Καρπουζάκης (Καρπουτζάκης)
Μανώλης- Νενεδάκης Μάρκος ST45 NB 0.33 Παίξτε καμπάνες θλιβερά - Εκείνοι οι παλιοί καιροί 1972-
45rpm- 7''
«Ο Μανώλης Καρπουζάκης (βλέπε και ανάρτηση 48) γεννήθηκε το 1947 στο χωριό
Ζαρός Καινουργίου του Νομού Ηρακλείου. Πατέρας του ο Γεώργιος Καρπουτζάκης και
μητέρα του η Πελαγία Καρπουτζάκη - Σαλούστρου και έχει 5 αδέρφια, την Θεονύμφη,
τον Μιχάλη, τον Γιάννη, την Κατίνα και τον Νίκο. Ο Μανώλης είναι το πέμπτο στη
σειρά από τα αδέρφια.
Με τη λύρα άρχισε να ασχολείται από όταν ήταν επτά
χρονών και την πρώτη του λύρα του την έφτιαξε ο πατέρας του. Όταν ήταν δέκα
χρονών του αγόρασε τη λεγόμενη βροντόλυρα που είναι και η γνήσια Μεσσαρίτικη
λύρα με 4 χορδές και από τότε συνεχίζει να παίζει και τρίχορδη και τετράχορδη
λύρα. Τα πρώτα ακούσματα του ήταν από τους χωριανούς του λυράρηδες και λαουτιέρηδες
και είναι αυτοδίδακτος
Το 1961 έρχεται στο Ηράκλειο και από τότε είναι και
μόνιμος κάτοικος Ηρακλείου. Στο πρώτο γλέντι που έπαιξε ήταν 13 ετών με τον
λαουτιέρη Γιάννη Αποστολάκη.
Η δισκογραφική εταιρεία ΠΑΝΙΒΑΡ ανακαλύπτει τον νεαρό
και ταλαντούχο Μανώλη Καρπουζάκη, έτσι το 1971 κυκλοφορεί η πρώτη του
δισκογραφική δουλειά, δίσκος 45 στροφών με τίτλο "Στης δυστυχίας τις
στιγμές" με δυο τραγούδια, ένα συρτό από την μια πλευρά και κοντυλιές από
την άλλη, ακολουθούν άλλοι 5 δίσκοι 45 στροφών. Στη συνέχεια θα υπάρξει τόσος
μεγάλος πλούτος ιδεών ώστε μέχρι σήμερα το έργο του φτάνει στις 102 προσωπικές
δισκογραφικές δουλειές και 30 συμμετοχές σε άλλους καλλιτέχνες. Από το 1966
μέχρι και το 1982 συνεργάζεται με την εταιρεία ΠΑΝΙΒΑΡ στην οποία έχουν
κυκλοφορήσει 55 έργα δίσκους και ζωντανές σε κασέτες. Από το 1982 μέχρι σήμερα
συνεργάζεται με την εταιρεία Cretaphon
στην οποία έχει κυκλοφορήσει τα υπόλοιπα έργα του. Επίσης έχει συνεργαστεί με
τον μουσικό Ρενιέρη και έχει παίξει λύρα σε δυο δουλειές του με τραγουδίστρια
την Μαρίνα του ελαφρού λαϊκού τραγουδιού. Το 1972 ηχογραφεί δίσκο για τις
μαθήτριες που πνίγηκαν στην Γεωργιούπολη και για τα άτομα που σκοτώθηκαν όταν
έπεσε το λεωφορείο στην Καλαμαύκα της Ιεράπετρας (σημερινό δισκάκι). Το 1975
επίσης έχει κάνει δίσκο στην Γερμανία στο Ντισεντολφ. Το 1976 έκανε τρεις
δίσκους στην Αμερική στο Πιτσ-πουρκ όταν έπαιξε στο Κομβέσιο Κρητών. Το 1981
ηχογράφησε ένα δίσκο στην Αυστραλία στο Σύδνευ που είχε πάει για τους χορούς
της Παγκρητικής. Επίσης έχει πάει στην Νέα Ζηλανδία και έχει παίξει στον
σύλλογο Κρητών. Επίσης έχει παίξει πολλές φορές στην Ευρώπη, Κύπρος αλλά και σε
όλη την Ελλάδα όπου υπάρχει σύλλογος Κρητών. Έχει ασχοληθεί και με την δημοτική
μουσική της Ελλάδος. Το 1962 έπαιξε σε μαγαζί στο Ηράκλειο στο μαγαζί με το
όνομα ΚΑΝ - ΚΑΝ δυο χρόνια (είναι ο πρώτος που έπαιξε σαν επαγγελματίας εκείνα
τα χρόνια), με συνεργάτη τον Αλέκο Κοκαράκη και τον Κώστα Ζαχαρόπουλο. Το 1973
- 1974 έπαιξε πρώτη φορά στο Κέντρο Αρετούσα στην Αθήνα και συνέχισε και άλλα
κέντρα όπως το Κονάκι, το Ζορμπά. Επίσης έχει παίξει σε μαγαζιά στο Ηράκλειο
όπως το Παγκρήτιο, Κάστρο, Αρετούσα, Λύρα, Ριζίτικα κ.α.
Συνεργάτες του στις Δισκογραφικές δουλειές είναι:
Κοτζαμπασάκης Μ.- Κοκαράκης Α.- Σαλούστρος Π.- Κρουσανιωτάκης Γ. - παπατσαράς
Μ.- Πετσάκης Γ. - Αλεφαντινός Ν. - Ζαμπουλάκης Γ. - Λαρεντζάκης Μ.- Φουκάκης
Δ.- Τσαφαντάκης Β.- Γιατρομανολάκης Ν.- Κακλής Μ.- Νενεδάκης Μ.-Σαλούστρος
Α.-Σαλούστρος Β.-Σκουλάς Δ.- Πατενταλάκης Ν. - Γιαννακάκη Ε.-Γρηγοράκη
Ε.-Χρονάκη Σ.- Γιαμπουλάκης Λ. κά.
Παντρεύτηκε την Ελένη Μπαρμπιανιτάκη το γένος Φιτσάκη
από το Πετροκεφάλι της Μεσσαράς και έχει δυο παιδιά τον Γιώργο και την Ειρήνη η
οποία μάλιστα του έχει χαρίσει δυο εγγόνια την Ελένη και το Γιάννη. Είναι
επίσης από τα πρώτα μέλη του Παγκρητίου Συλλόγου Καλλιτεχνών Κρητικής Μουσικής
και έχει διατελέσει αντιπρόεδρος τα έτη 1994 έως 1997.
Ο Μανώλης Καρπουζάκης απεβίωσε το 2011.»
Στο σημερινό δισκάκι Μανώλης Καρπουζάκης και Μάρκος
Νενεδάκης. Το δισκάκι κόπηκε στην Γερμανία και το τραγούδι της πρώτης πλευράς ¨Παίξτε
καμπάνες θλιβερά¨ αναφέρετε στο τραγικό δυστύχημα στην Καλαμαύκα της Ιεράπετρας.
«Ήταν 8 Σεπτεμβρίου του 1972, μαύρη μέρα για την
Ιεράπετρα και όλη την Κρήτη, καθώς μια τραγωδία βύθισε στο πένθος την τοπική
κοινότητα της Καλαμαύκας Ιεράπετρας.
Στη χαραυγή εκείνης της μέρας, 21 προσκυνητές κάτοικοι
Καλαμαύκας, βρήκαν τραγικό θάνατο, έπειτα από πτώση σε γκρεμό ενός σαράβαλου
λεωφορείου του ΚΤΕΛ, (ο οδηγός του έδενε τα φρένα του με σύρμα), στο οποίο 20
λεπτά νωρίτερα, είχαν επιβιβαστεί μαζί με άλλους 31 επιζήσαντες συγχωριανούς
τους, με προορισμό το πανηγύρι της Παναγίας της Εξακουστής, στη γειτονική
κοινότητα των Μαλλών.
Εκείνη τη μαύρη επταετία των συνταγματαρχών, το
διαλυμένο κράτος της Χούντας , έβρισκε τρόπους να επιτρέπει σε αυτό το
λεωφορείο του θανάτου, να κυκλοφορεί, μεταφέροντας επιβάτες, και ας έμενε
πολλές φορές στο δρόμο, είτε από σπασμένα φρένα, είτε επειδή έπαιρνε φωτιά ο
κινητήρας του.
Αιτιολογώντας την απώλεια του ελέγχου του λεωφορείου
του, ο οδηγός του μοιραίου αυτού οχήματος, τότε, είχε δηλώσει ότι, είχαν
ξανασπάσει πάνω στην τελευταία στροφή, πριν το μοναστήρι τα φρένα του.»
Στην δεύτερη πλευρά ένα εξαιρετικό συρτό το ¨Εκείνοι
οι παλιοί καιροί¨.
Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο …(εδώ).