«Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης (βλέπε αναρτήσεις 17,54,78,104,132,153,179,210 και 250) γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Αγαλιανός της επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου. Η πρώτη λύρα του αποκτήθηκε σε ηλικία 17 ετών το 1947 ως αμοιβή από εργασία του στο αλώνισμα. Η δεύτερη ένα χρόνο αργότερα το 1948 στα 18 του χρόνια, αποτέλεσμα φαμεγικής, αλλά και η αιτία να γνωριστεί ο Σπύρος με τον καταξιωμένο λυράρη Αλέκο Καραβίτη και να μεταβεί στην Αθήνα ως υπάλληλος της επιχείρησής του αλλά και μαθητής του.
Η επαφή τους κρατά ένα χρόνο, οπότε ο Σπύρος Σηφογιωργάκης επιστρέφει στην Κρήτη κι αρχίζει ουσιαστικά την καριέρα του, μαζί με τους αδελφούς Γιώργη και Γιάννη Μαράκη από το χωριό Κοξαρέ Αγ.Βασιλείου Ρεθύμνης. Την εποχή εκείνη τα ακούσματα του Σπύρου είναι από καλλιτέχνες όπως ο Γιώργης Καλογρίδης, ο Γιώργης Μαρκογιαννάκης (πατέρας του Μαρκογιάννη και του Μαρκοβαγγέλη), ο Γιώργης Σταυριανάκης κ.ά.
Στο Ρέθυμνο, το 1952 γνωρίζει το γνωστό κατασκευαστή μουσικών οργάνων Μανόλη Σταγάκη και αποκτά την πρώτη πραγματική του λύρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Στο δισκάδικο του Λευτέρη Γαγάνη έρχεται σε επαφή με τα ακούσματα που προσφέρει πλέον η δισκογραφία, από τον Καρεκλά, τον Μπαξεβάνη, τον Σκορδαλό, κ.α. Η πρώτη του γνωριμία με την τεχνολογική υποδομή της μουσικής είναι η εκπομπή του Σίμωνα Καρρά, στο Ρ/Σ Αθηνών και στον Ρ/Σ Ενόπλων Δυνάμεων κατά το 17μηνο της στρατιωτικής του θητείας, στο κέντρο διαβιβάσεων Χαϊδαρίου.
Τελειώνοντας τη θητεία του το 1955 σε ηλικία 25 ετών, έχει ήδη δημιουργήσει τη φήμη του καλού λυράρη, που αρχίζει να απλώνεται σε ολόκληρη την Κρήτη αρχικά και εκτός Κρήτης αργότερα. Πρώτος του σταθμός εκτός Ελλάδος, παρέα με τον Γιάννη Μαρκογιαννάκη, το “1ο φεστιβάλ νέων στο Ελσίνκι” της Φιλανδίας, συνοδεύοντας χορευτικό Κρητικό συγκρότημα, που απέσπασε το 1ο βραβείο. Ακολουθεί περιοδεία στην Ανατολική Ευρώπη και ταξίδι στην Αμερική, όπου ηχογραφείται ο πρώτος δίσκος, “Ο Φάρος”, που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να παίζεται και να τραγουδιέται. Επίσης εκεί γνωρίζεται με τον πρόεδρο Τρούμαν απ’ τον οποίο παραλαμβάνει τιμητικό βραβείο.
Ακολουθούν και άλλες δισκογραφικές επιτυχίες όπως: “Δεν έχω άλλα Δάκρυα”, “Το γράμμα”, “Ο άτυχος”, “Η κολασμένη σου ψυχή”, “Το τραγούδι της μάνας”, “Στη Γερμανία μακρυά”, “Έχεις δικαίωμα να κλαις” κ.α.
Μέχρι και το θάνατο του o Σπύρος Σηφογιωργάκης παρότι είχε ξεπεράσει τα 60 χρόνια συνεχόμενης προσφοράς και δημιουργίας στην Κρητική μουσική, εξακολουθούσε να εμφανίζεται σε επιλεγμένες κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού με έδρα πάντα το χωριό Βώρροι Ηρακλείου όπου ζούσε τα με τα παιδιά του και τη αγαπημένη σύντροφο Χρυσούλα.
Στο σημείο αυτό θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τη μεγάλη προσφορά της συζύγου του Χρυσούλας που σε πολλές ηχογραφήσεις δίσκων είχε συνοδεύσει το Σπύρο με την εκλεκτή και μοναδική φωνή της. Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης είχε τιμηθεί αναρίθμητες φορές από σπουδαίους Πολιτιστικούς φορείς αλλά και από απλό κόσμο! Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή Κρητικούς καλλιτέχνες και μια φυσιογνωμία που θα μείνει για πάντα στην Ιστορία της Κρητικής μουσικής γιατί εκτός από σπουδαίος καλλιτέχνης είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος. Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης έφυγε πλήρης ημερών στις 11 Μαρτίου 2013 σε ηλικία 83 ετών.»
Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου