263. ΧΡΥΣΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ GMC 1001 ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ- ΣΑΛΕΑΣ ΝΙΚΟΣ- ΑΡΑΠΑΚΗΣ ΑΛΕΚΟΣ 1965

Ζαχαρόπουλος  Ζαχαρίας- Σαλέας (Παναγιωτόπουλος) Νίκος- Αραπάκης (Παύλου) Αλέκος ΧΡΥΣΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ GMC 1001 Τρικαλινή μου πέρδικα (Τσάμικος) - Στην κεντημένη σου ποδιά (Συρτός) 1965- 45rpm- 7''

Ο Νίκος Σαλέας (Παναγιωτόπουλος- βλέπε και ανάρτηση 186) γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Τα πρώτα του βήματα τα πήρε απ' τον πατέρα του Κώστα Σαλέα που έπαιζε ζουρνά. Την εποχή που το άστρο του Χαραλάμπου Μαργέλη, Νίκου Καρακώστα, Βάϊου Μαλλιαρά, Κώστα Γιαούζου κ.α. κορυφαίων σολίστ του κλαρίνου έδυε, δυο άλλα, του ιδίου τουλάχιστον διαμετρήματος, δίνουν στο κλαρίνο νέα υπόσταση. Δεν ήταν άλλα από αυτά του Βασίλη Σαλέα (αδερφός του Νίκου) και του Βαγγέλη Σούκα.

Εμφανίστηκε σε πολλά μεγάλα κέντρα των Αθηνών της χρυσής εκείνης εποχής, αλλά και στην επαρχία. Αδελφοί του ήταν οι επίσης κλαρινίστες Γεράσιμος και Βασίλης (ο Μεγάλος). Ο τωρινός Βασιλάκης Σαλέας (ο νεότερος) είναι γιος του.

Ο Αλέξανδρος Παύλου ή Αραπάκης (βλέπε και ανάρτηση 110), όπως ακριβώς αναγραφόταν το όνομά του στο δελτίο της αστυνομικής του ταυτότητας, ανήκε στην πέμπτη γενιά μιας οικογένειας παραδοσιακών μουσικών με καταγωγή από τη Σούρπη του Αλμυρού Βόλου. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Παύλου, αλλά στον κόσμο ήταν γνωστός με το παρωνύμιο Αραπάκης, το οποίο κληρονόμησε από τον πατέρα του και οφειλόταν προφανώς στο μελαψό τους χρώμα.

Πατέρας του ήταν o επίσης ξακουστός βιολιτζής Γιώργος Παύλου-Αραπάκης, που έφυγε από τη Σούρπη σε ηλικία 18 χρονών και ο δρόμος του τον έφερε στα Ψαχνά της Εύβοιας. Εκεί παντρεύτηκε με τη Βασιλική Ντάβου γύρω στα 1915, με την οποία απέκτησαν επτά παιδιά, τέσσερα κορίτσια και τρία αγόρια. Το τέταρτο κατά σειρά παιδί ήταν ο Αλέκος, που γεννήθηκε το 1921.

Το μουσικό ταλέντο του Αλέκου Αραπάκη εκδηλώθηκε από πολύ νωρίς. Πριν καλά-καλά πάει στο Δημοτικό σχολείο, έπαιζε μαντολίνο, αλλά πολύ σύντομα άφησε το μαντολίνο κι έπιασε το βιολί, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα και του παππού του, που ήταν και οι δάσκαλοί του. Τελειώνοντας το Δημοτικό, ήταν κιόλας ένας επαγγελματίας βιολιτζής και τον καλούσαν να παίζει σε γάμους και πανηγύρια με διάφορες μουσικές κομπανίες.
Η εξέλιξή του υπήρξε εντυπωσιακή και, πριν ακόμη κλείσει την τρίτη δεκαετία της ζωής του, το όνομά του συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα ονόματα των δημοφιλών οργανοπαιχτών της εποχής. Την περίοδο αυτή και συγκεκριμένα το 1948, έχοντας φτάσει σε ηλικία 27 ετών, παντρεύτηκε τη Ζαχαρού Μποϊντά από την Αμάρυνθο (Βάθια) της Εύβοιας και μετοίκησε από τα Ψαχνά στο χωριό της γυναίκας του. Καρπός του γάμου του ήταν οι δύο γιοι του, ο Γιώργος και ο Βασίλης.

Ιδιαίτερα δημιουργική ήταν στη συνέχεια η επί σειρά πολλών ετών συνεργασία του με τη Δόμνα Σαμίου, την οποία συνόδευε και στη δισκογραφία και σε πλήθος συναυλιών εντός και εκτός Ελλάδας.

Αξίζει, επίσης, να αναφερθεί ότι είχε παίξει τόσο στο Ηρώδειο όσο και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ενδεικτικό της μεγάλης του αναγνώρισης είναι και το γεγονός ότι προσκλήθηκε να παίξει μαζί με τον θρυλικό βιολιστή Jehudi Menuhin (Γιεχούντι Μενουχίν) σε μια διαφημιστική ηχογράφηση στη Γαλλία.
Ο Αλέκος Αραπάκης δεν άφησε στιγμή το αγαπημένο του βιολί έως το τέλος της ζωής του. Απεβίωσε στις 12 Ιανουαρίου 2006 στην Αθήνα, σε ηλικία 85 ετών.

Δυστυχώς βιογραφικά στοιχεία και φωτογραφικό υλικό για τον Ζαχαρία Ζαχαρόπουλο δεν κατάφερα να βρω.

Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).