72. HIS MASTER'S VOICE A.O. 5238 ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ- ΤΖΙΜΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ- ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ 1955

 Κουτσουρέλης Γιώργος- Τζιμάκης Γιώργος (Τσαγκαράκης-Τζαγκαράκης)- Μουντάκης Κώτσας (Μουντόκωστας) HIS MASTER'S VOICE A.O. 5238 Συρτός της θάλασσας - Συρτός νέος Καστελλιανός 1955- 78rpm- 10''

Αγαπημένος Γιώργης Κουτσουρέλης στο λαούτο (σύνθεση και στίχους) σε αυτή τη πλάκα γραμμοφώνου. Βιογραφικά στοιχεία σε παλιότερες αναρτήσεις (2, 41). Στο ¨Συρτό της θάλασσας¨ με τον Τζιμάκη Γιώργο για τον οποίο βιογραφικά στοιχεία θα βρείτε παρακάτω.

Ο Γιώργος Τζαγκαράκης (Τζιμάκης) γεννήθηκε στο Ρέθεμνος το 1913 από πατέρα Ρεθεμνιώτη και μητέρα Xανιώτισσα και συγκεκριμένα από το Σέλινο. Δεν θα προλάβει να χαρεί την ξεγνοιασιά της παιδικής του ηλικίας καθώς ο πατέρας του πέθανε νωρίς και ο Γιώργης έπρεπε να δουλέψει για να βοηθήσει τη μάνα του και τις τρείς αδερφές του. Σε ηλικία 9 ετών το 1922, δούλευε σε ένα καφενείο, δίπλα στη Χωροφυλακή Ρεθύμνης σερβίροντας καφέδες. Στο καφενείο αυτό σύχναζαν παρέες που έπαιζαν μαντολίνο και τραγουδούσαν. Εκεί θα πάρει τα πρώτα του ερεθίσματα για να ασχοληθεί μετέπειτα με την μουσική και το τραγούδι.

Με τις οικονομίες που μάζεψε από την δουλεία του στο καφενείο απέκτησε το πρώτο του όργανο, ένα μαντολίνο που το διάλεξε μαζί με τον παιδικό του φίλο Ανδρέα Ροδινό. Κάποιος Καραμπέτης που ζούσε στο Ρέθυμνο και έπαιζε ούτι, θα τον βοηθήσει να κάνει τα πρώτα του μουσικά βήματα. Ο Τζιμάκης παρόλα αυτά ήταν ένας αυτοδίδακτος καλλιτέχνης, όχι μόνο στο μαντολίνο, αλλά και σε όλα τα άλλα όργανα με τα οποία ασχολήθηκε στην ζωή του. Στα 14 του χρόνια το 1927, όχι μόνο έπαιζε πολύ καλά μαντολίνο, αλλά κάνει και μαθήματα σε άλλους νεαρούς του Ρεθύμνου. Σ’ αυτή την ηλικία, «με κοντά παντελονάκια» όπως λέει ο ίδιος, παίζει σε γάμους και πανηγύρια, πότε μόνος του με το μαντολίνο και πότε με το νεαρό τότε λυράρη Αντώνη Παπαδάκη (Καρεκλά). Σε ηλικία 16 ετών το 1929, γνωρίζει στο Ηράκλειο τον μεγάλο βιολάτορα της Ανατολικής Κρήτης, Στρατή Καλογερίδη και μάλιστα θα τον συνοδέυσει μερικές φορές με το μαντολίνο. Ο Καλογερίδης εντυπωσιάζεται από το παίξιμο του Τζιμάκη και τον παρακινεί να συνεχίσει με το ίδιο ζήλο.

Κάποια στιγμή θα λάβει μέρος και σε ηχογράφηση 78′ στροφών του Καλογερίδη παίζοντας Κιθάρα. Ταυτόχρονα θα καταπιαστεί και με την λύρα και δεν θα αργήσει να γίνει ένας από τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους λυράρηδες της εποχής του. Στα τέλη της δεκαετίας του 30′ θα γνωριστεί και θα συνεργαστεί με τους πιο σημαντικούς εκπρόσωπους της Κρητικής μουσικής εκείνης της περιόδου.

Ο Γιώργης Τζιμάκης παρέμεινε ακμαίος και πνευματικά διαυγής μέχρι το τέλος της ζωής του. Έπαιζε, χόρευε και τραγουδούσε με το ίδιο κέφι, υπηρετώντας με το ίδιο πάθος την μουσική μας Παράδοση. Του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα πάρα πολλά χρόνια αδιάκοπτης προσφοράς του στην Κρητική Μουσική Παράδοση. O πραγματικά αξιόλογος αυτός άνθρωπος και μουσικός έφυγε από την ζωή το 2004 σε ηλικία 91 ετών.

 Στο ¨Νέο συρτό Καστελλιανό¨ έχουμε Κουτσουρέλη Γιώργο στο λαούτο και την τρίτη εμφάνιση στη δισκογραφία του Κώστα Μουντάκη στη λύρα και το τραγούδι.

Ο Μουντόκωστας είχε ξεκινήσει δισκογραφικά, με τον αδερφό του Γιώργου, Στέλιο Κουτσουρέλη στην His Master Voice. Στη δεύτερη εμφάνιση του στη δισκογραφία τον συναντάμε στην Columbia και στην τρίτη (σημερινή ανάρτηση) πάλι στην His Master Voice. Παρακάτω ακολουθεί απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο του Μάνου Μουντάκη (γιος του Κώστα Μουντάκη) ¨Το χρονικό της πορείας του Κώστα Μουντάκη¨ το οποίο μας δίνει φοβερά βιογραφικά στοιχεία για την ζωή του μεγάλου λυράρη και τις δυσκολίες της εποχής.

«Ο Στέλιος Κουτσουρέλης αναγνωρίζοντας το ταλέντο του Μουντάκη και τον ιδιαίτερο ήχο του παιξίματος του, τον καλεί για να παίξει λύρα στον επόμενο του δίσκο -78 στροφών- στο τραγούδι με τίτλο ¨Συρτός εννιαχωριανός¨, στις 24 Οκτωβρίου 1953. Μεγάλη επιτυχία, αλλά και πρώτη συμμετοχή του Μουντόκωστα στην κρητική δισκογραφία (αργότερα θα αναρτήσω και τον εν λόγο δίσκο)».

Αυτός ο ιδιαίτερος ήχος που βγαίνει από το (καθαρό) παίξιμο της λύρας του Μουντόκωστα μας έκανε να τον αγαπήσουμε. Σε κουβέντα που είχα, παλιότερα με φίλο που έπαιζε μπουζούκι επαγγελματικά, σε διαφωνία μας για το γρήγορο παίξιμο νέων που ήθελαν να μοιάσουν στον Χιώτη, μου είχε πει ότι ο καλός οργανοπαίχτης (καθαρός και τίμιος) ακούγεται στο αργό παίξιμο. Εκεί που καταλαβαίνεις κάθε πάτημα της νότας. Ψιλά γράμματα για μένα, γιατί από μουσική παιδεία έχω μεσάνυχτα. Το θέμα είναι όμως, ότι με τον Μουντάκη, αυτή την καθαρότητα στο παίξιμο την ακούς τόσο σε αργούς όσο και σε γρήγορους σκοπούς (όπως ακριβώς και στον Χιώτη).

(Τα σκαναρισμένα εξώφυλλα-ζευγάρι που προστέθηκαν είναι του Ιδομενέα από Ρέθυμνο και τον ευχαριστώ πολύ που συμβάλει στη προσπάθεια καταγραφής).

Πληροφορίες, φωτογραφίες και το ηχητικό αρχείο ….(εδώ)