264. COLUMBIA 18509 HAFIZ BURHAN BEY 193X

Hafiz Burhan Bey COLUMBIA 18509 Neva Rast Gazel Cevrin sebep oldu - Mahut Sarki 193X- 78rpm- 10''

Η σημερινή ανάρτηση στις ¨Πέρδικες…¨ δεν είναι του παραδοσιακού ελληνικού ρεπερτορίου. Στα τούρκικα ο Burhan Hafiz τραγουδάει. Μπορεί για μια χαμένη αγάπη, μπορεί για τον Θεό του, μπορεί για το σπασμένο ναργιλέ του. Δεν θα το καταλάβεις. Αυτό που θα καταλάβεις όμως είναι ο πόνος όταν λέει το Αμάν. Το αμάν που τραγούδησε και ο Αντώνης Νταλγκάς, ο Μπερνιδάκης, ο Μουντάκης, ο Παπασιδέρης, η Μαρίκα και πόσοι άλλοι. Στα τραγούδια του σε ελεγειακή ποίηση (όπως θα διαβάσεις παρακάτω) που ονομάστηκε τάφος. Ένας απέραντος τάφος τόσο στην Τουρκία όσο και την Συρία. Ο πόνος από τις εικόνες, ατελείωτος.  

«Γεννημένος στο Aksaray της Κωνσταντινούπολης στις 23 Μαΐου 1897, ο Burhan τράβηξε μεγάλη προσοχή με την ομορφιά των τραγουδιών του. Σύντομα άρχισε τις απαγγελίες του Κορανίου μπροστά σε ομάδες και το mawlid (ποίηση που γράφτηκε για τη νύχτα της γέννησης του Προφήτη Μωάμεθ) και ελεγειακή ποίηση μαζί με το να παίζει ως «ζακίρ» (παρόμοιο με την παράδοση του aşık) και μουεζίν.

Ήταν ένας από τους ιδρυτές του Istanbul Radio, άνοιξε ένα δισκάδικο στο Beşiktaş της Κωνσταντινούπολης και εκπροσώπησε την Columbia Records, αν και αυτή η περιπέτεια δεν κράτησε πολύ, και σύντομα επέστρεψε στη σκηνή. Έδωσε συναυλίες στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της Αθήνας, και ήταν τραγουδιστής πολλών οθωμανικών και τουρκικών κλασικών τραγουδιών πριν ξεκινήσει το δικό του συγκρότημα. Τα τραγούδια που ερμήνευσε ήταν πολύ μοναδικά και πολύτιμα στην κλασική παράδοση, και τα δύο θρησκευτικά κοσμικά.

Όταν ήταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορική Ορχήστρα, συνεργάστηκε με τους İsmail Hakkı Bey, Zati Arca και Lemi Atlı. Ως τενόρος, απήγγειλε το κάλεσμα για προσευχή τόσο από μιναρέδες όσο και μέσα σε τζαμιά και είχε κάνει μερικά από τα καλύτερα παραδείγματα μουεζίν ενώ απήγγειλε στίχους από το Κοράνι. Είχε επίσης ένα μοναδικό ταλέντο στην απαγγελία του μαουλίντ.

Ο Burhan είναι ο μόνος τραγουδιστής gazel που κέρδισε φήμη και πλούτο από τις ηχογραφήσεις και τις συναυλίες του. Αν και δεν μαθήτευσε στη μουσική ή στο τραγούδι, με τη ζεστή και λαμπερή φωνή του, είχε μοναδικό στυλ, ερμηνεύοντας και τα δημοφιλή τραγούδια των ημερών. Ο ακριβής αριθμός των ηχογραφήσεων του είναι άγνωστος και δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Κυκλοφόρησε περίπου 100 δίσκους στην Columbia Records, η οποία του έκανε δώρο ένα αυτοκίνητο για όλα τα κέρδη που καρπώθηκαν από τους δίσκους του. Σε αντάλλαγμα, ο Burhan έγινε ένας από τους πρώτους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων στη νέα Δημοκρατία της Τουρκίας. Για να δείξουν το σεβασμό τους για την πίστη του, η Columbia Records κυκλοφόρησε ένα νέο δίσκο τη δεκαετία του 1970 μετά τον θάνατό του.

Οι συνθέσεις του και μερικά από τα τραγούδια του έχουν χρησιμοποιηθεί σε συλλογές τουρκικής μουσικής και η φήμη του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Τουρκίας. Οι αδερφοί Bacanos συνόδευσαν τις περισσότερες ηχογραφήσεις του.

Η ελεγειακή ποίηση, που ονομάστηκε κυρίως «Μακμπέρ» (Τάφος), έγινε διάσημη με την εξαίσια ερμηνεία του Μπουρχάν. Οι σύγχρονοι μουσικοί εξακολουθούν να παίρνουν τον τόνο και το στυλ του ως παράδειγμα. Μετά την ψήφιση του νόμου περί επωνύμων το 1934, πήρε το επώνυμο Sesyılmaz. Πέθανε στο τζαμί Hacı Bayram στην Άγκυρα όπου πήγε να απαγγείλει το Mawlid του Marshall Fevzi Ο Τσακμάκ στις 18 Απριλίου 1943.

Σύμφωνα με το μύθο, η καρδιά του δεν άντεχε τη φωνή του, καθώς κατά τη διάρκεια του μάουλιντ η φωνή του ήταν πολύ ψηλή. Θεωρούμενος μια από τις πιο κρίσιμες και δυνατές φωνές του 20ου αιώνα, ο Burhan έκανε απίστευτες παραλλαγές στα τραγούδια του με την δυνατή φωνή του και το εντυπωσιακό φωνητικό εύρος του. Ο Μπουρχάν έγινε γνωστός με τα τραγούδια του περισσότερο από τα γαζέλα του, που και τα δύο ήταν οι σπεσιαλιτέ του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Yahya Efendi Dervish Lodge στο Beşiktaş της Κωνσταντινούπολης».

Ο σημερινός δίσκος έπαιζε για χρόνια σε καφενείο της Ναυπακτίας. Μαζί με παραδοσιακά, αμανέδες, ζεϊμπέκικα, χασικλίδικα. Όταν κουρασμένοι αγρότες, ψαράδες, βοσκοί πήγαιναν να πιούν το μαύρο τους, να φουμάρουν τον ναργιλέ τους, να πιουν τα τσίπουρα τους και να παίξουν την πρέφα τους, δεν λογάριαζαν εθνικότητα. Ο πόνος καταλάγιαζε από τον αμανέ.

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).