Σκορδαλός Αθανάσιος- Μαρκογιαννάκης Ιωάννης
(Μαρκογιάννης)- Μαρκογιαννάκης Ευάγγελος (Μαρκοβαγγέλης) ODEON 45-CGRA 2414 Δυο περιστεράκια παίζουνε
(Πεντοζάλια Μπομπιανά) - Εσβύσανε τα όνειρα μου (Συρτός Κισσαμίτικος
Χανιώτικος) 1960- 45rpm- 7''
«Σαν παιδί, συνάμα με τα εκκλησιαστικά, μου
άρεσε πάρα πολύ η λύρα και το λαούτο. Εκείνα τα χρόνια δεν ήταν τόσο πολύ
διαδεδομένο το λαούτο, όσο το μαντολίνο και το όργανο που έπαιζε ο Φουσταλιέρης
στο Ρέθυμνο, η μαντόλα . Τουλάχιστον εκείνα τα χρόνια εγώ σαν παιδί είχα
βοήθεια από το μαντολίνο πρώτα. Σαν παιδί λοιπόν, εκρατούσα δύο ξύλα. Το ένα το
έβαζα στο αριστερό μου πόδι, σα λύρα, και το άλλο στο χέρι σα δοξάρι και
τραγουδούσα! Ήταν ένα δείγμα ότι έπρεπε να πιάσω λύρα στα χέρια μου, όπως
έλεγαν διάφοροι στο χωριό. Σε ηλικία 9 ετών, αγόρασα μια λύρα. 18 δραχμές. Και
ευγνωμονούσα τον άνθρωπο που μου έδωσε τη λύρα. Του έκαμα πολλές ευχαριστίες.
Άρχισα λοιπόν, χωρίς να μου δείξει κανένας, να παίζω κομμάτια απ’ αυτά που
άκουγα σαν παιδί. Σιγά-σιγά, αναπτύχθηκε το ταλέντο.
Σε ηλικία 11
ετών ήρθε ο Αντρέας Ροδινός στο χωριό μου. Είχε συμπάθεια στο Σπήλι και γι’
αυτό ερχότανε εύκολα, κάθε φορά που τον φωνάζανε. Όταν τον πρωτοάκουσα, ενώ
είχαμε κι άλλους οργανοπαίχτες στο χωριό μου, μού ‘κανε τρομερή εντύπωση. Όταν
τον άκουγα, η ραχοκοκαλιά μου έσταζε νερό. Δημιουργούσα σκέψεις μέσα μου, αν
μπορούσα μια μέρα των ημερών να κατορθώσω να παίξω κι εγώ λύρα στο μισό αυτού
του ανθρώπου, που λεγόταν Ανδρέας Ροδινός.
Ένα βράδυ,
του Αγίου Στυλιανού αξέχαστα, ξανάρθε ο Ροδινός στο χωριό. Τον είχε καλέσει στη
γιορτή του ένας δικηγόρος, ο Στυλιανός Καλογρίδης. Οι Σπηλιανοί, χωρίς να ξέρω
εγώ τίποτα, είπαν στον Αντρέα, όταν του ταιριάσει και είναι καλά, “Φώναξε στο
Σκορδαλάκι, να παίξει λίγη λύρα, να μας πεις και τη γνώμη σου”. Πράγματι έγινε
αυτό! Εγώ ήμουν στο τελευταίο σκαλί σε μία σκάλα και έβαλα το χέρι μου για να
σηκώσω την μπουκαπόρτα που λέμε, να φύγω. Μ’ έπιασε τρεμούλα, αλλά ο Θεός ξέρει
τι είχανε βάλει από πάνω και δεν άνοιγε η πόρτα! Έτσι, υποχρεωτικώς με το
χειροκρότημα, ο Θεός ξέρει πώς, εκατέβηκα τη σκάλα. Πήγα κοντά στον Μπαξεβάνη
που έπαιζε με τον Ροδινό. Σηκώθηκε ο Αντρέας επάνω, μου έδωσε τη λύρα και μου
είπε: “Θανάση, θέλω να με ξεκουράσεις λίγο, γιατί κουράστηκα”.
Η σκέψη του
βέβαια ήταν άλλη. Εν πάση περιπτώσει, έπιασα τη λύρα. Ο Μπαξεβάνης άρχισε τον
πρώτο χανιώτικο συρτό, για να τον ακολουθήσω εγώ! Τον ακολούθησα παρά το τρακ
που είχα. Ο Αντρέας δεν ήταν κοντά μου. Επήγε πίσω από την πόρτα για να μην τον
βλέπω και παθαίνω μεγαλύτερο τρακ. Με άκουσε που έπαιξα κάμποσα γυρίσματα, δεν
άντεξε, ήρθε, μου πιάνει το δεξί χέρι, με αγκαλιάζει, με φιλεί και λέει:
“Σπηλιανοί, αυτός θα είναι ο διάδοχός μου!”
Σα να ήξερε
ο καημένος ότι στα 23 του χρόνια θα φύγει. Τα χρόνια περνούσαν σιγά-σιγά. Οι
Σπηλιανοί αντιλήφθηκαν το ταλέντο μου, με αγκάλιασαν και με βοήθησαν πάρα πολύ.
Ο πατέρας μου ήταν πολύ μερακλής άνθρωπος. Ήταν καλός μαντιναδολόγος και καλός
χορευτής και το είχε καμάρι. Με βοήθησε πολύ η ψαλτική. Οι ήχοι της εκκλησίας,
που εγώ αγάπησα, έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην καλλιτεχνική μου καριέρα. Θα σας πω
ένα περιστατικό με τον μουσικολόγο Περιστέρη.
Μου είπε
κάποτε: «Ποιο ωδείο έχεις βγάλει, Σκορδαλέ;». «Του Σπηλίου» του είπα. «Ποιο
είναι αυτό;» με ρώτησε. «Το χωριό μου». «Μα έχει το χωριό σου ωδείο;». «Δεν
έχει ωδείο, αλλά έχει τη φύση». «Εδώ όμως κάτι συμβαίνει», μου λέει. «Μήπως
έχεις κανένα συγγενή ψάλτη;». «Εγώ ο ίδιος ψάλλω», του λέω. «Αυτό είναι, το
βρήκα!» μου λέει. «Έχεις, κ. Σκορδαλέ, στο παίξιμό σου, τοποθετήσεις της
βυζαντινής μουσικής και μου κάνει μεγάλη εντύπωση, όταν μου λες ότι δεν έχεις
ιδέα από μουσική». «Δεν έχω, κ. Περιστέρη», του λέω. «Ούτε κατά διάνοια δεν
ξέρω τι θα πουν οι νότες κ.τ.λ.». Του φάνηκε περίεργο και μου λέει: «Τότε είναι
ένα σωστό ταλέντο που σου έδωσε η φύση και ο Θεός πρώτα!».
Για τον
Θανάση Σκορδαλό έχουμε αναφερθεί στις αναρτήσεις 21, 30, 58, οπότε διάλεξα
κομμάτι συνέντευξης του. Για τους
Μαρκογιάννηδες στις αναρτήσεις 17, 21, 29, 32, 35, 54, 68, 71.
Στο σημερινό
δίσκο έχουμε τα ¨Μπομπιανά Πεντοζάλια – Δυο περιστέρια παίζουνε¨ για την Columbia (SCDG 3032 θα
αναρτηθεί στο μέλλον - υπάρχει και στην ανάρτηση 58) και στην Odeon (σημερινή ανάρτηση) έγιναν ¨Δυο
περιστεράκια¨. Μιλάμε για ODEON εξαγωγής από HMV και Columbia. Οι μήτρες του Columbia SCDG 3032 και
του Odeon 45-CGRA 2414 είναι
ίδιες. 
Οι λόγοι που χρησιμοποιήθηκε η Odeon είναι είτε γιατί μόνο έτσι έβγαιναν
στο εξωτερικό (όχι σαν Columbia λόγω δικαιωμάτων) είτε γιατί ο Σκορδαλός
είχε αλλάξει εταιρία οπότε πάλι έπαιζαν τα δικαιώματα (ο Σκορδαλός έχει περάσει
από πολλές δισκογραφικές) είτε σαν τρικ για να ξεγελάσουν το αγοραστικό κοινό
(λόγου χάρη τους συλλέκτες) και να πουλήσουν στους ίδιους που είχαν αγοράσει
και το αντίστοιχο της Columbia. Πολύ ανάλυση και στο τέλος τέλος η
μουσική είναι που μετράει αλλά……' και επειδή η μουσική μετράει (και όχι οι πωλήσεις) κάπου εκεί έγινε το μεγάλο μπαμ στην
Αγγλία δεκαετία 70 (Ελλάδα δεκαετία 80), ξεκίνησε η φιλοσοφία DIY (Do It Yourself) με τις ανεξάρτητες
¨εταιρίες¨ να μπαίνουν και να σπάνε το κατεστημένο των μεγαλοεταιριών. Ας μείνουμε
όμως στα εγχώρια της εποχής των 45 στροφών.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο ….(εδώ)
