχεδόν αυτοδίδακτος όπως και όλοι οι μουσικοί του παραδοσιακού τραγουδιού την εποχή εκείνη, φτάνει σε επίπεδο δεξιοτεχνίας και μουσικού ύφους περιζήτητο.
Έτσι γίνεται γνωστός και γίνεται αναντικατάστατος στα πανηγύρια, τους γάμους και σε κάθε κοινωνική εκδήλωση του τόπου του και όχι μόνο.
Τη δεκαετία του 1930 ο βιολιστής Τάκης Καψάλης από τα Κάτω Πεδινά Ζαγορίου, δημιουργεί με τα παιδιά και ένα ανίψι του, το συγκρότημα "Τακούτσια" (τα παιδιά του Τάκη) τη μακροβιότερη μουσική κομπανία στην ιστορία της Ζαγορίσιας μουσικής παράδοσης.
Με τα Τακούτσια συνεργάστηκαν πολλοί ονομαστοί κλαριντζήδες της εποχής.
Από τους πρώτους που κλήθηκαν να στελεχώσουν τη σύνθεση του συγκροτήματος ήταν ο Φίλιππος Ρούντας.
Αυτός έμελλε να επηρεάσει και διαμορφώσει το μουσικό ηχόχρωμα της κομπανίας, να πλουτίσει το ρεπερτόριό της και να αναδείξει την ποιότητα του ύφους της.
Αρχές του 1960 γνωρίζεται με τον δάσκαλο της μουσικής και διευθυντή του τότε τμήματος παραδοσιακής μουσικής της ΕΙΡ Σίμωνα Καρρά.
Η δεδομένη και γνωστή σε όλους αδυναμία του Σίμωνα Καρρά ειδικά στους Ηπειρώτες κλαριντζήδες, για τους οποίους έτρεφε ιδιαίτερο θαυμασμό, είναι η αφορμή για μια πολύχρονη και πολύπλευρη συνεργασία με τον Φίλιππο Ρούντα, εντάσσοντας αυτόν στα μόνιμα μέλη των ραδιοφωνικών εκπομπών "Ελληνικοί αντίλαλοι" και στην ορχήστρα του "Συλλόγου προς διάδοση της Εθνικής Μουσικής".
Η δισκογραφία του Ρούντα είναι ελάχιστη μπροστά στο μέγεθος της τέχνης του και η μουσική του αναγνωρισιμότητα δυσανάλογη μπροστά σε άλλους εμπορικούς "αστέρες" της εποχής.
Στο πλευρό του Ρούντα μαθήτευσαν πάρα πολλοί μουσικοί, εκείνος όμως που φέρει επάξια (και με καμάρι ο ίδιος μνημονεύει) τον τίτλο του άξιου μαθητή του Ρούντα είναι ο Πέτρο-Λούκας Χαλκιάς.
Ο Φίλιππος Ρούντας μαζί με τον Κίτσο Χαρισιάδη κατέχουν ακόμα και σήμερα τον τίτλο των πιο ονομαστών κλαριντζήδων της Ηπείρου, φτάνοντας την Ηπειρώτικη μουσική στο απόγειο της δεξιοτεχνίας και το μουσικό ηχόχρωμα όπως το ακούμε σήμερα.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
