268. COLUMBIA D.G.7300 ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΙΟΣ- ΜΠΑΤΖΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ- ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ 1957

Χαλκιόπουλος (Χαλκιάς) Φώτιος- Μπατζής Βασίλειος- Χαλκιόπουλος (Χαλκιάς) Αναστάσιος COLUMBIA D.G.7300 Ο Γιάννος περνοδιάβαινε (Τσάμικο) - Μη με κυττάς που γέρασα (Τσάμικο) 1957- 78rpm- 10''

 

Ο Φώτης Χαλκιόπουλος ή Χαλκιάς  γεννήθηκε το 1910 στο Φωτεινό Ιωαννίνων και ήταν αδελφός του μεγάλου κλαρινίστα Τάσου Χαλκιά.. Έχει τραγουδήσει περίπου 30 δημοτικά τραγούδια στις 78 στροφές με πρώτο το « Αρχοντοπούλα μου» το 1947 και εξίσου πολλά στις 45 στροφές. Στα περισσότερα τραγούδια του τον συνοδεύει ο αδερφός του, Τάσος Χαλκιάς. Πέθανε το 1978.

Ο Βασίλης Μπατζής γεννήθηκε στο Εκκλησοχώρι Ιωαννίνων το 1923 και πέθανε 14 Μαρτίου του 1993. Ήταν γιος του Περικλή (Κλη) Μπατζή.

Συνεργάστηκε πολλά χρόνια στο κέντρο "Έλατος" με τον Νίκο Καρακώστα και πήρε πολλά απ αυτόν, ώστε το παίξιμό του να μοιάζει πολύ με του Καρακώστα. Ακέραιος και παραδοσιακός μουσικός, ήταν ίσως ο τελειότερος μετά την "παλιά φρουρά".

Έπαιζε εξίσου καλά το Ηπειρώτικο, το Μωραΐτικο, ακόμα και τα καμπίσια με ξεχωριστό δικό του τρόπο, δημιουργώντας τη δική του "σχολή" το Μπατζίδικο παίξιμο.

Χαρακτηριστικό είναι το παίξιμό του στο τραγούδι "Περιστεράκια όμορφα".

Ο Τάσος Χαλκιάς γεννήθηκε στη Γρανιτσοπούλα Ιωαννίνων το 1914. Μέλος της οικογένειας των Χαλκιάδων με ιστορία 150 χρόνων, ο Τάσος Χαλκιάς μεγάλωσε στο Δεσποτικό, της Ηπείρου, σε ένα σπίτι όπου η μουσική δεν σταματούσε ποτέ. 

Ήταν μικρός ακόμη, μόλις τελείωνε το Δημοτικό, όταν πέρασε από το σπίτι του ένας τσιγγάνος. «Είχε ένα κλαρίνο βαμμένο, με κάτι πίσσες επάνω, σχισμένο και με τα κλειδιά γυαλισμένα με γυαλόχαρτο». Η μητέρα του έδωσε μετά από μεγάλη πίεση του γιού της «έξι γίδια για το πάρει». Και ο τσιγγάνος «μας έδωσε ένα παλιοκλάρινο που δεν έλεγε τίποτε». Αυτή ήταν η αρχή για τον νεαρό μουσικό Ηπειρώτη.  

« -Ήταν το παιχνίδι μου- » λέει ο Τάσος Χαλκιάς, -« Και κάτι περισσότερο, Ήτανε ο ερωτάς μου. Το είχα αγκαλιά. Παραμάσχαλα. Έπαιζα χωρίς να παίζω-». Αυτό το πρώτο κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά εκτίθεται στο Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου στα Φλάμπουρα Πρέβεζας και έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Ώσπου άρχισε να παίρνει μαθήματα από τον ξάδερφό του τον Μάνθο και τον αδερφό του Μήτσο Χαλκιά.

Στα 17 του, κατάλαβε ότι μπορεί να «δουλεύει» καλά το κλαρίνο και έτσι άρχισε να εμφανίζεται με τα αδέρφια του. Εποχή που σχημάτισαν με τα αδέρφια του, τον Μήτσο, τον Φώτη, και τον Κυριάκο το συγκρότημα «Τα μαύρα πουλιά». Πανηγύρια, γάμοι, μαγαζιά. Με τα αδέρφια μου είμαστε ένας νους. Κανείς δεν μπορούσε να μπει ανάμεσά μας για να μας κάνει να διχογνωμήσουμε. Ακούγαμε ο ένας τον άλλο και ιδιαίτερα τον μεγάλο μας τον αδερφό Μήτσο που μας μίλαγε για το νόημα που είχε να μπορείς να κρατήσεις τον ήχο της παράδοσης και να μην τον προδώσεις ποτέ. «Εγώ το σέβομαι το κλαρίνο όταν το πιάσω στα χέρια μου.

Κι όταν πρωτοξεκίνησα, είπα μέσα μου: «Τάσο, θα παίξεις πραγματικά την παράδοση». Δεκαετία του ’50 πια και ο Τάσος Χαλκάς ηχογραφεί, πρώτη φορά, στην «Κολούμπια».

Στο σημερινό γραμμοφωνικό δίσκο ο Φώτης Χαλκιάς, στο τραγούδι, με δυο από τους καλύτερους κλαρινίστες να τον συνοδεύουν. Στο ¨Ο Γιάννος περνοδιάβαινε¨ στο κλαρίνο, ο Βασίλης Μπατζής σε ένα κλέφτικο και όχι τσάμικο όπως αναφέρουν οι ετικέτες. Στην άλλη πλευρά στο ¨Μη με κοιτάς που γέρασα¨, στο κλαρίνο ο αδερφός του Φώτη, Τάσος Χαλκιάς. Για τον Βασίλη Μπατζή και τον Τάσο Χαλκιά περισσότερα βιογραφικά θα βρείτε σε παλιότερες αναρτήσεις.

Φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).